Üç yıl aynı evde nefes alıp aynı hayali kurduğu adam, bir sabah hiçbir şey söylemeden çekip gittiğinde... Dünyası sessizce çökmüştü. İki ay boyunca kimse bilmedi acısını. Ne nedenini öğrendi, ne o geri döndü. Sadece sustu... sustukça parçalandı. Yeni görev yeri ona bir kaçış olacaktı. Ta ki karşısına komutanı olarak çıkan o adamı görene kadar- Eski kocası. Hiçbir açıklama yapmadan bırakan... Ama unutmamış olan. İkisi de konuşmadı. Görev susmayı gerektiriyordu, kalpleri ise bağırmayı. Tam uzak durmaya çalışırken, genç kadın hayatının en büyük gerçeğiyle yüzleşti: Hamileydi. Ve yeniden sarsılan dünyasına bir darbe daha geldi- Yıllardır ölü sandığı gerçek ailesi ortaya çıktı. Yarım kalan her şey, bir anda yeniden şekillenmeye başladı. Acılar, hesaplaşmalar, kırgınlıklar... Ve küllerin altına gömülmüş ama hiç sönmemiş bir aşk. Bu, terk edilen bir kadının ayağa kalkışının; pişman bir adamın yeniden sevmeyi öğrenişinin; ve her şeye rağmen birbirine dönmeyi başaran iki yarımın hikâyesi. Çünkü bazı aşklar bittiği yerde değil... yeniden başladığı yerde tamamlanır.

Mardin de çocuk gelin olan Yağmur dum ben. Babamın para sevdası yüzünden on sekiz yaşıma basmamama günler kala burda ünlü bir aşiretin on dokuz yaşındaki en küçük veliatıyla zorla evlendirildim. Ne uğruna oldu bunlar babamın para Alinin se kendine yatak arkadaşı bulma sevdasından. Düğün gecem de koptu tüm felekat. Babamın gerçek babam olmadığını öğrendiğim anda. Ben ne olduğunu anlamadan kendimi simsiyah bir oda da onunla baş başa bulurken yine ne olduğunu anlamadan bilmediğim tanımadığım bir ailenin kızı oldum. Mutluluk benim için en zor kelimeydi yaşadıklarım beni o mutsuz, ruhsuz hayata sürükledi işte şimdi hayatım bitti dediğim o anda belki de hayatımın bundan sonra o kadar ruhsuz ve mutsuz geçmeyeceğini anladım. Herşey den öte artık beni seven bir annem ve babam vardı.

O konuşmadı. Kimse sormadı. Çünkü burada herkes susar töreler konuşur.. Bir berdel... Bir sakat ağa... Ve ölü bir ev gibi duran konağın içindeki sırları dökmeye gelen bir gelin.. Mirina, Gelin olmadı, bu hak ona sunulmadı.. Ama o evin duvarlarına sinen adamın acısını fark etti. Fark edilmeyen bir adam vardı orada. Bir zamanlar at üstünde göğe selam çakan, şimdi tekerlekli sandalyesinde göğe bakan bir adam. Kader onları zorla birleştirdi.. Ama Mirina dermandı, sessizce geldi. Adam suskundu ama bir tek ona konuştu. Ve berdel bir aşka yenildi. Bu, bir aşk hikâyesinden öte... Bu, acının, sırların, çabanın ve daha nicesinin hikayesi... Bir kadının sadece tek başına her şeye yetebileceğinin, bir adamın her koşulda arkasında olacağının hikayesi.. Azad Boran & Mirina ~ Nevbahar isimli ilk ve tek kurgudur. #merhamet 🥇 (28.09.25)

17 yaşına kadar Fransada yaşayan Elodi Nazay Şervan 17 yaşında babasının ölümünden sonra annesi Ayşe Şervan ile Türkiyeye döner. 17 yaşında annesinin ölümüyle yetimhaneye verilecekken annesinin köyüne dedesi ve anneannesinin yanına gitmek,onları tanımak istediğini söyler. Köyde beklemediği şey dedesinin onu eski arkadaşı Toranlı aşiretinin ağası Mahmut Toranlıyla anlaşma yapıp, kızı Mahmut Toranlının oğlu Demir Toranlıyla evlendirmesidir. 17 yaşında sırf dedesi öldürmesin ( o öyle sanıyor) diye evliliği mecburen kabul eden kızın bir baba tarafı olduğundan ve kendisinin Şervan aşiretinin tek kız torunu olduğundan habersizdir. Peki gelin olarak gittiği memleketde Şervan aşiretinin hanımağası Binnur Şervan ile karşılacağı zaman neler yaşanacak? Şervan aşireti yıllar sonra karısını ve çocuklarını terk ederek ikinci evlilik yapan Cemil Şervan'ın kızını kabul edecek mi? Karısını cahil, fakir ve eğitimsiz bir köy kızı olarak bilen Demir Toranlı karısının 17 yaşında üniversite okuduğunu, 5 dil bildiğini öğrendiğinde ne yapacak? Ya da zavallı diye acıyıp oğluna gelin aldığı fakir köylü kızının gerçellerini öğrendiğinde bu evliliği bitirecek mi?

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatamamıştı. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Birçok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar

Ailesinin öz kızı olmadığını öğrenen köylü kızı Lidya Lariv Kraliyet ailesinin tek kızı olduğunu öğrenir lakin ailesi onun kraliyet ailesine uyum sağlamayacağını sanır

"Daha on yedisindeydi bu Zehra, amca oğlu ile nişanladılar. Oğlan düğün için ihtiyaçları almaya ilçeye gitmiş, dönüşte minibüs kaza yapıyor. Kimseye birsey olmamış da bir bu gencecik oğlan oracıkta can vermiş. Bir sene geçmiş geçmemiş aşağı köyde varlıklı bir adam oğluna istemiş bu kızı, istemeye gelirlerken oğlanın bindiği at, yılan mı görmüş ne olmuşsa atıvermiş üstünden sahibini. Başını yerdeki sivri taşa vurmuş dalyan gibi oğlan, o da orada ölmüş. Daha geçen aylarda ilçede ki bir adam istemeye gelecek diye bir söylenti çıktıydı. Ama tabi gelen yok giden yok, meğer adam ince hastalığa yakalanmış yatak döşek yatıyormuş. Uğursuz gelin işte, kim bu kıza niyetlense sonu kara toprak oldu" Gülizar'ın anlatımıyla sanki tiyatro izler gibi izleyen kadınlar bir vah vah çekti, 'olan oğlanlara oldu' diye söylendi. 🌳 "Madem bu söylenilenlere inanmıyorsun Fatma, sen alsana oğlun Seyyid'e bu uğursuz gelini. Bakalım Zehra cidden uğursuzmuymuş. Ne oldu sesin çıkmıyor, korktun değil mi, oğluna bir hâl gelir diye. Ee başka çocuğun yok, kocan öleli 20 yıl oldu, kalacam 3 tane 7 yaşındaki çocuk ile diye korktun değil mi?"