rana hasta kardeşi meleğe bakmak için iş arayan üniversiteyi yeni bitirmiş tesettürlü genç bir mimar asla ilkelerinden taviz vermeyerek kendi ayakları üstünde durmaya çalışırken en yakın arkadaşı ece nin babasının şirketinde işe başlıyor ömer ecenin abisi ,o babasının şirketinde çalışan oldukça başarılı , işine haddinden fazla önem veren bir mimar ,mükemmeliyetçi bi adam... bakalım ömer ve rana sabredip mutlulu olacaklar mı...

17 yıl önce verilen yanlış bir karar bir ailenin hayatını nasıl etkileyebilir? Ya da yapılan hatalar hangi aşamadayken kurtarılabilir? Defne, kötü ve acı dolu yaşadığı 17 yıldan sonra karşısına çıkan yeni kişiler, gerçek ailesi, tarafından hiç tatmadığı duyguları hissetmeye, yaşamaya başlar. . Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. . |04.02.21|-|18.04.21| cringe sahneler içeriyor... özellikle ilk bölümler baya acemice. ayrıca çoğu sahne ergenlik kırıntılarıyla dolu.

Benim hikayemde kötü kraliçe, saf kral, masum kız, beyaz atlı prens gibi ilgi çekici karakterler yok. Bu benim, sıradan mahallemde aşkı bulma hikâyem... Benim ufak dünyamı büyüten güzel kalpli bir adamı size kendi gözlerimle göstermeye çalışacağım. ... Her şey benim küçük bakkalıma bir şeyler almak için giren o güzel gözlü adamla başladı. Alışverişini yaptı, parasını ödedi ama poşetin içine kalbimi de koyup götürdü. Farkına bile varmadan... Hadi gelin, mahallemin ve kalbimin polisiyle tanışın...

✨#imtihan~1✨ ✨#gerçeksevgi~1✨ ✨#helalim~1✨ ✨#helalaşk~2~✨ Kapının açılma sesini duymamla başımı eğdim. Bir küfür duyunca kaşlarım çatıldı istemsizce. Yok artık! Yoksa bu kişi o kişi mi? Yani küfreden şahıs benim kocam mı? Hayır,hayır. Lütfen böyle bir şey olmamış olsun. Ben hala başım eğik bir şekilde dururken görüş açıma bir çift siyah ayakkabı girdi. "Ne o? Çirkin çıkarım falan diye mi kaldırmıyorsun kafanı?" O sert ve korkutucu sesi içimin daha da ürpermesine sebep olurken ben sessizliği tercih ettim. Yutkunmakla yetinip ellerimle oyalanmaya başladım. "Hey kime diyorum ben? Ben konuşuyorsam yüzüme bakacaksın!" Şu an çok istediğim bir şey varsa o da korkusuzca kahkaha atmak. Adama bak! Kendini ne sanıyor acaba? Ayakların bana doğru yaklaştığını fark ettiğimde elimi kaldırdım. "Sakın bir adım daha atayım deme!" Ben ayakların uzaklaşmasını umarken o ayaklar tam tersine daha da yaklaşıyordu bana. Kulağıma sevgili eşimin iğrenç bulduğum alay gülüşü ulaştı. "Niye? Sonuçta karım değil misin?" ༻ ༺ "Bana tehlikede olmanın ihtimalini sormuştun." Oktay'ın sesiyle gözlerimi o güzel gözlerine çevirdim. Bana sevgi dolu bakan gözlere kaptırdım kendimi o anda. "Ben yanındayken 'tehlike' anlamını yitirir. Ben yanındayken öyle bir ihtimal sıfırdır. Sen yanımda ol yeter ki ormanları sana saray yaparım. Senden tek isteğim de bu nurlu kız; daima yanımda olman." Koca adamımın sözleri üzerine söylenecek kelime bulamıyordum. Dilim tutulmuştu âdeta. Birden kulağıma ulaşan o sesle başımı kaldırdım. Gökyüzündeki oluşan yazı ile yüzümdeki gülümsemem iyice yayılmıştı. Aynen şöyle yazıyordu: 《BU; NURLU KIZ İLE KOCA ADAMIN İMTİHANI BU; BİZİM İMTİHANIMIZ...》 "İnsan sevdikleriyle sınanırmış, imtihan edilirmiş nurlu kız. Sen de benim imtihanımsın."

Bir kadının hikayesi değil bu. Tüm kadınların hikayesi. Nur Kaya, hayatının baharında dalından koparılmış gonca bir gül daha. Neşeli, yardımsever, iyi, hoşgörülü, güzel ahlaklı, saf kalpli güzel bir genç kız. Herkes tarafından sevilen bir kız, ailesi tarafından dışlanır hep... Acıları, nefesinin soluğuna nakşedilmiş, yaraları ruhunda iz, yüreği güzel bir kadının hikayesi. Yüreği kör olan bir adam var bu hikayede. Gönül gözü yok, imanı yok, inancı yok. Ansızın kalbin körlüğü, aşkın sevgisiyle kırılır ve adamın gözleri açılır. Sadece sevgi, yaşamın anahtarı oluverir... Körlenmiş kalbin yaşama tutunuş hikayesi. Acılarla dimdik hayatta kalan bir gülün hikayesi. & "Keder, kederin üstündeydi. Diller Lal, yürekler lav..." & AŞKIN ACI HALİ... Nur Kaya ve Çağatay Korkut Samyeli ~●•●~●•●~●•●~ Düzenlemede olduğu için bölümler kaldırılmıştır! Yavaş yavaş eklenecek... #Çalıntı, kopya vs. şeyler yapılamaz! Bu benim emeğim çünkü...

Gözünü prangaların ardında açmış uzun bir süre o prangalara mecbur kalmış yüreğim ilk kez böylesine tutuklu kalacakmış , bilemezdim .. Burada odalar biraz soğuk, neden bilmiyorum. Zaten üşümüyorum... Aslında çok ses var ama ben sessizliği duyuyorum. Bunca sesi bastıran büyük bir sessizlik... Nasıl mümkünse ondan daha sessiz bir gözyaşı. Burada herkes mutlu mutsuzlardır, herkes güler ama kalbini tuta tuta güler. Neden mi? Kırıktır o kalp, yalnız ve soğuktur. Gülüşlerin bir sınırı var, hep bir yere dokunur ; bir anıya... Şimdi kapatın gözlerinizi bir kalabalık hayal edin, her yaştan. Ne duyuyorsunuz? Gürültü? Haayır unutun şimdi o kalabalığı, o sesi. Ben seda, yetim seda. Demir bir ranzaya paslanana kadar arkadaş olmuş ve 20 sinde hala o sincaba sarılan bir kız çocuğu. Hikayesi kısa bir kız...

"Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?" •° •° •° •° •° •° •° Elleri dizlerimin üzerineki ellerime uzandı. Titreyerek geri çekti. " Duyamaya bile katlanamıyor insanlar. Ama bu dünyada yaşanıyor bunlar." dedim titreyen sesimle. Ellerini yere koyup bana doğru kaydı. Ben sandalyede otururken o tam önümde dizlerinin üstündeydi. "Özür dilerim güzelim."dedi başını hafifçe dizime koymadan önce. Ne yapacağımı şaşırarak ellerimi kaldırdım yukarı. Geri çekmedim kendimi. Geri çekilemedim. Başını küçük bir çocuk gibi dizime yaslamıştı. Ardından dizimde bir ıslaklık hissettim. Omuzları sarsıldı sonra. " Kerem." diye mırıldandım onunla beraber ağlarken. "Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?"

Sakar, komik, saf ruhlu, 21 yaşında, PDR okuyan, başarılı bir genç kız; Mucize Güngören. Sessiz-sakin, soğuk, 23 yaşında, mimarlık okuyan, bebek yüzlü bir genç adam; Umut Tekinoğlu. Aileleri tarafından hiç istemedikleri halde evlendirilen iki gencin öyküsü... Mucize'nin Umut'a yaranma çabaları ve Umut'un gururuyla verdiği bu mücadelede aşkın mı kazanacağı yoksa hayal kırıklıklarının mı olacağı sadece seçtikleri yollarla belli olacaktır.

Hissettiğim tuhaf duygular ile sertçe yutkundum. "Sen gerçekten delisin, değil mi?" diye sordum. Güldü, gülüşüyle her iki yanağında can bulan koca gamzelerine kaydı gözlerim. "Kim bilir, belki." Ardından gözlerini gözlerime çevirdi. "Ve sen de bu deli adamın karısısın." Gözlerimi kıstım ve bacaklarımı toplayıp eteğimi de düzelttikten sonra onun olduğu tarafa döndüm ve karşısında durdum. O da aynısını yaptığında karşı karşıya kalmıştık. "Sence ben çok mu akıllı bir kadına benziyorum?" Sözlerimle güldü tekrar, her gülüşünde gamzeleri ortaya çıkıyordu ve kendimle bakmamak adına savaş veriyordum. "İyi ya işte, iki deli iki yanlış geçinir gideriz." Şaşkındım. "Sen ne ayaksın bilader?" diye sordum. "Düne kadar kapalı kutu gibi dolanıp duruyordun, kafanı bile kaldırmazken şimdi bir gülmeler, bir konuşmalar..."Gülüşü büyüdü, sanırım derdi beni sinir etmekti. Zira nedensizce sinir olmuştum. Ayrıca otuz sekiz yaşındaki bir adamın böyle güzel bir gülüşe sahip olması haksızlıktı. Öyle bir baktı ki yüzüme, sertçe yutkundum. Çünkü bakışları buram buram şefkat kokuyordu. Sağ elini usulca kaldırdı ve i sol yanağıma yerleştirdi, kıpırdayamadım. "Daha dün yabancı bir kadındın çünkü bana, şimdi ise helalim, Allah'ın emanetisin." Normalde olsa bu dokunuş yüzünden büyük bir kavga çıkaracak olan ben, delirecek olan ben alnımdan öpmesine rağmen tek kelime etmeden donmuşçasına kalakaldım. Gözlerim, alnımda hissettiğim dudaklarla kapandı.

Hasta babaannesi için okulunu bırakan Halime hayatın ona sunduklarından habersiz sıradan hayatına devam ediyordu. Ta ki babaannesinin vefat etmesi ile herşey değişir. Asla yapmam dediği şeyleri yapmak zorunda kalır. ''Senin paran ve mirasın benim gözümde o kadar değersiz ki!'' ''O zaman at o imzayı ve herşey bitsin!''