''Ahu Dila Tanin.'' Sesi şehrime düşen yıldırım gibiydi, sesi şehrime düşmekle kalmayıp evimi viran ederdi. Dehşetle kapattığım gözlerim, adım yabancı sesin dudaklarından döküldüğünde aynı dehşeti yaşarcasına tekrar açıldı. ''Lezâ Çukuru... Cehennemin yedinci kapısının önüne gelmekle kalmayıp, alevli ateşe dokunan ellerinle kapıyı açtın ve o çukura düştün.'' Birkaç adım attı, sıcak nefesi soğuktan çatlamış olan dudaklarıma değdi. ''Cehenneme hoş geldin diyemeyeceğim, sen zaten çok uzun zamandır burada yaşıyorsun.'' 🕸🕷

Kalp göğüs ortasının biraz solunda. Sol diye biliniyor çünkü ucu sola dönük. Benim kalbim ortadaydı, onun kalbide ortadaydı. Kalplerimizi almak için centilmenlik yapıyor ve ilk benim almamı bekliyordu. Benim kalbim hangisiydi bilmiyordum. Sağda duran kalbi elime aldım. Sağ elimde eli vardı. * "Kaç dünyayı içime sığdırırım da göğsüm sana dar gelecek diye korkarım. Sana olan sevgim bir nesneye bürünse, tanrının başına kadar gider Çisem. Zaman ve mekan tanımadan, zamansız ve mekânsız bir yerde deler geçer kalbimi."

Öfkenin elleri boğazımı sıkarken son kez kokunu almak istedim. Bize ne oldu bilmek istedim. Ölen kişinin ben olmadığıma inanmak istedim. Sen ise bir mezarın başında ağlıyordun. Askersin sen, akmamalı gözünden yaş. Ölüyüm ben, atmamalı bir daha bu kalp. Derince kokunu içime çektim. "Hepsi bir rüya olsun isterdim." Mırıldanmalarım yüzünden yerinde kıpraşak yavaşça gözlerini açmıştı. Bir yabancıya bakar gibi bakıyordu bana. O kadar soğuk, o kadar uzak. Uykulu bir şekilde "Uyumadın mı sen daha?" diye sordu. "Uzun süre önce uyandım." Uykulu gözlerle baktın bana, kötü bir rüya gördüm o zaman. - Bu kurgu gerçek kişi ve olaylarla ilgili değildir! Herhangi bir benzerlik, çalıntı durumunda hukuksal işlemler yapılacaktır. Başlama tarihi: 27/11/2022 Keyifli Okumalar ♡

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Gökten inen sarmaşıkların birbirine dolanmasıyla başladı her şey. Sarmaşıklar tek tek inip bizi ilk günden bağlamıştı. Sonra o sarmaşıklar koptu ve geriye kocaman bir hayal kırıklığı bırakmıştı. Şimdi sarmaşıklar tekrar toplanıyordu ve bizi bir araya getirmek için komutlanıyolardı. " Bizi öldürdün ama ben yine de sana geldim. " diye kendime kızarak fısıldadım. " Bizi öldürdüm ve şimdi toplamak için yeminliyim. " dedi alnını alnıma bastırıp. Sarmaşıklar birbirine dolandı ve zaman bizim için akmaya başladı. Bu kurgu da geçen tüm kurul ve kuruluşlar da geçen olaylar gerçeklik teşkil etmez!!

O evden kurtulmak için tek şansın ortaklarınızın oğluyla yapacağınız bir sözleşmeyse? Nazendem sözleşmesi... Sen bataklıksın Ahu Çetiner ve sana yaklaşan herkesi kendi bataklığına çekiyorsun. Hızlıca kolumdan tutup beni,kendine doğru çevirdi,"Seni o bataklıktan kurtarıcağım Ahu.Sen bana elini uzatsan da,uzatmasan da!" 12.07.2021 BU KİTAPTAKİ KARAKTERLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR! KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR!

Okul gezisi olarak başlayan gezi,gençlerin kendilerini ölümcül bir oyunda bulmalarıyla şekil değiştirir. Her şeyden habersiz, etrafı ölümcül tuzaklarla ve onları öldürmek isteyen katillerle çevrilmiş bir adaya bırakılan çocuklar, bu adadan kurtulma mücadelesi verirken aynı zamanda da birbirleriyle mücadele ederek hayatta kalmaya çalışırlar. Teker teker bütün sırları ortaya çıkarılan gençler,kendi sırlarını açıklamanın rahatlığını yaşarken diğer kişilerin sırlarının altında ezilirler. "Bu adadaki en büyük tehlike; ne tuzaklar ne de bizi öldürmek için can atan katiller. En büyük tehlike,sırlarımızın hapsolduğu kafesin sonuna kadar açılmış olması!"

"Benim hayatımda zamanla herşey değişir.. Ama senin ki değişmez sanmıştım, yanılmışım. Elimde değil yemin ederim, üç yıl boyunca kimseye bakmadım, ama ona baktım.. Sadece sana bakacağına söz verdiğim gözlerim Zeynep'e baktı.. Çok güzel çok fazla güzel.. Sana dokunmaya, bakmaya kıyamıyordum, ona sürekli dokunmak, bakmak istiyorum.. Sarı saçlarına dokunayım, ela gözlerine bakayım istiyorum.. ilk defa böyle oluyorum.. bembeyaz tenini sadece ben göreyim.. kokusunu sadece ben soluyayım istiyorum.. Normal değil belki biliyorum, ama böyle.. O kadar beyaz ki.. Hayatım da ilk defa böyle bi ten gördüm.. Kusursuz tenine yakışan benleri var mesela.. Sırtındakileri çok seviyorum özellikle, sapsarı saçlarıyla öyle güzel bi uyumları varki.. Çok zayıf sonra... İncecik beli, kemikli yüzü, kiraz gibi dudakları var, hem rengi hem şekli.. Uzun baya, benden kısa tabi ama uzun.. Çok güzel Ålå.. Çok seviyorum.. Özür dilerim.." "Bekle dedin! Demeseydin.. sen bana gelecek vaat ettin! Etmeseydin.." On yedinci yaşıma girdiğim gecenin aldanmışlığıydı.. sadece üç senemin değil onun için heba ettiğim yıllarımın isyanıydı bu.. Merhaba.. Yayınladığım ilk hikayem ile karşınızdayım.. Ben severek, zaman zaman ağlayarak yazdım.. Umarım sizinde okurken yüzünüzde ki bazen acı, bazen tatlı bir tebessüm olur.. " SUDADE : Bir şeyin ya da aşık olunan bir kimsenin yokluğunda hissedilen derin özlemi ifade ediyor.. Kelime, ağırlıklı olarak özlenen şeye ya da kimseye hiçbir zaman kavuşulamayacağı duygusunu içinde barındırır.."

"Dışarıda bekle, içeride bekle, öldükten sonra bekle, gelecekteki hayatında bekle. İstersen sonsuza kadar bekle ama ben sana gelmeyeceğim." dedim hızlıca. Sesimdeki, her şeyi sonlandırmak isteyen tonun farkına varmış olmasını umuyordum. Derin bir nefes aldı sakinleşmek ister gibi. Ama dudaklarını sıkıp yerinden kalktığında şaşırarak onu izledim. Sinirli bir şekilde bana yaklaşıp üzerime doğru eğildi. "İyi git! Git ve ne halt yemek istiyorsan ye! Düşeceğin yollardaki çakıl taşlarının kanatacağı yerlerine yeterli sayıda yara bandı bulamayınca tekrar buraya döneceksin. Çünkü sen de biliyorsun ki senin evin buradan ibaret. Gidecek bir yerin var belki ama gitmek isteyeceğin tek yer burası. Dönmek isteyeceğin tek yer burası. Ve döndüğünde ben de burada olacağım." Duraksayıp yutkundu. "Her zaman, senin için burada olacağım." - Tek Oda'da yalnızca iki insan. Tek Oda, iki kişi, tek hikâye. Onların tanışması bir mucize değildi ama aynı odaya düşmeleri imkânsızlığın ta kendisiydi. Ve onlar bunu aşmışlardı. Ama Tek Oda'ya girmek kadar oradan çıkmak da zordu. Bir şarkının ilk notaları, nakaratı ve sonu gibi ilerledi her şey. Önce yavaş yavaş, ama müzisyenin ilham aldığı olay ve duygularla. Sonra daha güçlendi şarkılarının ritmi. Şarkılarını bilmeyenlerin gürültü sanacakları kadar bağırıyordu kulaklarında. Onlar sadece birbirlerini duyuyorlardı. Ve en sonunda, daha birkaç saniye önce coşkulu müziği dinlerken müzik bir anda yavaşladı. Önce su damlalarına dönüştü. Sonra gözyaşlarına. Ve en sonunda hıçkırıklar sustu. Şarkı bitti. - ❝Ben özgürlüğümü önce yoklukta, sonra sonsuzlukta buldum.❞ - [Temelleri Kasım 2020'de atıldı.] 26'ya