Serinin birinci kitabıdır. •Tamamlandı• "Paraya sıkışan Alisia Parlak, hiç tanımadığı bir polise asistanlık yapma teklifini kabul etmek zorunda kalır. Gizemli polis Cevat Ufuk ise işinde sorunları olan, kendini beğenmiş, egoist bir adamdır. Çocukluk arkadaşına olan aşkını unutmaya çalışan Alisia her şeyden habersizdir. Tıpkı onları bekleyen 'Pırlanta Vakası' ndan olduğu gibi." "Cehennem boş, bütün şeytanlar burada." Gizem\Gerilim\Polisiye\Mizah

"BUZDAN KALBİ TEKRAR HAYATA DÖNDÜRDÜN KÜÇÜĞÜM." Yazım tarihi : 21.03.2016 Bölümler tamamen şahsıma aittir. Çalıntı yoktur. Kitabın bazı bölümlerinde ki yanlışlıklar vardır. Bazı bölümler düzenleniyor.

"Gel buraya kaçma!" diye bağırdı çetedeki başka bir adam, hem ağlayarak hemde bacaklarımdaki kesik yüzünden onlardan kaçmaya çalışırken bir ara sokağa girdim ve sırtımı duvara yaslayıp derin derin solumaya başladım, çetelerin beni satması ve köpek gibi beni o adamın yanına atmaları ardından oradan kaçmam bir mucize gibi değildi kaçarken kahretsin ki o adama yakalanmıştım ama en azından yatmaktan kurtulmuştum, bağırma sesleri yaklaşınca korkuyla önümdeki terk edilmiş evin kapısını açtım ve ağlayarak hızla kapatıp arkaya doğru gitmeye başladım, bir çıt sesi çıkınca irkilerek etrafıma baktım duvarlarda bir çok kesici alet asılı halde gördüğümde korkuyla ellerimi ağzıma dayayıp hızla arkaya gittim o sırada sem sert bir şeye çarptığımda yavaşça önüme döndüm ve o anda fena bir belaya daha girdiğimi anladım, sandalyede bağlı bir adam ve başında on adam vardı karşımda ise soğuk ve acımasızca yüzüme bakan adamı görünce korkuyla dizlerimin üzerine çöktüm o sırada arka kapı gürültüyle açılınca yere serildiğim gibi gözlerim karardı ve bayıldım. ⚜ Sevda Dedikleri Böyle Birşey Aşktan Bile Öte Olan ⚜ Başlangıç Tarihi : 27 / 07 / 2017 Bitiş Tarihi : 11 / 10 / 2017

Hep onu sevdim. Ama kabul etmem gereken tek gerçek vardı; Aras başkasının vahasıydı. Onda hüküm süren, onda çiçek açacak olan başkasıydı. Aras bana çiçek açtıramazdı, Aras ruhumun çölünü yeşile bürümekten uzaktı. Çünkü o bütün suyunu, tüm havasını tek bir çiçeğe heba etmişti. İşte bu onun için direnen yanlarımı bile kana buluyordu. Ummak samanlıkta iğne aramaktan farksızdı. Aras Yasemin'i asla unutamayacaktı. Yasemin onun topraklarında açmış tek çiçekti ve daima öyle kalacaktı. Ama onu sevdim. O ise başkasını sevdi. Ölüm onları ayırsa bile sonsuza kadar da onu sevecekti. Çünkü ölüm sevdiklerimizden ayırıyordu bizi belki, ama sevgilerimizden koparamıyordu. Ve bazen kendi kalbiniz de dahil olmak üzere hisseden her şeyi ellerinizle parçalama arzusuna kapılıyordunuz. Bazen her şeyi yok etmek istiyordunuz, bir tek onun dışında. Yalnız o hariç. Ben onu çok sevdim! Birini çok sevdiğiniz zaman, birini kendinizden geçecek kadar çok sevdiğiniz zaman bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Olamazdı. Adı aşk olan bir yaranız varsa daima kanardı. Durmazdı. "Bazı yaralar ömrümüze nakış gibi işlenmiştir." dedim yavaşça. "Onlar ne yaparsak yapalım hep aynı yerdedir." Aras benim ömrümün tek nakışıydı. O benim hep aynı yerde kalacak yaramdı. *** Bu hikayedeki tüm kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Fakat bu hikayedeki bütün acılar ve gözyaşları gerçektir.

Bazen hikayenin başlaması için şehre bir yabancının gelmesine gerek yoktur. Bazı hikayelerde şehre bir yabancı döner.

Önümdeki sisin ardını görmeye çalışmaktan pes etmiş ardıma nereden geldiğime bakmıştım. Gördüğüm tek şey zifiri karanlıktı. Simsiyah bir boşluğun içindeydim şimdi. Korkuyordum nerede olduğumu, neden burada olduğumu, kime yetişmeye çalıştığımı bilmeden siyahın içerisinde kaybolmuştum. Ellerim ellerim çok acıyordu neden acıdığını bulmaya çalışırken durumumun ayrımına vardım. Ellerim bağlıydı, ayaklarımda keza öyle. Çünkü onları da oynatamıyordum ve çabaladığım her vakit canım yanıyordu. Ancak görünürde birşey yoktu neden canım yanıyordu? Yeniden hem ayaklarımı hem ellerimi oynatmaya çalıştım başarısız olacağımı bile bile. Ama pes etmek istemedim. Karanlığa teslim olmak istemedim. Olmadım da o kadar çok tekrarladım ki ellerimle ayaklarımı oynatmayı sonunda başardım. Evet başardım ama yine de ters giden bir şeyler vardı. Ayakta değil yatıyordum; ellerimde ayaklarımda sıkı sıkı bağlıydı ve karanlıktaydım. Önce bulunduğum yerin karanlık olduğunu düşündüm ancak kafamdan ter damlacıkları boşanıyordu. Yanıyordum. Başıma bir bez parçası geçirmişlerdi bu yüzden her yer karanlıktı bir şey göremiyordum. İçimi büyük bir panik dalgası kapladı. Şu anda rüyada değildim gerçekliğime dönmüştüm. En acı şekilde... Birileri beni kaçırmıştı. Ben kaçırılmıştım... Ama neden?

"Yaşanılan kötü günler gelecek olan güzel günlerin habercisidir" derler. Peki ya öyle mi? 22 yıldır yalnızlığın ruhuma işlemiş olduğu bu kötü ve acımasız dünya, bana daha da kötü günler yaşatırken gelecekteki güzel günlerimin planını yapıyor muydu? Gözlerimizi açtığımızdan ebediyen kapatacağımız güne kadar olan süreçe verdiğimiz isim olan "Hayat" bu kadar adaletli miydi? Ben, sen, biz, hepimiz bir savaşın içindeyiz. İçimizde verdiğimiz savaşlardan tutmuş gerçek savaşlara ve hayatta kalmaya çalışmak için verdiğimiz savaşa kadar...Sadece bazılarımızın savaşı daha büyük, daha gerçek ve daha acıdır... Ben Gece. Sadece Gece. İsmim ruhumun aynası... 22 yıldır ruhumla olan savaşım bir gün daha büyük bir hal aldı ve ben gerçek bir savaşın içine düştüm. Burada her şey gerçekti. Ölümler vardı, acılar vardı, tarifi zor hisler vardı... Burada "Hayat" dediğimiz tiyatronun "Sahne arkası" vardı...

Hayatımın belli bir dönüm noktasından sonra ayaklarım kalbimin degil aklımın götürdüyü yere gitmeye başladılar.Oysa kendimi bildim bileli yürüdügüm hayat yolarının pusulası hep kalbim olmuşdu.Bu gidişiden kalbim, ruhum memunmuydu,. Hayır asla! ama mecburdu.Hayat çok kıssa ve bazan haysiyetimizi,kimliyimizi, karakterimizi korumak adına o yoları yürümek zorundaydık.Bu yolda tüm hayalerimden,hatda kendimden bile vaz geçmişdim ama tek bi şartım vardı Felekle.Benim sevdiklerimden kimse hayalerinden, hayatından vaz geçmicekdi.Bir kurban gerekiyorsa ben İsmayil olmaya gönülüydüm! Yayımladıgım tarih ocak ayı 2020

"Oyunu kurallarına göre oynayacak mısın?" "Peki küçük hanım, sen kurallarını benim yazdığım bir oyunun içine girmeye hazır mısın?" "Oyununu bozmaya her zaman hazırım!"

"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır." Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolayı birbirlerine yaptıkları intikamlarının hikayesidir. Instagram: dusmansiniflar.serisi 𝟐𝟎𝟐𝟎'