Ay'ın Ruhu adlı kitap çalışmamın çoğu duyguyu bir arada barındıran tamamen bana ait sözleri ve kurgusu ile sizi içine çekeceğine eminim,ön yargısız başlamanızı öneririm.Okuyarak destek olabilirsiniz :)<3

Ruhumdaki sessizlik, bedenimin dışarıya vurduğu çığlıktı. Zaman bana her şeyi öğretebilirdi. Güneş doğuyor, yirmi dört saat başlıyor. Sabah oluyor, gene yok. Öğlen oluyor, yok. Akşam oluyor, yok. Güneş batıyor, yirmi dört saat bitiyor. Zaman geçiyor ama o hiç gelmiyor. Göğsümde, bir acı, bir feryat, bir ölüm... sıkışıyor nefes alamıyor. Cehennemin ateşiyle yanan bu karanlık yolda, aşkın kendine kıydığından bihaber değildi. Karanlıkta attığı o sessiz çığlığı, Eftenini arayan o adamdan başkası duymadı. Onların sessiz çığlığı, Aşkı körükledi. Aşkı yandı. Aşkı kül oldu. ...

Bir insanın karakteri, düşünceleri, davranışları dünyaya ve hatta insanlara bakış açısı kaç yaşında biçimlenir? Herkes için aynı değildir bu süre bazıları daha küçücükken öğrenir hayatı bazıları ise ömründen ne kadar çok günü geride bırakırsa bıraksın doğru sandığı yanlışlarla baş başa kalır. Doğuyoruz, büyüyoruz, tanıyoruz, deneyimliyoruz ve daha birçok şey. Peki ya hiç düşündük mü bu hayata ne için geliyoruz kim için uğraşıyoruz amacımız ne? Her şey mükemmel olsun istiyor, planlar kuruyor, hedefler belirliyoruz peki ya neden? İşte asıl soru bu... Aykal'ın hayatını değiştirecek soru buydu ''Neden'' Bu soruyu kendine sorduğunda ve kafasındaki soru işaretlerine cevap aramaya başladığında 16 yaşındaydı. Yaşamının asılsız gerçekleri ile yüzleşerek kendi iç dünyasını adım adım keşfetmeye başlayan Aykal için her şey gün yüzüne çıkacak mıydı? Yoksa daha mı çok anlamını yitirecekti... İnsanların yaşları değil tecrübeleri onları olgunlaştırır ve aslında yaşadığı kadar değil yaşayabildiği kadardır insan. Peki, ya Aykal ne kadar yaşayabilmişti? ''Bu sefer kimdi beni ele geçiren hangi tarafımdı...''