Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

Diğerleri kendi aralarında konuşmaya başladığında çıplak bacağımda soğuk ve sert olan Karan ın elini hissettim. Eli yavaş yavaş elbisemin eteğinin içine doğru yol almaya başladı. Eli kadınlığıma dokunduğunda nefesim kesildi ve inlememek için kendimi zor tuttum. ne yapacağımı bilemez bir şekilde birden ayağa kalktım. Masadaki herkes bana bakınca lavaboya gitmem gerektiğini söyleyerek masadan uzaklaştım. Hızlıca lavaboya girdim ve yüzüme birkaç kere su çarptım ve çantamdaki peçeteyle suratımı kuruladım. Karan beyin yakışıklı olduğu ve ondan etkilendiğim bariz belliydi. Birden kapı açıldı ama dönüp bakmadım. Arkamdan birisi bedenime yaslandı. korkuyla sıçradım fakat kendine has kokusu ve aynadaki yansımasıyla o kişinin Karan bey olduğunu anladım. Hafifçe geri çekildi ve bedenime tekrar yaslandı bu sefer ikimizde sesli bir şekilde inledik. dudaklarını kulağıma yasladı ve boğuk ses tonuyla kulağıma fısıldadı. " beni yakıyorsun" KİTAPTA FAZLASIYLA +18 YER BULUNUYOR YAŞI TUTMAYAN VE KALDIRAMAYACAKLAR OKUMASIN. Kitap +18 diye linçlemeye gelen tayfalar "mesajlarınızı takmadan siliyorum" oyüzden kendinizi boşuna yormayın.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Üniversite öğrencisi Eylem; bol bol gezmeyi, kahkahalarla gülmeyi ve kelebekleri fazlasıyla severken, kitaplardan, yalnızlıktan ve ciddi olan her konudan nefret ederdi. Tarih bölümü öğrencisi olan erkek arkadaşının ısrarıyla bir 17.yüzyıl hükümdarının hayatını konu alan kitabı okumasıyla bazı şeylerin farkına varır. Kitabın baş kahramanı Artun Emir Han'ın kendisiyle birçok ortak noktası olduğunu gören Eylem henüz içindeki tuhaf hisleri bile isimlendiremeden geçirdiği ufak bir kazada bayılır. Uyandığındaysa kendini 1682 yılında bulur. İlk başta olayı anlayamasa da sonradan döneminin en önemli hükümdarı Artun Emir Han ve onun can yoldaşı Eray Paşa'nın hayatını koruyabilecek tek kişi olduğunu fark eder. Kendisine çok uzak olan bu yeni ortamda henüz nasıl hayatta kalacağını bile bilmezken birçok düşmana sahip bu genç hükümdarı nasıl kurtaracağıysa tam bir muammadır. Üstelik bunu yaparken hiç bilmediği tarihi akışa da müdahale etmemesi gerekmektedir tabii dünyayı bir paradoksla yok etmek istemiyorsa!

İşte tam o anda... Avşar'ın boyama kitabında taşırdığı en son çizgi de... Baha'nın bana dik dik baktığı o anda telefonum çaldı. Bilin bakalım kim arıyor? Allah'ım keşke şu an gözlerim kanıyor olsaydı da ben bu ismi bu telefonda görmeseydim. TKB ARIYOR... TKB kim mi? O ki bütün gençlerin korkulu rüyası... O ki FBI'ın gizli ajanı... O ki benim en büyük kabusum. O TEYZELER KURMAY BAŞKANI! O Safinaz teyze! Telefonun ekranına bakarken kaşlarım çatıldı, ben bu telefonu varya hayatta açmam. Canıma susamadım ben daha. Ama ya Ulus'a ulaşırlarsa-ki bizimkine ulaşmalarına gerek yok. Ulus onların yanından ayrılmıyor ki! Vallahi bunlar Ulus'a bir şey yapabilirler. Allah'ım bir de görüntülü arıyor! Korkarak bir saattir çalan telefonu açtım. Bu sefer hiç yüzümde bir gülümseme olmasını falan umursamadan direkt alçak bir ses tonuyla konuya girdim. Yakınımda oturmuş aralarında konuşarak boyama yapan üçüzler az sonra olacakları duymasa daha iyi olurdu. "Ya sizden kurtulamayacak mıyım ben?!" Karşımda oturan Baha'nın kaşları havalanırken sesini çıkartmadı. Safinaz teyze ise yanında oturan Makbule teyze ile sırıtıp dudaklarını büzdü ve başını geriye doğru atarak "Cık!" Diye bir ses çıkardı. Ya sabır! Acaba bunlar görüntülü arama yapmayı nereden biliyorlar bir kere? Yüzüm buruşurken arkadan Ulus'un sesini duydum. Ağlıyor muydu o? "Ulus? İyi misin? Ulus'a ne yaptınız?!" Makbule teyze "Bir şey yapmadık canım. Hani o dizi vardı ya, onu izliyor." dedi. O anda arkadan Ulus'un çığlığını duydum. "ALLAH BELANI VERSİN ANTONİO! ÖL İNŞALLAH!" Baha "Bir sorun mu var İzem?" Diye çatık kaşlarıyla sorduğunda yerin dibine girmek istedim. Yapma be! Beni merak edecek zamanı buldun sende! Safinaz teyze yine yarasa kulaklarıyla bunu duydu tabii. "O erkeğ sesimi o? Sen şu gamerayı çevir bir bakayım." Allah'ım niye ben?!

Romantik dizilerdeki o meşhur sahneleri hatırlıyorsun değil mi? • Tesadüfen çarpışıp yere düşen evraklar, • İstanbul trafiğinde anında taksi bulmak, • Her tartışmanın tam ortasında beliren romantik bir yakınlaşma... İşte Leman ve Sinan tam da bu klişelerin içine hapsolmuş durumda! Ama işin aslı şu ki... onlar bu sahnelerin içinde olmayı hiç istemiyor. Çünkü bu işin perde arkasında gizemli, görünmez bir güç var: onları sürekli "klişe tuzaklarına" düşürüyor. Absürt komediyle harmanlanmış fantastik olaylar, mahalle kahvesinden taşan dedikodular, gizemli listeler ve beklenmedik sürprizlerle dolu bir macera... Okurken hem kahkahalara boğulacaksınız hem de "Bu sahneye düşsem ben ne yapardım acaba?" diye kendi kendinize soracaksınız. 🎭 Klişe Kurbanı, aşkı ti'ye alan, fantastik dokunuşlarla süslenmiş ve her sayfasında sizi şaşırtmaya kararlı bir hikâye. Hazır olun, çünkü bu kitapta sıradan diye bir şey yok. Her sahne bir klişe, her klişe ise yepyeni bir macera! ✨ Okumaya başladığınızda, siz de kendinizi bu oyunun bir parçası gibi hissedeceksiniz... belki de sıradaki klişe sizin hayatınızda gerçekleşecek! . . (Absürt komedi olacaktır) 12.07.22

TAMAMLANDI Siz: Her şeyi anlarım. Siz: Ulan beni babamın doğurduğunu bile anlarım ama, Siz: Birinin beni dolandırıp, bankamdan sadece 31 TL çekmesini anlayamam. Siz: Hayır yani neden sadece 31? (Görüldü) KİTABIMDA REKLAM YAPAMAZSINIZ! TÜM REKLAM YORUMLARINI SİLİYORUM. HİÇBİR KARAKTERİME KÜFÜR, HAKARET EDEMEZSİNİZ. BU BİR MİZAH KİTABIDIR VE CİDDİYETLE YAZILMAMIŞTIR. Yayınlanma tarihi: 26.03.2022 Bitiş tarihi: 26.07.2022 Tasarım: two_designer #rastgele 1 #para 1 #deli 1 #yarıtexting 1 #kurguolmayan 1 #gerilim 1 #komik 1 #gençkurgu 1 #aşk 2 #hırsız 1 #mutlu 1 #gençkızedebiyatı 1 #sanal 1 #kısahikaye 1 #gençkurgu 1 #yakışıklı 1 #gülme 1

+18 VAR Olivia: nude.? alania: anlamadım Olivia : nude istermisin diyorum

1 kız ve 4 erkek aynı evde yaşamak zorunda kalırlarsa neler olur ? Küçüklükten beri kanka olan Hasan, Cihan, Ömer ve Sina. Ailesi terk ettiği için evsiz kalan Mısra. Eğleceli, komik ve romantik olan bu hikayeyi okumaya ne dersiniz ? **** Evet, Mısra'nın ailesi bizdik. Hayatımıza bodoslama daldı, izin istemeden, emrivaki yaparak. Önce evimizde yer edindi, hayatımızda yer edindi, sonra kalbimizde. Neşesiyle, enerjisiyle, sevgisiyle hep gülümsetti yüzümüzü. İyi ki izin istememişti hayatımıza girerken, iyi ki emrivaki yapmıştı. İyi ki buradaydı. O bizim iyi ki'lerimizin en başına geliyordu. Ve biz onun ailesi olmuştuk, o da bizim ailemiz olmuştu. **** "Bir tuhafım. Yokluğun beni darmaduman ediyor, varlığın kalbimi. Bu nasıl iş anlamadım." •••• "Ben de..." Dedi o da. "Ben de seni seviyorum ! O kapıyı açıp yüzünü ilk gördüğüm an ! Aşık oldum... Keşke sana aşık olmasaydım." "Keşke benim gibi bir korkağa aşık olmasaydın..." ••• 2 hikayeden oluşan bir seri. Bu hikayeyi çok seveceksiniz...