Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

✩ ç𝙚𝙫𝙞𝙧𝙞𝙙𝙞𝙧! ✩ 🕴Angst çoğunluklu🕴

Bir grup arkadaşın eğlenceli WhatsApp hikayesi. -Bangtan Boys.

Herşey o sapıktan beni kurtarması ile başladı ● O-o bir psikopat ● Vücudum bu işkenceleri kaldırmıyor jungkook ● Benden kaçmamalıydın güzelim ● Seni seviyorum Min-seo ● Sadece benim patronumsunuz bay jeon ● Seni seviyorum kooki O psikopat benim patronum

Hayır olmaz gözlerime düğme dikemezsiniz buna izin vermem! Hey sen lütfen bana yardım et... -Taehyung sesini çıkarmadı eğer birşey derse o da ölecekti-

He-ran : b-ben seni seviyorum Jimin : güzel şaka He-ran He-ran : ben ciddiyim Jimin : kafayımı yedin sen, biz kardeşiz He-ran : biz üvey kardeşiz jimin Jimin: üzgünüm He-ran ben sana karşı hiç bir şey hissetmiyorum.....