*Eski adı: Oyunbozan 2* Ardıç: Bana birini ayarlamaya çalışma artık Ardıç: Beni kimseyle yakıştırma Ardıç: Ben sana âşığım, aptal kız Ardıç: Görmüyor musun bunu?

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

Yanlış numaraya mesaj atan mafya nereden bilebilirdi bu kadar tatlı bir belaya bulaşacağını

Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....

"Nolur yapma ben daha çok küçüğüm..."

Bir gece telefonuna gelen mesajla hayatı değişen Umay'ın hikayesi

Bir gonca tanesi kadar güzel ve bir o kadar da masumdu Lamia, daha on dokuz yaşında olmasına rağmen cehennem mi yaşamıştı. O beyaz güvercin , yer yüzüne korku salmış bir adamın saplantılı aşkıydı. Tabi aşk denilirse, özgür bir güvercin nereye kadar kafeste tutulacaktı? Bir ay, üç ay veya bir ömür. Bırakmıyacaktı, ne olursa olsun genç kızı bırakmayacaktı. Onla dolmuştu, lavanta kokusuyla nefes almıştı,ilkkez doğduğu zaman değil, ilk kez lavanta kokusunu solarak nefes almayı öğrendi. Kendiside çok iyi biliyordu ,kızın ondan ölesiye korkuyor ölesiye nefret ediyordu. Biliyordu. Ama elinde olsa o kafesin kapısını kendisi açardı ama olmuyordu. Bencildi hemde çok ama kimin umrunda . Sonuşta yer yüzüne namı ile tüyleri diken diken eden adam küçük bir kızın duygularınımı önemsiyecekti? Sanmam. Onun aşkı ikisine yeterdi. Bu ne kadar doğru ? "Y,yalvarırım b,bırak beni ,lütfen i,istemiyorum seni . B,ben b,başkasını sevi-" " SUS LAN" Yine ağlamaktan herak olan bir kız. Yine yalvarmıştı onu bırakması için ,ama nafile o siyah deri koltuğunda oturmuş içkisini zevkle yudumluyordu.ama o kelime, canını yakmıştı. Ama bilmediği bir şey vardı, o ne kadar yanarsa genç kız o kadar küle dönecekti. İçkisini duvara fırlatıp ,yerde diz çöken kızın kolunu tutarak kollarının arasına aldı. Sinirle soluklanıyordu. Kız ne kadar çırpınsada, vurulduğu iğneler yüzünden oldukça güçsüzleşmişti. " Birdaha,birdaha ağzından o itin adı veya az önce dediğin boktan cünleler kurarsan ; elleri yüzünde gezdirdi: çok can yanar ve bunun tek sebebi ise sen olursun" " B,beni b,bırak lütfen evime gitmeme izin v,ver. Ablam h,heryerde beni arıyordur ,l,lütfen. " O kanlı elleriyle göz yaşlarımı sildim. " Seni ilk gördüğümde vurulmuştum sana, o gün yemin etmiştim eyer bir daha karşıma çıkarsan , ölüm bile seni benden kurtaramaz. "

Fazlaca argo kelime bulunur. +18 olaylar vardır! Kitap şahsıma aittir! Lütfen kitap karakterlerine hakaret etmeyiniz🙏🏻 (...) Bipolar bozukluk tanısı koyulan bir varis ve hayatını babasının övgüsünü almaya adamış bir kadın aile dinamiğini kuvvetlendirmek için bir araya getirilirse ne mi olur?

"Kaderin altın kafesi mi, yoksa isyanın kıvılcımı mı daha güçlü? Mahru, doğduğu andan itibaren hayatının çizgileri çoktan çizilmiş bir dünyada, güçlü bir ailenin tek kızı olarak gözlerini açar. İtaatkar bir eş olması için yetiştirilse de, kalbinin derinliklerinde özgürlüğe susamış bir ruh taşır. Kendi kararlarını alma hayali bile yasaktır. Karun, kudretli Karahanlı ailesinin varisi. Sert kuralları ve çelik gibi iradesiyle, gelecekteki eşi üzerinde mutlak bir hakimiyet kurmaya hazırdır. Onun için sahiplenmek ve korumak, sevginin tek dilidir. Ancak bu distopik evrende, fısıltılar yükseliyor ve kurallar çatlıyor. Mahru'nun içindeki isyan alevi, Karun'un katı duvarlarını sarsmaya başladığında, kaderin yazdığı son yeniden yazılabilir mi? UYARI: Bu kitap, farklı bir evrende geçen distopik bir kurgudur. Yetişkin okuyucular için uygun içerik bulunmaktadır." Neden bu info işe yarar?