„I być może jesteś moją torturą, moją słodką pokusą. Może będziesz dla mnie zawsze czymś, czego nie mogę dosięgnąć, choć tak bardzo bym chciała. To pragnienie będzie mnie wykańczać co raz bardziej z każdym twoim słowem. Ale dla ciebie, dla ciebie mogę umierać nawet wieczność." Jane powraca po długiej, niezbyt przyjemnej podróży, chcąc zacząć od nowa. Jednak odnosi wrażenie, że wszystko co spotyka na swojej drodze ma jej to utrudnić. Szczególnie uczucia, które okazują się nie tylko wspomieniem, ale także teraźniejszością. Jak długo możemy okłamywać samych siebie? Na ile jesteśmy w stanie schować nasze emocje? Czy da się całkiem wymazać przeszłość? Nie mogłam znaleźć czyj jest rysunek, którego użyłam w okładce. Jeśli ktoś z was wie, napiszcie mi proszę, żebym mogła podpisać autora :))

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!