လူ့ဘဝဆိုတာ တစ်သက်မှာတစ်ခါပဲရတာပါ ရခဲလှတဲ့လူ့ဘဝမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အစွမ်းကုန် ချစ်ရတာဟာ သိပ်ကိုကျေနပ်ဖို့ ကောင်းတယ် ခန့်ညားထည်ဝါ အားနည်းချက်တွေရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ဟာ အမြင့်ဆုံးကို ရောက်ချင်တဲ့အခါ အချစ်ဆိုတာ အလိုလိုနေရင်း ဒုတိယနေရာ ရောက်သွားတတ်တယ် ခွန်းသံသာချို
" ငါ့အိမ္ထဲကို နင္ကဘာလို႔ဝင္လာတာလဲ..ထြက္သြားစမ္း " " ငါ နင္နဲ႔နင့္အေမကို အရမ္းမုန္းတယ္.. နင္တို႔ေၾကာင့္ ငါ့အေမ ေနမေကာင္း ျဖစ္ရတာ " ငါ့အိမ္မွာ ေနဖို႔လာတဲ့နင့္ကို ငါက ေကာင္းေကာင္း ေနခြင့္ေပးမယ္ ထင္ေနလား.. ထိုင္ဆုေတာင္းေနလိုက္ ။ . " မင္းက နာတတ္တယ္လား.. " " အဟက္.. လူပဲ မနာတတ္သင့္ဘူးလား အေသြးအသားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ခႏၶာ ခံစ...
" ေက်ာင္းဆရာရဲ႕သားသမီးျဖစ္တာနဲ႕ပဲ စံျပတစ္ေယာက္ပါလိုက္ျဖစ္ေပးရမွာလား..သူမ်ားလုပ္သလိုေနသလို ေနလို႔မရဘူးလား..အဆင့္ေကာင္းမွ လိမၼာေရးျခားရွိမွ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းမွ ဟိုဟာမလုပ္ရဘူးဒီဟာမလုပ္ရဘူးနဲ႕ ဒါေတြပဲထပ္ခါထပ္ခါၾကားေနရတာ ၾကာေတာ့ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ၿငီးေငြ႕လာၿပီ.." ဒီလိုစကားေတြေျပာထြက္လာတဲ့သူက ကိုယ္အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ေစာင္...
စာချုပ်သက်တမ်းပြည့်တာနဲ့ကွာရှင်းကြမယ်.. (အတော်လောင်ရမယ့်ficမလို့ အလောင်ခံနိုင်မှဖတ်ပါလို့ကြိုပြီးအသိပေးထားပါရစေ) starting date..30.5.22 ending. date..28.6.22
" ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက၀င်ကစွပ်လေးတစ်ကောင်ရှိသတဲ့..အဲ့၀င်ကစွပ်လေးကသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးနွေးထွေးလုံခြုံဖို့ တခြားသတ္တဝါတွေရဲ့အန္တရာယ်ကနေလွတ်မြောက်ဖို့ လှပတင့်တယ်ပြီးမာကျောတဲ့ခရုံခွံလေးတွေကိုရှာဖွေနေခဲ့တယ်တဲ့..တစ်နေ့တော့သူ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ကွက်တိကျတဲ့ခရုံခွံလှလှလေးတစ်ခုတွေ့ခဲ့တယ်လေ..ဒါပေမယ့်...