Yerde boylu boyunca uzanan bir genç kadın vardı. Zemine yayılan kahverengi saçlarının bir kısmı kanla kaplıydı. Soğuk mavi gözlerinden yere dökülen göz yaşları, kendisini uyuşturmuştu. Kafasını biraz oynatarak karnının olduğu tarafa baktı. Göz yaşları daha da hızlandı, nefes alışverişleri hızlandı. Karnında boylu boyunca uzanan şeytan, onun kanından besleniyordu. Avucuna aldığı her parçayı beklemeden ağzına götürüyor, çiğniyor, tekrardan kadına yönelip elini uzatıyordu. Bu döngü kendisi yok olana kadar orada olacaktı. "Bebeğim." Diye mırıldandı karanlığa doğru. Vücudunu ele geçiren hastalıklı, kendisine cevap vermedi. Başını geriye yatırarak acımasız sonunu bekledi. Acı çekmiyordu, önce canı çok acımıştı ama artık hissizdi. Her yeri uyuşmuştu, onu ağlatan şey geride bıraktığı şeylerdi. Pişmanlıkları, özlemleri, keşkeleriydi. Uzaktan kendisine seslenen kişiyi, net bir şekilde duyuyordu. Hiçbir şey yapamıyordu ama çok net bir şekilde duyuyordu. Hayat kendisine karşı hep acımasızdı, hep adaletsizdi. Hayatına giren bu adamla değişeceğini sanmıştı ama yanılmıştı. Boş bir umuda bel bağlamıştı. Onu bu şekilde görmesini istemiyordu. Bu şekilde olmamalıydı. Ona daha fazla acı çektiremezdi. Kanıyla bulanmış elini bulunduğu odanın girişine doğru uzattı. Parkeye damlayan kan kulaklarında yankı uyandırdı. Kapıda duran adama baktı ve içinden binlerce kez, ona teşekkür etti. Güzel zamanları olduysa, hepsi onun sayesindeydi. Umutları ve gülüşleri hep onunla kalacaktı. Yaşamasını istedi, her şeyden çok yaşamasını istedi. Tekrar gülsün, hayal kursun istedi. Canını acıtsa bile tekrar aşık olsun, birisini öpsün istedi. Son nefeslerini vermeden önce gülümsedi. En azından böyle hatırlasın dedi.

"Korkuyorum." Çaresiz fısıltım üzerine büyük elleri usulca belimi kavrayıp, acıya gebe kalan çıplak bedenlerimizin üzerinde yükseldi ve vücudumun bir kısmını küvete daldırdı. İnleyerek nefesimi tuttum. Soğuk su tüm iliklerime buram buram işliyor, aşinası olduğum fakat zamanın unutturduğu uvzu bedenime tekrardan hatırlatıyordu. "Ben yanındayken," diye fısıldarken, sesi her zamanki gibi ifadesiz, gözleri boştu. "Benden başka hiçbir şeyden korkmayacaksın." Ellerimle omuzlarından destek alırken, artık su göğüslerimin amansız çıplaklığını örtpas ediyor, bedenimin okyanusa bırakılmış değerli bir eşya misali kaybolmasına izin veriyordu. Ben o yanımdayken somut olan hiçbir şeyden korkmazdım ki, o benim bedenime kalkan, ruhuma eşti. "Ya senin yokluğundan korkuyorsam?" diye acı içerisinde mırıldanırken, kesik kesik nefesler alıyordum. Cıklayarak alt dudağını diliyle ıslattı. "Beni bırakıp gideceksin." Başımı hızla iki yana sallayarak reddettim. "Gitmeyeceğim." İfadesizlik maskesi hâlâ çehresinde asılı bir durumdayken, göz kırptığı sırada nefesimi tuttum. Soğuk su kulaklarımın içerisine doğru yol alıyor, bir kısmı rotasını değiştirip aralı olan dudaklarımdan içeriye doğru hücum ediyordu. Gözlerimi zorlukla açık tutarken, bel oyuntumu baş parmaklarıyla okşayıp, yüzümün tamamını suya batırdı. Şimdi saçlarım, aşık olduğum çehresini görmemi istemezcesine suda dağılarak görüş açımı kapatmıştı. Burun direklerim sızlıyor, gözlerim bu acıya dayanamayarak kapanıyordu. Sonları sevmezdim ben. Ki zaten bu bizim sonumuz değildi. Bu bizim yeniden doğuşumuzdu. Barlas Duman beni bu şekilde öldürmedi. Bu ona basit geldi. Bana olan aşkının buram buram acı kokusunun arasında gözünü kırpmadan ruhumu bedenimden ayırmıştı. Gitmeyecektim. Gitmiştim. Öldürmeyecekti. Öldürmüştü. Bu oyun da berabere bitmişti

"Çok yakınımdasın kedicik. Dikkat et, ısırabilirim." "O halde sana yeni bir bilgi daha çıngıraklı." Öfkesi birden çekilmişti. "Bir Aslanın dişleri de çok keskindir. Dikkat et. Ben sadece ısırmam, parçalarım." "Vay be!" dedim hiç oralı olmadan. "Nasıl korktum fark ettin mi? Titriyorum yine." Sessiz kaldı ama hala belimde duran eli sıkılaştı. Birden tüylerimi diken diken edecek bir şey yaptı. Dişleri boynuma sürttü. İnce derisini çekip örseledi. "Ödeşelim ister misin..." dedi, nefesi boynumu yalayıp geçti ve Lian ekledi. "...çıngıraklı?" --- Assra Marian Sallister... Bir Ak Yılan prensesiydi ama ummadığı bir ihanetle kendini bir Aslan prensin pençeleri altında buldu. Şimdi ya o Aslanı öldürecekti ya da... Hayır, başka bir seçenek yoktu. Onu öldürecekti! *Ejder Ateşi Serisi 1. Kitap: Yılan Yuvası (Tamamlandı) 2. Kitap: ... 3. Kitap: ... 4. Kitap: ...

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Mizah #1 *Keşfedilmemiş Cevherler 2015 Genç Kurgu Birincisi *Wattpad'deki MBTI temelli ilk ve tek kurgu. *Paralel Odalar Teorisi; toplum tabularına, kadın-erkek eşitsizliğine, klişelere ve yazısız sisteme açılmış bir savaş, onlara karşı bir direniştir. Nihan, kendi açtığı ıssız ve engebeli patikada, tek başına yürüyen genç bir kadındı. İçedönük, asosyal ve kesinlikle uyumsuzdu. İnsanlarla kolayca anlaşamıyor, onlar tarafından da kabul görmüyordu. Ve tüm bunlar, bir sonbahar gününde, onun evsiz kalmasına neden oldu. Şimdi elinde, başvurabileceği tek bir ev arkadaşlığı ilanı vardı. Teoman, ailesinin onun için çizdiği yoldan ayrılmış; yer edindiği kalabalık bir caddede, arkadaşları ve çevresiyle yürüyen genç bir adamdı. Dışadönük, sosyal ve kesinlikle gelenekselciydi. Ve geleneklerden koptuğu o tek anda, kendini evlatlıktan reddedilmiş ve parasız kalmış olarak buldu. Şimdi tek çaresi bir ev arkadaşı bulmaktı. Ama ilanına başvuranın, katı kuralları ve boyun eğmez kişiliğiyle Nihan Kızılkaya olmasını beklememişti. Zıtlıkları onları birbirine çekiyor olsa da, benzerlikleri ancak yaklaşan üstünlük kurma çekişmesinin işaretiydi. Ve hayat, onları bir evin paralel odalarında buluşturdu. Paralel evrenler, birbirleriyle hem benzerlikler hem de zıtlıklar taşırken birbirlerine paralel olarak düz bir çizgide ilerler ve kesişmez, çarpışmazlar. Ama çarpıştıklarında sonuç, mükemmel ve şiddetli bir yıkım, felaket ve değişim olur. Tıpkı onlarda olduğu gibi. Uyarı: Bilim kurgu/fantastik kurgu değildir.

"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağırarak karşılık verdim. "Ne zaman ya? Ne zaman değiştin sen? Ne zaman kabullendin, sindirdin de karşıma çıkıp böyle sözler edebiliyorsun?" Göğsüm hiddetle inip kalkıyor, yağmur sinirimi bozuyordu. "Suç Cihangir abi! Sen benim ağabeyim yaşındasın. Benim abim gibisin ya. Sen ne dediğinin farkında bile değilsin," diye bağırmayı sürdürdüm. Yüzüme yapışan saçlarımı öfkeyle savurdum ve yürümeye başladım. "Farkındayım." Kolumdan yakaladı ve beni hızla kendine çevirdi. "Lanet olsun ki farkındayım!" diye bağırdı. Hiddetle inip kalkan göğüs kafesine baktım. Diğer elini sertçe iki kez göğsüne vurdu "Ama gel de buraya anlat," dedi. Savurduğu yağmur damlalarıyla irkildim. "Seviyorum kızım seni." Başlangıç: 10.04.2020 Bitiş: 30.08.2020

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Finalden sonra kaldırılacak...