Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Zeynep Çalışkantürk; Okuduğu eczacılık fakültesinin başarılı öğrencisiydi Zeyno hayalleri vardı, iyi bir eczacı olacaktı ve hastalarına elinden gelen en iyisini yapacaktı. O mesleğinde ilerleyip başarılı bir eczacı olmak hayalleri ile yanıp tutuşurken gelecek hiç de onun düşündüğü gibi ilerlemiyordu. Her zaman ki gittiği aile yemeklerin birinde, oturduğu yemek masasında evlenmek üzere olduğu haberini almayı hiç düşünmemişti. İstemiyorum çırpınışlarını duyan bile olmuyor du. Karar verilmişti ve Zeyno İlkeroğlu'ların tek varısı olan Kemal ile evleniyordu. Kemal İlkeroğlu; Uzun zamandır yurtdışında eğitimin almış alanın da masterini yapmış ve İlkeroğlu Holding başına geçmek için geri dönmüştü. Onun gözünde sadece iş hırsı vardı, yıllar önce aşka olan inancını kaybetmişti, masum duygularla sevdiği Carolin onu aldatmıştı. Kadına olan güvenini yerle bir etmişti. Aşka küskün bir adam yirmisinin başında, üniversiteli bir kızla evlenmek üzereydi. Üstelik hiç bir şekilde karşı koyamadığı, koyduğu taktır de her şeyden men edeceğini söylemişti babası. İki delinin birbirine aşkını, okuyacaksınız kah gülecek, kızacak belki biraz da duygulanacaksınız ama Zeyno ile Kemal'i çok seveceksiniz..! Not: Tutkulu Mücevher adı altında yazılan ilk eserdir. Wattpad'e!

Yetişkinlere uygun bir kitaptır. (+18)Lütfen çocuklar okumasın.

"Kitap okuyorum sessiz olur musun?" "Benim yüzümde mi yazıyor cümleler?" "Hayır, kitap baştan aşağı sensin. Tozlanır diye diğerlerinin yanına koyamadığım, benim kadar özenli bakamazlar diye başkasına vermekten korktuğum, biter diye okuyamadığım, sonunu deli gibi merak ettiğim en güzel kitabımsın. Yüzlerce kitap okudum: ruhum en çok sende dinlendi."

Karanlık bir caddede havaya sıkılan iki el ateş sesi, kalbime saplanan tarifi olmayan acı ve dudaklarımdan yere dökülen küflenmiş kan tadı, kulaklarımda çınlayan ne olduğu belirsiz haykırış sesleri... Rüya olamayacak kadar gerçek, gerçek olamayacak kadar da büyük bir yanılgıdan ibaretti. Sanki gözlerimi açtığımda her şey yalan, gözlerimi kapattığımda ise bilindik doğruların gerçekliğiyle mücadele etmeye çalışıyor gibiydim. Birbirine karışan zaman ve olay örgüsü içimi kemiriyor, kendi bedenimi ayrışan ruhumla birlikte bir köşeden izliyordum. Beni olduğum yerden ve bulunduğum konumdan çekip almaya çalışan eller bedenimi sert bir şekilde savurmaya başladı. Gözlerimi açtığımda sanki her şey son bulacaktı, son bulacak olan şey ilk başta ben olacaktım. Gökyüzünde süzülürken aniden kendimi yere çakılırken buldum. Gözlerimi açtığımda bana doğru bakan iki çift mavi göz vardı. Yerimden sıçradım ve ellerim ne yapacağını bilemeden karşımda olan adamın yakasına yapıştı. ''Derin kendine gel!'' Duyduğum sese aşinaydım fakat benim bilinçaltımda olan ses bambaşkaydı. Bilinçaltı ve gerçeklik arasında olan bağlantıyı koparmıştım. Olduğum yerde savrulup yalpalanmaktan başka bir şey gelmiyordu elimden. Farkındaydım fakat farkındalık acı veriyordu, beni düzlüğe çıkarmaya gücü yetmiyordu. İçimde olan bir ateş vardı, nice yağmurlar da yağsa, gökyüzü yarılıp içime de aksa bu ateş sönmeyecekti. Koca bir kor vardı içimde seneler geçse de dinmeyecekti. Bu ateşin adı, intikam ateşiydi. Can yakmadan geçmeyecekti...

"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır ve ondan kaçmak için her yolu dener. Yeni başlangıçlar yapıldığında ve pişmanlıklar yaşandığında ya her şey için çok geçse? Ya da her şey daha yeni başlıyorsa? Gelin bunu hep beraber öğrenelim. Esila ve Yavuz'un hikayesine sizde ortak olmak istiyorsanız, yukarıda 'Oku' yazan yere basmanız yeterli...

"Anlatayım mı sana? Anlayacak mısın anlatırsam?" Dedi bir anda ateş gibi bir sesle. Elleri kollarımı kavradı. "Neyi?" Dedim titrek bir nefesle. "Anlatamadıklarımı." Sesi dümdüzdü, ama gözleri... Söylediklerim onda bir alev çıkarmıştı ve şimdi beni de yakıyordu alevi. Güçlü elleri belime doğru indi, sol gözümden kayıp yanağıma doğru yol akan yaşa içi giderek baktı. "Biliyor musun sen Gonca? İçinin ateş gibi yanmasının ne demek olduğunu biliyor musun?" "Biliyorum." Dedim kendimden emin bir sesle, bunu bana o öğretmişti. Kalbim hınçla çarparken öğrenmiştim. "Senden öğrendim." "Ben sende neyi öğrendim peki biliyor musun?" Dediğinde artık gerçekten sessizce ağlıyordum, bu yıkım fazlaydı. Korkut bana yaklaştı, dudaklarıma çarpan sıcak nefes tenimi yakıyordu, elleri sertçe belimi kavradı ve beni kendine yasladı. "İçim ateş gibi yanarken, karşında buz gibi durmayı, Gonca. İçim kor olurken seni sevmeyi öğrendim ben." (+18) 22.01.2022 - Komando #1

❧ Tamamlandı :) Siz = Sana mesaj atmak heyecan verici. (15:36) Siz = Seni çok seviyorum harikasın. (15:37) Siz = Diğer ünlüler gibi değilsin. (15:38) Siz = Şöhret seni değiştirmedi. (15:39) ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨ Siz = Yorumun çok güzel. (20:45) Efken = Güneş gibisin. Işık saçıyorsun. Ay senden çalıyor ışığını herkes onu beğeniyor ama ben Güneş'i beğeniyorum. (20:46) Şöhret adında ilk gxb kitabıdır. Çalıntı Yapılamaz.

Yayınlama Tarihi:6 Temmuz 2014 [Tamamlandı, düzenlemede.] •Bu ad ile yayınlanan ilk hikayedir. Taklitleri değil, aslını okuyun.• ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ Dizlerini karnına çekmiş, boş gözlerle evine girip çıkanları izleyen küçük bir kız çocuğu. Ağlamaktan korkan, kafasından çıkmayan o sesin tutsağı altındaki, zavallı kız çocuğu. Ölümü kabullenen; ama dile getirmekten korkan bir kız çocuğu. İçindeki o yarayla büyüyüp, içi kan ağlayan; ama kardeşi için her şeyi yapan bir genç kız. Defalarca yaralanan. Defalarca dövüşen. Defalarca korkulan. Ama içten içe kendisinden korkan bir genç kız. Kaderin oynadığı küçük oyunda, büyük roller üstlenen bir kız. İpleri eline almak için savaşan; ama her hatasında üst üste binen yıkıntıların ardında kalan bir kız. O kızın adı Derin. Ve bu, onun kendi adında kayboluşunun hikayesi. ❝Benim adım Derin. Ve ben, kendi adımda kayboluyorum.❞ •◘•◘•◘•◘•◘• [Hikayenin başı, Imagine Dragons'un Radioactive klibinden esinlenilmiştir.] Tüm hakları saklıdır.

Siz: Sen kimsin? Kütüphane İnsanı: Pardon? Kütüphane İnsanı: Dan diye mesaj atan sen olduğuna göre bunu soran kişi tahminimce ben olmalıyım. Siz: Saf mısın rol mü yapıyorsun? Siz: Numaranı bıraktın ya hani? Kütüphane İnsanı: ? Siz: Kütüphanede, ben öğlen yemeğine çıktığımda numaranı defterime yazdın. Kütüphane İnsanı: Bunu yapsam eminim hatırlıyor olurdum. Kütüphane İnsanı: Muhabbet başlatacak başka bir yalan bulamadın mı? Yayımlama Tarihi: 22 Haziran 2023 Bitiş Tarihi: 17 Kasım 2023