(VEGASPETE NOEL ÖZEL BÖLÜMÜ.)
''Biri çeyrek geçiyor,
Yalnızım ve şimdi sana ihtiyacım var.
Aramayacağımı söyledim ama tüm kontrolümü kaybettim.
Ve şimdi sana ihtiyacım var.
Ve onsuz nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Şimdi sadece sana ihtiyacım var.''
"Kuantum. İşte o teoriye göre, alternatif evrenler varmış, çoklu dünyalar, farklı yaşamlar. Onlardan birinde seni tekrar bulacağım Pete, sana tekrar aşık olacağım."
Siyah ve beyaz.
Anne ve babam için, vazgeçtiğim diğer bütün renklerden geriye kalan aydınlık ve karanlık. Bu fedakarlığı kaç bebek yapar bilmiyorum, ancak bugünüm için nelerden vazgeçtiğimi düşünürsek şımarık bir velet olmam umurumda bile değildi. Çünkü ben yeterince bedel ödemiştim. Yeterince şey feda etmiştim ve yeterince acı çekmiştim.
Siyah ve beyaz.
İşte ben buyum, hayatını yalnızca iki renk ile yaşamaya çalışan ve bu zavallı eksikliğin üzerini ukala tavırlarıyla kapatmak için uğraşan aptalın tekiyim. Hakkımda düşünülenin aksine bir fidan dalı kadar kırılıp parçalanabilen zavallının da biriyim.
O'na doğru koşmak mı daha zordu yoksa ondan kaçmak mı?
Kollarını bana sarmasını mı istiyordum yoksa sonsuza dek peşimi bırakmasını mı?
O'na aşıktım.
Bana aşık mıydı?
Acı içindeydim, acı içindeydi.
Biz denen şey aslında neydi?
O'na doğru koştum.
Ondan kaçtım.
Kollarını bana sardı.
Peşimi bıraktı.
Acı her yerdeydi.
Biz mi?
Konu biz olunca hiçbir şey kolay değildi.