"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağırarak karşılık verdim. "Ne zaman ya? Ne zaman değiştin sen? Ne zaman kabullendin, sindirdin de karşıma çıkıp böyle sözler edebiliyorsun?" Göğsüm hiddetle inip kalkıyor, yağmur sinirimi bozuyordu. "Suç Cihangir abi! Sen benim ağabeyim yaşındasın. Benim abim gibisin ya. Sen ne dediğinin farkında bile değilsin," diye bağırmayı sürdürdüm. Yüzüme yapışan saçlarımı öfkeyle savurdum ve yürümeye başladım. "Farkındayım." Kolumdan yakaladı ve beni hızla kendine çevirdi. "Lanet olsun ki farkındayım!" diye bağırdı. Hiddetle inip kalkan göğüs kafesine baktım. Diğer elini sertçe iki kez göğsüne vurdu "Ama gel de buraya anlat," dedi. Savurduğu yağmur damlalarıyla irkildim. "Seviyorum kızım seni." Başlangıç: 10.04.2020 Bitiş: 30.08.2020

Kan sıçramasaydı on dokuz yaşıma, kan sıçratmaya başlamazdım yirmi yaşımda. O gece yaşandı; Adalette, hakimde ben oldum ve yargıladım ölümle. Bir Hiç olduğumda; Kalbimi söküp almışlardı benden. Ve ben artık durdurulmaz olmuştum. "Kötü insanların vicdan mahkemesin de masumlar yargılanır.. Benim idam mahkemem de ise sadece vicdansız insanlar." "Kavin, sen benim ailemsin." Kurgulanma tarihi: 20.02.2021 Başlama tarihi: 15.01.2022 Bitiş tarihi: 09.09.2022

- RUH YANMASI - Başlangıç tarihi: 16/11/22 Kitap türü: Aksiyon "Çocukluk aşkım, gönlüme kurduğum bir salıncaktı..." Sonra büyüdük, ben 5 yaşındayken o 10 yaşındaydı. Ben 10 yaşındayken de o 15. O zamanlar anlamasam da, yanında bir kız gördüğümde deliye dönerdim. Kıskanıp saçma sapan hareketler yapardım. Ailemiz bunu hep "abisini kıskanıyor" şeklinde yorumladığı için, ben de bu şekilde zannediyordum. Ta ki benim 13. Yaş günümde, ve Mert 18 yaşındayken doğum günümü kutlamak için yanağıma bir öpücük kondurana kadar. O gün karnımda uçuşan kelebekleri hala çok net bir şekilde hatırlıyorum. O gün anlamıştım bunun adının aşk olduğunu. Sonrasında kız arkadaşları oldu. Ve ben hepsine şahit olup, uzaktan izlerken hiç bir şey yapamadım. Söyleyebilecek yaşa geldiğimde, aşkımın arkasında durabilecek yaşa geldiğimde ise artık Mert yoktu. ⚠️Tamamen benim hayal gücüme ait bir kurgudur. Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Kurbanını gölgesindeki işarete göre seçen bir katil. Aksel şehrinde insanlar kaybolmaya ve cinayetler işlenmeye başlanmıştı. Bu olaylara dair yürütülen tek tahmin aynı kişi tarafından yapılıyor olmasıydı. Doğa bozulan düzeni eski haline getirebilmek için ruhlarındaki izlere göre beş kişiye özel güçler verdi. Şimdi bu beş çocuk Aksel Lisesine gelecekler, aynı anda hem kendi kimliklerini gizleyip normal insanlar gibi davranacaklar hem de suçluyu bulmaya çalışacaklardı. Ancak güçler beş çocukla sınırlı kalmadı... Aksel şehrine hoş geldin. Unutma ki güvenebileceğin tek şey gölgen, ona da çok güvenme.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Gözlerime bak Ezgi..." Artık yaşlarım akıyor muydu bilmiyorum. Sadece tek gördüğüm; karanlık. Islak ve sıcak bir karanlık... İnsana yapışan ve daraltan bir karanlık. Ucu bucağı olmayan... "Hayır, Yavuz. Yüzleştiğim gerçekler bir kâbus ve benim yüzleşecek gücüm kalmadı." Sol tarafıma düşen saç, sıcak parmakları tarafından kulağımın arkasına yerleşirken bu sefer sesini daha da yakında hissettim. "Ben senin kâbusun kadar gerçeğim Ezgi." ## Ablasının öldürülmesiyle sarsılan Tıp öğrencisi bir kadın...Ardından gelen ölümlerle bilmeden şüphelerinin esiri olur. Bir yandan gizli aşkını sürdürürken, bir yandan çıkmaza sürüklenen cinayetleri Özel Dedektif Yavuz'la çözebilecek mi? Yoksa içindeki şüphelere esir mi olacak? Kan ve vahşet içerir.(+18) 🏷 Şair #1(12.09.22) Yetişkin #1 (24.07.22)

Tehlikeli adım sesleri kulaklarımda yankılandı. ''Bu kadar kötü bir canavar değilim. Sen hiç Adem'i suçladın mı?'' Kaşlarımı çattım sorduğu soruyla. Bir adım daha bana yaklaştığında sıcak nefesi dudaklarıma vurdu. Gözleri gözlerimden ayrılmazken yüzünü biraz daha yüzüme yaklaştırdı. ''O yasak meyveyi yemesinin nedeni aslında Havva'nın sözleri yüzündeyken onu suçlayamazsın.'' Yaşadığımız fırtınaya bir benzetme yaptığını anladığımda bir adım uzaklaşmak için geri çekilmiştim ki belimden kavramasıyla beni göğsüne bastırdı.

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.