Yağmurdan kaçarken doluya tutulmak misaliydi O'nunki... Kayra'nın tek istediği sahil kenarında biraz hava almaktı. Öylece yürüyordu taa ki karşısından gelen eli silahlı adamları görene kadar... Kayra karşısındakilerin ona doğru koştuğunu fatketmesiyle herkesin verebileceği gibi bir tepki vermişti. Tabiki de kaçmıştı. Eli silahlı adamlarla baş edemezdi ki Kayra... Gece yarısı karanlık sokaklarda koşturdu aralıksız ama etrafta yardım isteyebileceği kimse yoktu. Bir arabanın yanından geçerken arabanın açık olmasını fatketmesiyle arabaya bindi ve yere oturdu. Farketmemişlerdi Kayra'yı ve hâlâ koşmaya devam etmişlerdi. Ayak seslerinin uzaklaştığını farkeden Kayra arabadan inmeye karar verdiği esnada tekrar ayak sesleri duymasıyla olduğu yerde kalır. Ama bu sefer gelenler farklıdır. Arabanın sahibi gelmiştir. Şoför patronunun binmesi için Kayra'nın tam karşısındaki kapıyı açar ve adam yanına biner. Kayra ise adamın hemen ayak ucunda oturuyordu ve adam onu farketmemişti. Adam ceketini düzeltirken Kayra'nın dikkatini bir şey çeker. O da adamın belindeki silahtır. Yani ciddi ciddi Kayra yağmurdan kaçarken Miraç'ın dolusuna tutulmuştu... "İmkansızları yaşamak mıdır sevmek? Yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek?"

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.

Mavi; güçsüz saydığı kızları avlayarak yanına çeken ve işkencelerle öldüren bir toplumdu. Lacivert, üstünde 'M' harfi olan bir kutuda en sevdikleri kişinin yaralı fotoğrafını yollayıp daha da zayıf düşürüyor ve en çöküşte olduğu zaman yanlarına çekiyorlardı. Üç sene önce duraklamaya girmiş olan bu toplumun tekrar hareketlenmesine sebep olan ilk vaka ise Simay'ın ta kendisiydi... Ama... Sadece tesadüf müydü? Her şey sandığı gibi miydi? Herkes tanıdığı gibi miydi? Sırlar içerisinden çıkabileceği gibi miydi? Hayatı dürüst bir şekilde mi kurulmuştu? ....... "Atlatılması neredeyse imkansız olan birçok şeyi atlattık. Mucizeleri, tesadüfleri kanıtladık. Ve bunların hepsini beraber yaptık. Arada kavga ettik, bağırdık çağırdık, kırdık, ağladık ve hatta öldük, öldürdük... Ama hepsini hep beraber yaptık. Her şeyi beraber yaptık. En sonunda beraber kalmamız, birbirimize koşulsuz şartsız güvenmemiz imkansızdı, dipsiz bir karanlığın bembeyaz olması kadar imkansızdı. Ama imkansızlıkları bile başarabildik. Biz başardık. Biz. Beyaz Karanlık."

Bir kızın hayatı bir katil tarafından bir günde değişebilir mi?... "Kendine bir yıldız seç, o yıldız senin ışığın olsun ve hiç sönmesin..." "Benim yıldızım benim karanlığımda söndü..." Başlangıç tarihi 04/03/2019 Bitiş tarihi 06/08/2019

Sağlam ve sıradışı bir hikaye okumak ister misin? Cevabın evetse bu hikaye tam sana göre. **** Tertemiz bir hayatı olmasına rağmen feci halde bela arayan asi bir kız. Çünkü yaşadığını hissetmesi lazım. Belalı bir hayatı olmasına rağmen tertemiz bir hayatın hayalini kuran bir çocuk. Çünkü uğruna çabaladığı şeyler var. Peki bu ikisinin yolları kesişirse neler olacak? ***küfür ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içerebilir***

(+18) Ölüm Tablosu olarak adlandırdığı resimlerle dolu duvara doğru genç kadını ilerletirken içindeki ateşe soğuk suyun döküldüğünü, ani sıcaklık değişimiyle alevlerin sönmekle yanmak arasında kaldığını hissediyordu. Genç kadının kalçası duvara dayalı olan kahverengi, eski masaya değdiğinde dudaklarını karşısındaki adamın içini eritecek kadar sıcak olan dudaklarından çekti ve buz gibi bakan mavi gözlerini adamın ela gözlerinden çekmeden masaya oturdu. Adamın boynuna adeta yılan gibi sarılmış kollarını biraz daha sıkılaştırıp kendine çekerken genç kadının sırtı, baş düşmanları olan Aslan Sönmez'in çirkin gülümsemeli fotoğrafına değmişti ama aralarındaki çekimden bunu ikisi de fark etmemişti. "Sen," diye mırıldandı adam kadının açıkta kalan boynuna dudaklarını değdirirken. "Bu dünyada en korktuğum şeysin." "Neden?" Genç kadın bacaklarını da adamın beline sarıp onu iyice çekerken mırıldanmıştı. Adam, kadının boynunda gezinen dudaklarını çekti ve içindeki intikam ateşini söndürebilecek kadar soğuk olan gözlerine baktı. "Tek istediğim şey Ölüm Tablosu'ndakileri yok etmekken beni istediğim şeyden alıkoyuyorsun. Soğuğun intikam ateşimi söndürüyor." Genç kadın, ince ve uzun parmaklarını adamın ensesindeki saçlarında gezdirdi, güzel yüzünde bir gülümseme belirmişti. "Soğuk olmadan ateşin değeri anlaşılmaz. Bu yüzden, ben intikam ateşini söndürmem, söndüremem." Söndürmemişti. Ateş ve Soğuk birbirini tamamlarken intikam isteği hiç olmadığı kadar büyümüş, herkesi yok edebilecek bir şeye dönmüştü. *** Kapak tasarımı: @kitapkurdululu 💙

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

|#thewattys2022 Kazananı| Geçmişimde sana ne yaptım, inan bilmiyorum. Ben Yağmur Aksu. Bir sabah çığlık sesleriyle uyanan, normallikten uzaklaşan, masum olduğunu düşünen genç kız. Hatalar yapmıştım, cezasını çekiyordum. Amfiye girdiğimde gözlerim hemen garip çocuğu aradı; ve bulmanın verdiği rahatlamayla derin nefes verdim. Ortalarda bir yerde oturuyor, siyah kulaklığı kulağında gözlerini yummuş bekliyordu öylece. Siyah saçlarının alınına düşüşü ona ayrı bir hava katarken bir anda bana bakması bedenimin ayazda kalmış gibi tir tir titremesine sebep oldu. Gözlerimi üzerinden çekip boş bir yere oturdum. Huzursuz hissediyordum ve bakışlarım istemsizce ona kayıyordu.