normal çocuklar gibi bir yaz geçiremedik. boyumuzu çok aştık. derin yerlerde yüzdük. kolluk takmak komik geldi, çocuk değildik artık. lakin tek bir dalga alt etti bizi. boğulduk o sularda. battık gitgide, ta ki ışık kaybolana kadar. şimdi ise ayağımızın değmediği o yerde hepimiz günahlarımızla uzanıyorduk. * rahatsız edici seyler icerebilir

han jisung, çiçek gülüşlü bir çocuktu; lee minho ise en çok zakkum çiçeğini severdi. fakat han jisung, cehennem çiçeği olamayacak kadar güzeldi. -angst- -minific?-

Lisede tekrar karşılaşan iki genc.

"Söz vermemi ister misin, küçük?" "İsterim, ama tutabilecekseniz, bayım." 14/04/2018 ~ 29/06/2018

Yaklaşık yirmi dakikanın ardından okulun önündeki durakta inmiş, büyük binaya girmeden önce kısa bir bakış atıp derin nefes almıştı. "Pekala, işte başlıyoruz." Jisung gülümseyerek etrafa bakınıp okulun bahçesine ilk adımını atmış, ardından hızlı adımlarla okulun idare kısmına ilerlemişti. Sınıf öğretmeniyle tanıştıktan sonra çalan zilin ardından genç öğretmenle beraber sınıfına ilerlemişti. "Günaydın. Bugün aramıza yeni bir öğrenci katıldı." Genç kadın heyecan dolu vir sesle konuştuğunda Jisung onun edebiyat öğretmeni olduğunu düşünmüştü. Gülümseyerek sınıfa tamamen girmiş, hafifçe eğilerek gülümsemişti. "Merhaba, ben Han. Han Jisung." ⁰⁵'⁰¹'²⁰²¹' Bugünlerde tiktokta paylaşılıp çeşitli platformlara yayılan edit için yazılan bir fic'tir. [Angst]