Görebiliyor musunuz? Bedenimden akıp giden ışığı Görebildiniz mi? Duyabiliyor musunuz? Ruhumun çaresiz haykırışlarını Duyabildiniz mi? Hissedebiliyor musunuz? Sizden farklı olduğumu ve sizin gibi olabilmek için çaba sarf ettiğimi Hissetiniz mi? Görün! Duyun! Ve Hissedin! Bildiğiniz bütün doğruları unutun. Bütün doğruları unutun Doğruları unut... Bana ihtiyacınız var. Bu oyunda bana ihtiyacınız var. "Sizin doğrularınız umurumda değil. Bu oyunu kendi doğrularıma göre oynayacağım." Ben varım. Sen var mısın? *** Başlangıç tarihi: 07.07.21

©Tüm hakları saklıdır.30 Temmuz 2014 Evet.Bu bir kaçırılma hikayesi fakat kaçırılmayla başlayan bir aşkın hikayesi değil.Genç kız ve zengin adam.Genç kıza aşık bir adam ve duygularından emin olamayan bir genç kız.Birden başka bir ülke başka bir şehir başka bir hayat. ... Dışarı çıktığımda hafif bir meltem nemli tenimi okşadı kapının biraz yakınında abimleri gördüm tam yanlarına doğru ilerlerken siyah bir hummer dikkatimi çekti.Sanki içinde birileri vardı kuytu bi yere çekmişler zaten uzunca bir süre arabaya baktıktan sonra kafamı önüme eğmiş ilerlerken acayip kalın bir ses ismimi fısıltıyla söyledi. -Zehra! Dönüp arkama baktığımda ise şok olmuştum sanki dizlerimin bağı çözülüyordu ama bu olamazdı olması imkansız.Resimlerdeki gibi düzgün yüz hatlarıyla siyahlar içindeki bu uzun boylu adam.Allah'ım şimdi başım çok büyük belada!

Ruhuma Dokunan Hayalet Otantik Kitap farkıyla raflarda! Tüm kitap sitelerinden temin edebilirsiniz. Düzenlenmiş yeni haliyle basıldı. Dudaklarının arasından ölümün nefesini üfledi dudağıma ve o gece bana dokunan ruhu, ruhum ile sevişirken usulca fısıldadı. "Ruhun bana emanet, lanetli. Şimdi istediğin kadar kaç, ruhun bana aitken seni hep bulacağım!" •●• ©Tüm hakları tarafıma aittir.

Sessizliği dinliyordum. Seneler evvel sırdaşımken şimdi en azılı düşmanımdı. Belki huzur kollarında gizliydi fakat benim için değildi, delirdiğimi göremiyor muydu? Ben karanlığın soğuk kollarına aşık olan o kadındım. Sessizlik beni çıldırtırdı. Ben kan ve izdivaça tutsak olan o çaresiz kadındım. Sessizlik beni paklayabilir miydi? İplerini ellerimde tuttuğum bir geçmiş vardı fakat geçmemişti. Acı oradaydı, gözlerimle gördüğüm, sesini kulaklarımla işittiğim o adamdaydı. Uzandım. Dokunamayacağımı bildiğim hâlde parmaklarımı yüzüne uzattım ve "Karan," diye mırıldandım tenine bir milim kala. Dudaklarım dahi bedenimin her bir zerresi titrerken, "Beni hatırlıyor musun?" diye sordum fısıltıyla. Nefesimden nükseden acı, yüzünü yalayan hafif bir esintiydi onun için. Bakışlarımda gördüğü o karanlık, aslında onun ruhuydu fakat bilmiyordu. Bilemezdi, zira hayat en büyük kozunu bizim üzerimize oynamıştı. Yaklaştı. Her anını gözümü kırpmadan izlerken çenesini avucuma yaslayarak, "Kimsin sen?" diye sordu. Titreyen parmaklarımı yüzüne sardım, tenine sarıldım ve içim içimden çıkarken, bir damla gözyaşıyla kutladım bu acımasızlığını. Tanrı, onu özenle boyamıştı. Biliyordum, onda en değerli renkler saklıydı. Kimsenin adını dahi bilmediği, çıplak gözle göremediği tüm o renkler onda gizliydi. Göz kapaklarım titreyerek kapandı ve kirpiklerim birbirine karıştı. Zemherilerimi yeniden aralarken burnumdan sus çizgime uzanan bir sıcaklık hissettim fakat silmedim. Zira hissettiğim bu acı fiziksel anlamda beni bitirmeyecek olsaydı, ruhum diz kapaklarının üzerinde çürürdü. Başımın döndüğünü hissederken göğsüne yığıldım ve alnım sinesine hapsolmuşken, "Yalvarırım," diye mırıldandım acı içerisinde kahrolurken, "Al içimdeki bu acıyı benden, kurtar beni senden."

Tek sığınağı sessizlik olan adamın yuvasını, varlığımla darmadağın edişimin hikayesiydi bu. Silâhları en masum oyuncaklarıydı. Ve o, tehlikeli oyunlar oynamayı çok severdi. Mercanı anımsatan, yeşile kaçan ve denizde boğulan derin bir göz rengi vardı. Ona attığım her adımı karanlığa gömer, beni sessizliğine hapsederek eğitirdi. Fakat uğruna susmak, dilime düşen tüm kelâmlara değerdi. Elzem'in tenha sokaklarının karanlığında, gözlerimi varlığına açtığımdı o. Cehennemimdi o şehir. Ve sahibi olan o gaddar şeytana aşık olmuştum. Ama bilirdim ki şeytan dediğim o adam, herkese sağırken bir beni duyardı. Ben bu şehre esirdim. Ben Sessizliğe Esir'dim. Ben İzel Korhan, tek sığınağı sessizlik olan o adama, esirdim.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©