Karşımdaki güzel leydi siyah eteklerinden tuttu ve dizlerini kırarak selam verdi. Belli ki soyluydu. Bende aynı nezaketle şapkamı çıkardım ve tek elimde şapkamı tutarak selam verdim. Siyah ve parlayan gözlerine bakarak düzgün İngiliz aksanımla konuştum; "Adınız nedir güzel leydi?" Küçük bir gülümseme gönderdi. Az bildiğim bir dil olan Fransızca konuşuyordu bu güzel leydi. Baştan çıkartıcı ve mükemmel olan Fransız aksanıyla kendini tanıttı; "Moi je m'appelle mademoiselle noir Et comme vous pouvez le voir Je ne souris, ni ris, ni vis." Et c'est tout ce qu'elle a dit...

Son zamanlarda ölüm vakalarının artması ile halkı korku sarmıştı, kimse bu işin kimin altından çıktığını bilmemekle birlikte bu gizemli kişinin sıradaki hedefi Jennie Kim adlı masum bir kızdı. Onun hakkındaki her şeyi öğrendikten sonra sessizce hayatından çıkacaktı ama bir şeyler ters gidiyordu..

"Ne kararı?" Salladığı ayağını izlerken sordum. "Ölmelerine karar vermeni." Kaşlarımı çattım ve ondan biraz daha uzaklaştım. Sinirleniyordum. "Bu kararı ben veremem seni lanet olası!" Bağırdığımda şaşırmıştı. Benden böyle bir tepki beklemiyordu. "Bazı insanlar ölmeyi hak eder Lalisa."