Alya Albora, vefat eden eşinin vasiyetini yerine getirmek için cenazesi ve beş yaşındaki oğluyla Kanada'dan Mardin'deki Albora topraklarına gelir. Ancak bu gelişin bir dönüşü ve Albora'dan çıkışı yoktur. Albora aşiretinin başı Cihan Albora, Alya'nın çırpınışlarına kayıtsız kalmasa da çocuğunu alıp gitmesine izin vermez. Geçmişin karanlığı, saklanan sırlar ve bölgenin gerçeği ile yüzleşen Alya Albora, kendini kocasının ailesiyle büyük bir mücadele içinde bulur.

"Beş saniye? Çok saçma. Benim bir kadına ömrümü adayıp adamayacağımı o beş saniye mi belirleyecek?" "Ömrünü adamak zorunda mısın?"

Kadın, adama baktı uzun uzun. Kömür karası gözlerinde gördüğü ifade şimdiye kadar gördüklerinden çok farklıydı. Öfke mi diye düşündü Alya. Kızgınlık mı? Sessizliğin içinde yankılanan iç sesine aldırmadan sordu içinden geçenleri. Bir şey söylesene Cihan? Neden susuyorsun? Yerde olan bakışlarını karşısındaki kadının harelerine sabitledi Cihan. Dilinin ucuna gelen tonlarca kelimenin altında ezilirken, sesli bir nefes firar etti dudaklarından. Göz pınarlarında biriken yaşı baskılamaya çalışırken, kısık bir nefes eşliğinde döküldü yüreğine kor gibi yakan düşüncesi.. İçimizdeki hain sensin. Sen.. Demir Baybars'ın adamısın..

Uzak Şehir: Yasak Aşkın Gölgesinde Cihan: "Her şey Boran'ın o lanet videosuyla başladı. Abim öldüğünde, bana bir USB bırakmıştı. Şifresi 'Meryem'di. O ismi yazarken ellerim titredi, çünkü Meryem benim ilk aşkımdı, kalbimin en derin yarasıydı. Videoyu açtığımda, Boran'ın sesi odayı doldurdu: 'Cihan, eğer bu videoyu izliyorsan, ben ölmüşümdür. Ölümüm kaza değilse, hayatın tehlikede demektir. Alya'yla evlen, onu koru. Deniz'i koru. Ama şunu unutma: Eğer bu şifreyi çözdüysen, kalbinde hâlâ o kadın var demektir. Alya'yı sevme, Cihan. Onu bir emanet gibi düşün.' Gözlerim doldu, ama ağlamadım. Boran haklı mıydı? Meryem'i hâlâ seviyor muydum? Alya'ya baktığımda hissettiğim şey neydi o zaman? Aşk mı, yoksa sadece bir görev mi?

Alya Ve Cihan için kısa hikayeler.

"Seni sevmek, her gün aynı rüyayı görmek gibi... Gözlerimi kapadığımda sen varsın, ama uyandığımda yine yokluğunla baş başa kalıyorum. Ne zaman seni düşünsem, kalbim sanki varla yok arasında bir yerde sıkışıyor. Seninle bir ömür düşlemek, ama o düşe hiç dokunamamak kadar acı bir şey yok bu hayatta. Adını her anışımda içimde bir yıldız kayıyor, dilek tutamadan. Biliyorum, seninle olamam; belki yollarımız hiç kesişmeyecek... Ama bil ki, bu kalp seni her şeye rağmen sevmeye devam edecek. Çünkü bazı aşklar, sadece yaşanmasa da yaşatılır. Ve sen, benim ömrümün en güzel imkansızısın."

Cihan ve Alya'nın eksik kalan sahneleri ve olmasını istediğimiz klişeler..

" Niye sustun o zaman?!. Cevap versene Cihan Albora!. " Diye boğazı patlarcasına sormuştu Alya. Çünkü gerçekten de kafası artık almıyordu. Öğrendiği vasiyet, kalbini paramparça etmesiyle olmasına yetmişti. Çünkü bir yıldır kafasını kurcalayan boranın son sözleri kalbinde bir ukte olarak kalmıştı. Sessizliğini koruyan hala bir Cihan Albora vardı karşısında. Birkaç adım daha yaklaştı Alya Cihan'a. " Söylesene Cihan Albora niye sustun?. " Gözlerini, gözlerine yerleştiren adamın keskin bakışları yerleşmişti.

Bu bir "Uzak Şehir" hikayesi... Bazen bir şehirden değil, bir insandan uzaklaşırsın. Yıllar geçer, yollar değişir, hayat seni bambaşka yerlere savurur. Ama bazı duygular hep aynı kalır... Kalbinin bir köşesinde sessizce bekleyen bir bakış, yarım kalan bir söz, geçmişte yaşanmış ama asla unutulmamış bir gece gibi... Bu hikaye, o geceyi hatırlamayan iki insanın, yıllar sonra bir şehirde yeniden karşılaşmasını anlatıyor. Bir taraf içinde tuttuğu sırrı saklıyor, diğer taraf geçmişin kırıklarıyla yaşıyor. Ve aralarında, o geceden kalan masum bir çocuk... Bu bir aşk hikayesi değil sadece. Bu, uzak kalan kalplerin, geçmişle yüzleşmesi. Ve bir zamanlar birbirine yakın olan iki yabancının, yeniden aynı şehre dönüş hikayesi...

Ben Cihan. Albora topraklarının yükünü omuzlarımda taşıyorum, geçmişin suskunluğunu ise kalbimde. Bir karar verdim yıllar önce; Boran'ı gönderdim, kendi ellerimle. O karar, sadece bir hayatı değil, hepimizi değiştirdi. Şimdi Boran topraklarına döndü... ama bir tabutla. Ve arkasından bıraktığı kadın, Alya. Gözlerinde fırtına, kucağında oğlu Deniz'le geldi bu topraklara. Onu sevmemeliydim. O, kardeşimin emanetiydi. O, bana haramdı. Ama yürek ne aşiret tanır, ne kanun. Biz susarak sevdik. Göz göze bile gelmeden yan yana yandık. Bu topraklarda bazı aşklar ya hiç başlamaz... ya da başladığı gün biter.