TAMAMLANDI Sevdiği adamın nişanlacağını duyunca şehri terk eden Saye... Yıllar sonra geri döndüğünde görür görmez ona aşık olan Karan ağa...

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

Gerçek aile/ ilk aşk hikayesi Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir. Çok fazla klişe olmayan gerçek aile ve aşk hikayesi arıyorsan doğru yerdesin. İnsan hiç konuşmadığı birini özler miydi? İnsan adından başka birşey bilmediği birinin konuşmasını özler miydi? İnsan birinin kokusunu bilmemesine rağmen kokusunu özler miydi? İnsan sarılmadığı birine sarılmanın özlemini yaşar mıydı? Not: argo kelimeler, cinselik içeren durumlar mevcuttur.

"Birlikte güldüğün birine aşık olmak kolaya kaçmaktır; ben seninle ağlamaya bile aşığım." Sıradan başlayan planlı bir intikam oyunu; ne denli büyük bir karmaşaya yol alabilir ve ne denli büyük bir aşka sebep olabilirdi? Tanıtımının Yayınlanma Tarihi: 23.07.2014 Finalinin Yayınlanma Tarihi: 17.01.2016

"Âşık oyun oynar mıydı?" Hayatımı camdan bir şişenin içinde yaşadığımı bilmiyordum. Ta ki şişenin içinde kopan fırtınayla düzenim altüst olana dek. Bilmediğim bir şehirde, esasen bana yabancı olan bir adama tutunmuş, kurtuluşu riyada aramıştım. En nihayetinde öğrendiğim şuydu ki; Kurucusu olduğum oyunda bir piyondan farksız olmadığım, beni tanımadığını düşündüğüm adamla iki yıldır evli olduğum ve bir çocuğumuz olduğuydu.... Âşık adam oyun oynar mıydı sevdiğine? TÜM HAKLARI SAKLIDIR! B.T : 17.06.2023

Gökçe tacize uğradığı gecenin sabahında sevgilisi tarafından ihanetle suçlanacağını tahmin etmemişti. Kendini açıklama hakkı verilmemiş, aç susuz soğukta tek kelime konuşmak için beklediği adam acımasızca onu terk etmişti. Dünyanın merkezine koyduğu adamın onu hemen gözden çıkarması, işten çıkarılması derken içine çekilen kadının tek avuntusu hamile oluşuydu. Bebeğinin varlığından haberinin olması gerektiğini düşündüğü için Cihan'ın olduğu ortama girdiğinde bebeğiyle sınanacağı aklında yoktu. Bir kadının zengin güçlü bir adam karşısındaki kimsesizliğini, çaresizliğini, iftiraya uğradığını kanıtlamak için çabasını okumak isterseniz buyurun... Yüreğime Kan Damlar kitabımdan çok istenen Cihan ve Gökçe'nin hikayesidir. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Yurt dışında yaşayan eğitimini orada tamamlayan yılda bir kaç kez ailesini görmek için Mardin'e gelen Arslanoğlu aşiretinin genç ve yakışıklı ağası Aram. Ailesini ziyarete geldiği sırada kız kardeşinin Kirmanşah aşiretinin oğlu Behram'a kaçmasının sonucu iki aile arasında Berdel kararı alınır. Kirmanşah'ların kızı Helin,annesi ve Babası bir kaza sonucu vefat edince amcası ve yengesinin elinde büyür. Yaşadığı aile travmasından sonra Aile içinde sürekli horlandığı için kendini suskunluğa verir. Tüm Mardin de onun dilsiz olduğunu ilan eder. Abisinin hatası yüzünden Aram ağa ile Berdel kararı verilen Helin bakalım Arslanoğlu konağında neler yaşacak.? kapak tasarımı Medusagrafik'e aittir. 20_10_2023

"Bazı fedakârlıklar kalbi değil, ruhu esir alır." Ağabeyinin hayatı bir kurşun kadar yakındır ölüme. Kurtuluş ise bir tek yoldadır: berdel. Rojbin, tanımadığı bir adamla, Aziz'le evlenmek zorundadır. Ne hayalleri sorulmuştur ne de rızası... Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, kaderin ve törenin arasında sıkışmış iki insanın hayatta kalma savaşı. Rojbin, sevmeyi değil, susmayı öğrenir. Gözleriyle haykırır, diliyle susar. Ama bazı suskunluklar, en büyük isyandır... Ey töre! Kaç yüzyıl daha Kanla yazılacaksın? Kaç kadın daha Senin için susacak?

Aşka inancı olmayan Şiyar ağa bir gün rüyasında kendisinden yardım isteyen bir kız görür. Aklımdan çıkaramadığı varlığından bile emin olmadığı kızı sokak sokak aramaya başlar.. Rüyayla başlayan bir aşk hikayesi.. *** "Sen onu uzakta ararsın ama o zatenin senin yanıbaşındadır" Başlama tarihi; 18.10.2023 Bitiş tarihi; 02.04.2025

Erkek egemenliğinin hakim olduğu topraklarda , bir yaşam uğruna feda edilen, hayallerine ve umutlarına zalimce balta vurulan gencecik, masum bir kızın hikayesi.. & Ait olduğu topraklardan acımasızca söküldüğünde küçücük bir tomurcuktu. Susuz bırakılmış ve günden güne solmaya yüz tutmuştu narin yaprakları. Gece, üzerini örten bir kefendi. Gün ışığı ise acımasız bir zebani... Acılarının günün birinde ona baharı getireceğini bilmeden hoyratça harcıyordu gözyaşlarını. Her gün ve her gece... Aldığı her soluk nefret kokuyordu. Öfke ve hayal kırıklığı kol geziyordu damarlarında. Bu topraklarda daha niceleri solup gitmişti onun gibi biliyordu. Birileri nefes almaya devam edebilsin diye kaç masum göz göre göre nefessiz bırakılmıştı. İlk değildi. Son da olmayacaktı. Bu toprakların yazgısı böyleydi. Umudu ve inancı günden güne törpüleniyordu. O ele avuca sığmaz haşarı kalbinin, her gün biraz daha karanlığa gömüldüğünü hissediyordu. Öylesine umutsuzdu ki; içine hapsolduğu karanlığı kabullenmeye ve kendini kaderin ellerine bırakmaya hazırdı. İçi, fırtınalı bir sonbahar gibiydi. Solgun, hırçın, dağınık ve soğuk... Mucizelere inanmazdı. Ancak doğmasını istemediği bir günün sabahında mucizesi onu buldu. O gün zifiri karanlığına minicik bir ışık huzmesi ilişti. Öylesine muhtaçtı ki; öyle yalnız ve yaralı... Hiç düşünmeden gördüğü o ufacık, cılız ışığın gölgesine sığındı. O ışığın uğrunda sürüklendi, parçalara bölündü, tükendi. Ama yine de pes, etmedi. Yaradan'ın ona armağan ettiği umuda sıkıca tutundu. Yorgun ruhu umut vadeden o küçücük ışığın ruhuna koca bir ilmek attı ve onu kalbinin en derinine ilikledi. O andan sonra umut dolu yanı karamsar yanına el salladı. Ve güneş, tüm sıcaklığı ile soğuk yalnızlığının üzerine doğup, karanlığını ışığa boğdu. *