Sigarasını dudaklarının arasına sıkıştırdığında saçlarımdaki tutuşu sıkılaştı, eğildi. Çenemi kavradı ve hepsini ağzımın içine soktu. Ağzımın içini dolarken gırtlağıma kadar gittiğini hissettim. Nefes alamadım. Saçımdan çekerek ağızımın içindeki erkekliğine sert bir şekilde git gel yaptı. Tutuşu sert değildi, ama ağzımın içinde o kadar hızlı, sert hareket ediyordu nefessizlikten gözlerim kapandı, bayılacak gibi oldum. Nefessiz kaldığımı hissedince ağzımın içineden çıkardı. Ben derin nefesler alırken yüzümü okşadı. "Hoşuna gitti mi?" Diye sordu. "Hı hıı," diye inledim, hayır demek ne mümkündü. Saçımdan tutup toplamaya başladığında, "Aç ağzını o zaman," dediğinde kocaman açtım. Gözlerimin içine bakarak dilimin üstüne bıraktı, saçmıdan çekerek ağzımda git gel yaparken beni tekrar nefessiz bıraktı. Cinselik ve şiddet barındırmaktadır. ŞERARE YENİ ADIYLA TEKRAR YAYINDA

{Önemli bir duyuru paylaşmak istiyorum. Kitabım yetişkinler içindir. 18 yaşın altındakilere önermiyoruz..} Sevgili dostlar.. BERDEL Hikayesi herkesin yazdığı gibi bir hikaye değil. Yarısı gerçek hayattan uyarlandı. Mutluluk aslında yanı başımızdadır. Oysa bizler onu hep uzaklarda ararız. Başımızı çevirdiğimiz zaman o mutluluğu göreceğiz belki ama başımızı hiç o tarafa çevirmeyiz ki.. Şuan aslında karşımda yaralı bir insan vardı. Bedenen yara almamıştı belki ama ruhen acı çekiyordu. [Yorumlarınız ve voteleriniz benim için çok değerli.]

"Canını yakmak istemiyorum ama beni zorluyorsun." Yanaklarımdan bir yaş süzüldü. "Senden nefret ediyorum." Kolumdan tutmayı bırakıp bedenimi hızla bedenine hapsetti. Kollarının arasında küçücük kalmıştım. "Biliyorum ve senin de bilmen gerek." Gözleri yüzümü yavaşça inceledi, irislerinde duygudan eser yoktu. Hep böyleydi. "Seni asla bırakmayacağım." • TAMAMLANDI✔

"Mirza saçmalıyosun! Duyuyo musun beni?! Aç şu kapıyı! Aç dedim! Mirza! Sana diyorum! Aç şu kapıyı!" Bir yandan boğazım yırtılırcasına bağırıyor, bir yandan da kapıyı yumrukluyordum. Kapının iki yanında olan cama geçip ona baktım. Sanki ben burda çıldırmamışım gibi elindeki telefona bakıyordu. Önündeki korumalar emrini bekler vaziyette elleri önünde kafaları eğik duruyorlardı. Nihayet telefonunu cebine attı ve tekrar cama vurdum. Kafasını çevirip bana boş gözleriyle bakmaya başladı. "Evden dışarı çıkmayacak. Ölse dahi bu kapı dışarı açılmayacak. Duydunuz mu?" Gözlerini benden ayırmadan konuşmaya devam ederken çaresizce çırpınmaya başlamıştım. Klişe sevenleri şöyle alalım, buyrun efendim...

Bütün cringelikler var bacım tssk gecılmek amacıyla yazılmıştır