Sâye= gölge Henüz 3 yaşında anne ve babasının katledilişini izleyen Meriç, şimdi de, zamanında kendisine bakan fakat üzüntüden yatalak kalan teyzesine bakmaktadır ortaokulunu birincilikle bitiren Meriç belirli bir geliri olmadığından ilçedeki devlet okuluna gitmek zorunda kalmıştır, bunun yanında güzel arkadaşlar edinmiştir fakat gerçekten de öyle mi? bunun ancak çok ileride farkına varacaktır gelin onun sonu belli olmayan savaşını birlikte görelim... MİT konulu kitabım.... Bir şans verin derim. Eminim memnun kalacaksınız... Tüm hakları bana aittir©️

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."