Adım Yazgı... Henüz on yedi yaşımdayım. Neredeyim diye sorarsanız eğer size bir oda dolusu toprağın altındayım derim. Neden mi? Biraz evvel beni benden yaşta büyük bir adamla nikahladılar da ondan.

Aklı başında bir insan kuzeninin mutluluğu için ne kadar ileri gidebilir? Hazal, işini değiştirip bu evliliğin temellerini bizzat atmak üzere müstakbel damadın şirketinde işe başladığına göre pek de aklı başında sınıfına dahil edilemez herhalde. O kuzeni ve sevdiği adam mutlu olsun diye şirkette türlü türlü pembe yalanlar sıralar ve mutluluk oyunları kurarken, kaderin onun için planladıklarından haberdar olmaya fırsatı olmayacak. İşler karışacak, şartlar değişecek, aynı şirketin içinde patronun ve çalışanının birbirine aşık olması hiç kolay olmayacak; Hazal Aymaz ava giderken avlanacak. * http://open.spotify.com/user/31qkhp7klkplruaqei6whna2pcqu/playlist/5jUJSJdy7FBFoMDfgycNZI ***

Yolun sonu dedikleri yer burası mıydı? Beni burada tutacak hiçbir sebep kalmamıştı. Ve o ne yaparsa yapsın, gidişime sadece seyirci kalacaktı. Öyle kin doluydu ki; bir zamanlar adımı fısıldayan kalbi bana kör sağırdı şimdi. "Böyle olsun istemedim," dedim sadece onun duyacağı sesle. Bana öyle bir bakıyordu ki ölen o katil bendim sanki. Onu vurmuşum da can çekişe çekişe öldürmüşüm gibi. "Bu bir son değil," dedi acıdan titreyen sesiyle. "Gitsen de değil, kalsan da." Son sözleri benim hükmümü belirledi. "Adım kalbinde kazılı, sen bende tutsak kalacaksın. Benden geçse de senden geçmesin." Hikâye içerisinde yetişkin içerik vardır.

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

"Doğum günün kutlu olsun, gül güzeli." Gördü mü? Panikle arkamı dönüyorum, uzaklaşan sırtını buluyorum. Gördü mü yoksa tamamen tesadüf mü, bilemiyorum. Sormak istiyorum, soramıyorum. Öyle, beni bilir gibi seslenme diyemiyorum. En azından kuru bir teşekkür etsem, edemiyorum. Babam gibi sesleniyor, sonra babam gibi sırtını dönüp gidiyor. Mete Dilmen, düşündüğümden de tehlikeli çıkıyor. Ben savaşçı beklerken, o bana işçi gönderiyor. İmparatorluğun terk edilmiş sarayının tam yanına ilk tuğlayı dikiyor. *** Hem gülümseyeceğiniz, hem gözlerinizi dolduracak naif bir strateji oyununa davetlisiniz, Gülce ve Mete'nin hayatlarının tam ortasına! Bazılarınız ben bu oyunu küçükken oynamıştım diyecekler, bazılarınız ise bu oyunu hala her gün oynadığını söyleyecek. İkisi de doğru, biz bu oyunu küçükken ekranlarda büyürken günlük yaşamımızda sık sık gördük. Hepimiz eşi benzeri olmayan oyuncularız aslında. Hepimizin heybesinde varsayımları, olasılıkları ve stratejileri var. Önemli olan bu stratejilerin yanında, onlar uğruna yok sayılamayacak kadar değerli bir kalp taşıdığımızı da unutmamak. Bunu söylerken sadece kendimizinkini değil karşımızdakinin kalbini de kastediyorum, elbette. Neyse bu kadar gevezelik yeter, sizi artık Gül İmparatorluğu'na alalım! Mendillerinizi hazırlarken içlerine bir tane de pullu olanlardan koymayı unutmayın. Sadece göz yaşlarınızı silmek için değil kınada sallamak için de lazım olacaklar :) *** http://open.spotify.com/user/31qkhp7klkplruaqei6whna2pcqu/playlist/0rgFHEJzcSmene3AS04KG4 ***

Tek bir arzusu vardı, gittiği yerde, huzur bulmak... Bunun için ise çok sevdiği, en sevdiği varlığından vazgeçmeliydi... Aşk, vazgeçilmeyecek kadar bencil, unutulmayacak kadar olağanüstüydü... Ve aşk, hiç bu kadar zalim olmamıştı!

Bi' limanken tanıdığımız Agah Dilmen'in, fırtınalar estirdiği zamanlarda geçen hikayesine hoş geldiniz. *Gül İmparatorluğu ile çok feci ilişiktir, Mete Dilmen'in hamuru bu adamdır sonuçta canım! ** http://open.spotify.com/user/31qkhp7klkplruaqei6whna2pcqu/playlist/7mHP17i0yni8vqzr3bE1ML **

Abla olmak kolay değildi. Eş dosttan gördüğüm kadarıyla hele de erkek ablası olmak, daha da zorluydu. Belli bir yaştan sonra yalnızlığın da pek matah bir şey olduğunu söyleyemeyeceğim ya, hadi o benim seçimim olsun. Ama bekar büyük görümce olmak mı? "Görümce mi? Hııı, evet. Evet, o evlenememiş canım." "Hiç, hiç evlenmemiş." "Zor tabi. Gelinin işi çok zor, Allah kolaylık versin." Yooook. Yok, yok, yok! Bu kadarına da müsaade edemem. Önümüzdeki yedi ay içerisinde ya evleneceğim ya evleneceğim! - Haleöz * Kırık bir kalbin, bolca kahkahanın ve her şeye rağmen solmayan umudun hikayesi "(Ben) Evlenmeden Olmaz". Parantez içinin de en az dışı kadar önemli olduğu bir hikaye. Paşa gönlümüzün dilediğinin elalemden daha kıymetli olduğu bir hikaye. Sizi daha ilk satırlardan içine çekecek bir hikaye... Nasıl mı bu kadar eminim, nereden mi biliyorum? E, sizden biliyorum. Bu hikayede kıçına tekme vurulan erkeklerden en az birine siz de tekmeyi vurmak istediniz, belki de çoktan vurdunuz! Eğer yaşınız yirmi beşten uzaklaşmaya başladıysa Hale'nin duyduklarını, hem de en yakınlarınızdan, en az bir kere duydunuz! İşte tam da oradan biliyorum. Hadi gelin, bekliyorum :) Bir de şey, haddim değil belki ama içinize sinmeyen hiçbir adama şartlar öyle gerektirdi diye "Evet!" demeyin lütfen, rica ediyorum. -Funye49

Tek parçalık hikayeler

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK