"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Ne sanıyorsun sen kendini? Sevgili değiliz, asla olamayız, sen beni korkutuyorsun ve zarar veriyorsun!" Dedim direkt, kısa bir sessizliğin ardından adım seslerini duydum, duymamla kapıya depar atmam bir oldu, ama geç kalmıştım. Saçlarımdan sertçe tutarak beni yatağa sertçe fırlattı, sırtımın acısıyla dudaklarımı çığlık atmak üzere araladım, ama saniyeler içinde üzerime çıkması ve ağzımı kapaması bir oldu. Saç diplerimdeki acı da artınca gözlerim yaşardı. Artık onu görüyordum, gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu, göz bebekleri ise oldukça koyulaşmıştı, korkutucuydu. Yüzüme iyice yaklaştı, hırıltılı nefesini dudağıma üfledi. "Olamayız öyle mi? O zaman izle ve gör, yavaş yavaş bana aşık olacaksın Rojbin, istemesen de olacaksın!" Dedi ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. !!!DİKKAT!!! BU KURGUDA KLİŞE, SADİSTLİK VE İŞKENCE VARDIR! AYRICA RUHLARLA İLGİLİ BİR KİTAPTIR, ONA GÖRE YORUMLARINIZI YAPIN!!!

O büyük bir günah, bazen de Tanrı'nın hediyesi. Bu genç kız, bebekliğinden beri kâbuslarımın sebebi. ❦ Yüz yılı aşkın süredir eski tuğlalardan, kalın duvar kâğıtlarından, soğuk betondan ibaret olan karanlık evde ilk kez kahkaha sesleri yankılandı. İki yabancıyı aynı çatının altında birleştiren vasiyet, bir adamın ölmeden önceki son ricasıydı. Hans Alphan'ın tek vârisinin oğlu olduğu zannedilirken küçüklüğünden beri bir kızla daha ilgilendiği öğrenildi. O kızı yetimhanede ziyarete gitti, elbiseler aldı ve eğitim masraflarını üstlendi. Bir gün öldüğünde, oğlunun da aynısını yapacağına söz verdi. Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen Leonard'ın kulaklarındaysa annesinin acımasız sesi yer edinmişti. 'Baban onu her zaman senden daha çok sevdi.' 'Kız, o gece fırtınada ölmeliydi.' 23.1.23 | karanligiyazar

Element koruyucuları... Doğa ananın kutsal güçlerini koruyan, kutsal ruhlar... Onlar doğa ana tarafından seçilmiş özel kişiler... İntikama dayalı bir aşk hikayesi... Bir genç kızın sıra dışı güçler ile normal bir hayat sürdürmeye çalışmasındaki mücadelesi ve maceraları. Henüz daha küçük bir genç kız iken, lisede tanışıp bir ömür boyu sürecek olan dostluklarını tesadüfen kurduktan sonra kaderi de onlarınki ile kesişti. Onu bekleyen bu zorlu hayat yolculuğuna beraber çıktılar. İlk başta sıradanmış gibi yaşamaya çalıştığı zorlu hayatı, gittikçe daha da karmaşık bir hal aldı. Acı, mutluluk, dostluk, aşk ve intikam... Sevinç ve gözyaşları... Hepsi bu hikayenin başlığı altında toplanıyor. Siz değerli okurlarımızı da bu heyecan dolu, uzun serüvenli macerayı okumaya davet ediyorum umarım keyif alırsınız. Keyifli okumalar...

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

"Tüm gökyüzünü gözlerine taşımışsın. O maviliği bazen kara bulutlar örtmüş, bazen sağanak almış; hiç utanmadan akmış gözlerinden bir bir..." "Sana herkes kıymış ama sen kimseye kıyamamışsın. Nefret edenlere inat hep daha çok sevmişsin. Her yürümeye çalıştığında düşmüşsün. Sana çelme takanlar düştüğünde de, onlara el uzatan yine sen olmuşsun." "Sen, senden nefret eden bu koca gökyüzünü, hiç gocunmadan gözlerine sığdırmışsın. Yağmurun en ufak bir damlası bile kimseye değmesin diye hem de..." Gelecekten şimdiye uzanan ince bir ip... Bir gece, gördüğü bir grup adamın hayatını değiştireceğini bilemeyen bir kadın. Zamanın acı gerçeği karşısında imkansızı oldurmaya çalışan bir adam. Kapı aralandı, gelecek göründü... İki farklı zaman, iki farklı insan. Ve bundan doğan bir aşk. Zamana karşı verilen bir mücadelede kazanan kim olur? Zaman mı yoksa aşk mı? Burası, zamanın hiç görmediğiniz yüzü. Akrep ve yelkovanın, dakika ve saatin çok ötesinde... Burada, zaman hakkında bildiklerinizi unutun. Buradasınız. Zamanın durduğu o noktada.