•Kalp Mahzeni• Sessiz insanlar en gürültülü zihne sahipti, benim zihnim ise gürültüden öte mezarlık gibiydi. Gökçe arkadaşlarıyla buluşmak için dışarı çıkar ve karşıya geçerken ayağının üstünden araba geçmesiyle başlar herşey. Arabayı kullanan kişi Alper... İki yabancının bir araya gelmesi ve nefretle başlayıp hüzünlü biten tutkulu bir aşk hikâyesi... 1 katil ve kayıp 4 kişi... 28 ve 29 numaralı ceset sahibi... Uçurum kenarı ve yara bandı. Son telefon görüşmesi, intihar, yüksek dozda kullanılan intihar ilacı ve mektuplar... Hayat tarafından aldatılan küçük kız... İstanbul senden özür diliyor, kulak ver. Yağmurun sesini duyuyor musun? Acıların sel oldu ve taştı, görüyor musun? Etrafına bir bak. Sanki tüm ağaçlar seni yaşatmak istiyor. Yaşayıp acı çekmeni istiyorlar. Sanki hiç acı çekmiyormuşsun gibi. Sevdin ve seveceksin! Sen acılarına âşık bir kızsın, alışık değil! O kızı acılarla büyüten tek kadın sensin! Sen büyüdün ve acıların da büyüdü. Aç gözünü küçük kız! Siyaha bürünen insanlara bir bak. Sanki kendilerini dışa yansıtmış gibiler. Karanlık ve gizemli... Tanımadığın bu insanlar neden senin hayatında? Sen neden yalan bir hayatın içindesin? Yoksa sende mi yalansın? Belki de yalancı? Unutma kızım, siyah giyinenler arasında sende varsın. Beyaz giyinen tek kişi orada. Toprakta... Ama unutma! Oda bir zamanlar siyah giyinenler arasındaydı. Belki hâlâ siyah giyiniyordur ve etrafındaki kişilerin arasına saklanmıştır? Dokun yaralarına güçlü kadın. Elini kalbine götür ve dokun yarana. O yara kabuk tutmaz. Yara bandı? Yara bandı işe yarar mı? Yara bandı artık işe yaramıyor küçük kız. Güçlü kadına ağlasan da fayda etmeyecek. Çünkü o seni de toprağa gömdü... •Sümeyye TANIŞ•

Ama söyle, daha kaç kış yaşatabilirim frezyaları? Daha kaç kış canlı tutabilirim umutları? Gün gelecek, solacak frezyalar. Ne rüzgar değecek yaprağına, ne yağmur. Kelebek bile yorulacak bir gün seni dinlemekten. Kırılacak kanatları, uçmak isteyecek inadına. Yolu uzak belki ama, durmayacak, gidecek senden. Soldurdum frezyayı. Yapraklarını kopardım. Kökünden söküp attım umutları. Göğsüme, yaralarımın üzerine ektiğin bahçe yandı; külleri yaralarımı acıttı. Bu sonsuz bir kış sevgilim, bahar bile korkar oldu gelmeye. 120722 🪐

Başarılı bir Komiser ve yiğit bir Yüzbaşı'nın hikayesi. ⛓️ Yağmur taneleri çığrından çıkmış bir şekilde yüzlerimizi ıslatıyordu. "Yalandı." diyerek mırıldandım, ona karşı. Damlalar bile ona olan aşkımı dillendirirken saklamanın bir yararı olmadığını anladım. "Yalandı, her şey yalandı. Kankalık adına yaptığım her şey yalandı. Seviyorum ulan seni! Aşığım sana! Dünyada tek odun sensin ve ben de sana yandım! Var mı bir diyeceğin?!" haykırışlarla aşkımı itiraf etmekle çok büyük bir aptallık yaptığımın farkındaydım ama ne kadar umurumdaydı? Yaptığım en güzel aptallık sebebim olsa da sözlerimi ona haykırarak göğsünü yumruklamaya devam ediyordum. Beni belimden tutup bir anda kendine çekmesiyle "Var." demesi bir olmuştu. Mavi gözlerimin içine şehvet dolu bakıyor, mal mal sırıtıyordu karşımda. Ulan şerefsiz çok güzel gülüyordu. Deliydi bu adam ve ben de bir deliye tutularak deli olmuştum! Onun mavilerine ise ben kızgınlıkla bakarken beni bir an bile serbest bırakmaya izin vermeden dudaklarımı büyük bir ihtirasla öpmeye başladı. Uğradığım şokun etkisinde iken hiçbir şey yapamıyordum. Düşündüm ve o an sadece bana denileni yaptım. Onun tutkusuna kapılarak bu aşkın alevinde ben de yanacaktım. Şehvetin denizinde boğulmuş gibi beni öperken ben de karşılık vermeye başladım. Gözlerimiz kapalı olsa da dudaklarımız ve ruhlarımız birbirine dokunuyor, kalplerimiz ortak atıyordu. Mahallenin ortasında öpüşüyorduk basbayağı lan! Onun dışında hiçbir sorun yoktu, aşıktım ona. "Aşkın mapushane, içinde ben mahkum." ⛓️ Kitap kapağı şahsıma aittir.

En kusursuz cinayet ,yaşama sevincini ÖLDÜRMEKTİR

Hayatımın altı mı üstünden iyi yoksa üstümü altından...

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

Not- Bu bir Asker kurgusudur. Sadece ön okuma yayında. "Başında Aşk" serisinin Semih ve Mihrem'in hikayesidir. Dağ Başında Aşk / Kurt ve Gamzeli Nöbet Başında Aşk / Semih ve Mihrem Silah Başında Aşk / Uğur ve Menhus & Mihrem Çelik işinde başarılı üst düzey bir askerdi. Her şeyi altüst eden bir hata yaptığını fark ettiğinde ise çok geç kalmıştı. Yaptığı hata onu Iğdır Merkez Komutanlığına götürdüğünde hatasını düzeltmek için elinden gelen her şeyi yapmaya hazırdı. Ama atladığı bir pürüz vardı. Aşk, kapıyı çalınca açacak mıydı? ... Semih Karaaslan 1.95 santimlik boyu ve dev cüssesiyle görenin bir daha unutamayacağı bir adamdı. Keskin nişancı olduğu kadar bakışlarıyla da insanların içini okurdu. İhaneti en derininde hissetmiş bir anda dört yıllık ilişkisini bitirmişti. Her şey bitti derken yeniden başlar mıydı? Peki, kalbini hissettiğinde ne kadar görmezden gelebilirdi? .... "Oğlum sikeyim yapacağınız işi!" Bağırtıyla açılan kapı sertçe duvara çarptı. Sakin bir şekilde arkamı döndüm. Dışarıdan gayet sakin görünebilirdi halim ama gözlerime bakan anlardı içinde yanan alevi. Karşımda gördüğüm adamla kaşlarım çatılırken, gözleri büyümüş şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. "Tekmil ver asker!" diye bağırdığımda gözlerini kırpıştırıp bana baktı. "Teğmen Semih Karaaslan/Aydın," deyip selam verdi kendine geldiğinde.

Geçmişin harabesinin üzerine bir gelecek kurulur muydu ? Savaş meydanın da yaseminler yeşerir miydi ? Cehennem de bülbüller şakır mıydı ? Cennette insan acıdan ağlar mıydı ? Bir insan yaşarken kaç kere ölürdü ? Peki sen... Affeder misin beni ? Sever misin eskisi gibi ? Bakar mısın gözlerime yeniden, can verir gibi ? ELVİN & CİHANGİR ... İlk yayımlanma tarihi ; 8 Eylül 2020