Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// (2022-)

Όταν εφτασε η φωτιά του μίσους στη Σμύρνη την βρήκαν. Την βίασαν. Την τσάκισαν. Την άφησαν να ζει μόνο και μόνο για να γίνει σκλάβα στο υπόγειο του κάποτε σπιτιού της, χωρίς όνομα, χωρίς ψυχή. Ο Καρίμ Γιαβούζ, ο τελευταίος και μικρότερος γιος της τουρκικής οικογένειας, επιστρέφει από τον πόλεμο με μάτια γεμάτα μίσος και σκοτάδι. Μισούσε τους Χριστιανούς και ό,τι είχε σχέση μαζί τους. Σκληρός, ανελέητος, δεν ήρθε για να σώσει. Ήρθε για να επιβάλει χειρότερο τρόμο. Η παρουσία του είναι πληγή που ανοίγει και δεν κλείνει. Η βία που κουβαλάει απειλεί να καταστρέψει τα πάντα γύρω του. Τη βλέπει. Τη μισεί θανάσιμα... Ο κόσμος του και ο κόσμος της Μυρσίνης θα συγκρουστούν άγρια , μια σύγκρουση που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο... Τίποτα και κανέναν... 🔞 All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Επέστρεψε από τον πόλεμο με το όνομα του ήρωα...Με το πρόσωπό του. Με τις πληγές του. Με τα φαντάσματά του... Μα όχι με τις αναμνήσεις του. Κάθε πρωί κοιτάζει τον καθρέφτη σαν να περιμένει να του μιλήσει. Το είδωλο τον αμφισβητεί. Το βλέμμα του είναι ξένο, τα μάτια του άδεια. Κάτι λείπει ή, ίσως, κάτι έχει προστεθεί που δεν ανήκει εκεί. Η γυναίκα του τον αγγίζει σαν να τον μαθαίνει για πρώτη φορά. Δεν τον εμπιστεύεται. Ούτε τον απορρίπτει. Απλώς παρατηρεί. Σαν να αναζητά κάτι πάνω του. Σαν να περιμένει μια επιβεβαίωση... ή μια διάψευση. Ο κόσμος γύρω του συνεχίζει, μα ο ίδιος νιώθει ότι ζει μέσα σε μια ζωή ραμμένη πρόχειρα πάνω του , σαν δέρμα άλλου ανθρώπου. Ποιος ακριβώς γύρισε πίσω από τον πόλεμο; Και πόσο καιρό μπορείς να ζήσεις μέσα σε ένα ψέμα που όλοι φαίνεται να προτιμούν απ' την αλήθεια; Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Μια ανεξηγητη φωτια στο αρχοντικο της οικείας Καραγάτση λενε πως αρχισε την καταρα. Μια καταρα που ο πατερας μου αγνοησε όταν με παρεδιδε σε εκεινον, πιστευοντας ότι θα σωσει τον εαυτο του. Εκεινο το ξημερωμα εκλεισε τα ματια στον Θεο βλασφημώντας τις μοιρες που αψηφισε. Μες τον καπνο της φωτιας θα ορκιζομουν πως σε εχασα, καθως σε ακολουθουσα εξω από τις πυλες του Αδη. Και εσυ, εγκλωβιστηκες στον ορκο σου, γυρισες να με κοιταξεις όταν σου φώναξα πως θα χαθω. Η Εκατη, μου ψιθυρισε πως επειδη με κοιταξες χαθηκα, εσυ με καταδικασες, από την αδυναμια σου, επειδη ποθησες κατι που δεν ηταν προορισμενο για εσενα. Και σαν η Άτροπος αποφασισε πως το τελος μας ήρθε, σε πήρε μακριά . Μα εγω στεκομουν ακομη στην καρδια της φωτιας και εγλυφα την λεξη που έμεινε στα χείλη μου. Πόθος. Μα πως ηταν δυνατον; Αφου ο γαμος μας ηταν, εν λευκώ.

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Η μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο η "Αγάπη" ; "Μαλάκα νομίζω πως αυτό το θηλυκό δεν μοιάζει με τα άλλα τελικά..." "Σε βάρεσε η καψούρα;" "Δεν ξέρω... Πάντως πρέπει πάση θυσία να μείνω μακριά της..." "Έχεις πιει κανένα βαρύ ρε;;; Τώρα δεν έλεγες ότι δεν μοιάζει με τις άλλες;" "Γι αυτό ακριβώς πρέπει να μείνω μακριά...." Τι θα συμβεί άραγε όταν η μοίρα ενώσει τελικά το παρελθόν με το μέλλον ; Πόσο σκοτεινό μπορεί να κάνει το παρόν και πόση δύναμη θα χρειαστεί για να επιβιώσουν; Όταν τα ψέματα θα τελειώσουν , ο καθένας θα βρεθεί να δίνει τη δική του μάχη... Τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς! Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Ήταν τόσο δύσκολο να το δεχτώ. Τόσο γαμημένα δύσκολο να πιστέψω πως πιάστηκα κορόιδο. Τόσο δύσκολο να τους αφήσω να εισβάλουν στη ζωή μου ξανά...Και φυσικά ακόμα πιο δύσκολο να αφήσω εκείνον να προχωρήσει. Με έσωσαν...Η μήπως με μεταμόρφωσαν στο απόλυτο σκοτος; "Καταλινα είσαι έτοιμη;" ρωτάει ο Κάσιεν και γυρίζοντας τον βλέπω να μου χαμογελάει. Φοράει ένα μαύρο κοστούμι, έχει τα μαλλιά τραβηγμένα προς τα πίσω και στο χέρι...Στο χέρι έχει την αγαπημένη μου λεπίδα... "Πάντα ειμαι ετοιμη" λεω και πιανοντας αυτο το τόσο καθάριο μέταλλο , αυτή την αγνότητα του ατσαλιού, το βάζω στην εσωτερική θήκη του κατακοκκινου φορεματος μου... Ήρθε η ώρα να του δώσω το γαμήλιο δώρο μου... Don't copy ©2018/19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Μόνη, χαμένη μέσα στους κρυους δρόμους της Νέας Υόρκης χωρίς να γνωρίζει ούτε το όνομα της ... Ξύπνησε σε ένα σοκάκι, φορούσε μόνο ένα κατακόκκινο φόρεμα και δίπλα της υπήρχε πεταμένη μια φωτογραφία ενός άγνωστου άντρα . Μια τσάντα λίγα μέτρα μακριά έκρυβε μέσα της ένα χαρτάκι με μια διεύθυνση. Το προαίσθημα της , της έλεγε να μείνει μακριά από την αστυνομία. Ράιαν Λιαμ Λουκ Κασιεν Λαντον Ντερεκ Γκαμπριέλ Κρίστιαν 8 άντρες φαιμενικα φυσιολογικοί θα εισβάλουν στη ζωή της από το πουθενά . Ψέματα, λάθη, έρωτας, δοκιμασίες , αλήθειες που πληγώνουν και μια γυναίκα που παλεύει να βρει την ταυτότητα της ανάμεσα τους ... Κάποιος θα φέρει το μίσος .. Καποιος τον έρωτα... Κάποιος την προδοσία, τον πόθο και τον το θάνατο... Ποιοι είναι; Τι έχουν να της προσφέρουν και τι έχει εκείνη γι αυτούς; Ποιος έβαλε το χαρτάκι στη τσάντα; Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Η οφθαλμαπάτη είναι αρκετά δυνατή για να σε κρατήσει στο ψεύτικο κόσμο της .... Η μήπως όχι; Ένα ψυχολογικό θρίλερ αρχιζει... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Η Νάταλι Μπρούκς εργάζεται σαν χορεύτρια σε ένα από δεκάδες νυχτερινά κλαμπ του διάσημου νονού της νύχτας Σέθ Ναβάρο. Αποστασιοποιημένη για χρόνια από την οικογένεια της, ένα βράδυ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που θα ταράξει την ήδη ταραγμένη της ζωή... Θα κληθεί να πάρει επί τη κηδεμονία της, μια ανιψιά που δεν έχει γνωρίσει ποτέ... Εκείνος αγνοεί την ύπαρξη της και εκείνη θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από το πιο αδίστακτο άνθρωπο της Νέας Υόρκης. Πόσο εύκολα μπορεί το νήμα της ζωής της να κοπεί; Κι αν κοπεί, πόσο μπλεγμένο θα είναι με το δικό του; Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.