Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Bu tartışma son olucaktı".Devamını kitab 'ı okuyarak görebilirsiniz.

Yeni doğmuş bir güneş ve ona eşlik eden nazlı yağmur damlaları.Hayattan umudu kesmiş bir kız ve yanında onun sahibi olmayı hedefleyen kötü bir adam.Oturmuşlar,yağmur damlalarının azizliğiyle hafifçe ıslanmış yere.Kız ağlıyor,adam...adam duygularını belli etmiyor.Kız göğe bakıyor,adam yere.Kız sağa dönüyor,adam sola.Kız aydınlığa doğru yol almak istiyor,adam karanlığın onu çekmesine yardım ediyor.İki zıt kişilik.İYİ ve KÖTÜ. ◎◎◎ Kız kötünün karanlığına mı saklanacak,yoksa iyiliğin büyüsüne mi?

Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde. Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği, ruha işleyen nurun karanlığa büründüğünde. Ve bir savaş başladı. Siyahın beyazın yok etmeye çalıştığı, beyazın ise karanlığa sızmaya çalıştığı... " Benim küçük kızım, senin özgür olman benim iyi bir adam olmam kadar imkansız." Sevgiye alışmamış ruhlar, sevgi gösteren kişiyi yaralamak ister her zaman. +18 içerik içerir, küfür şiddet barındırır!

Hissettiğim tek şeydi hissizlik. Bir cehennemin içinde olduğum kesindi. Çünkü O, kesinlikle bir iblisti. Ben, hayat denilen bu korku filminin kurbanı; O ise canavarıydı. Onun hayatı gizemli bir kara kutudan faksızdı. Ve benim, ne yazık ki onun şeytanlıklarla dolu hayat kutusunu açacak bir anahtarım yoktu.

Yirmi üç yaşındaki bir kadının yirmi altı yaşındaki İstanbullu biriyle evlendirilmesi, bu zoraki evlendirmenin asıl sebebi Töre falan değil asıl sebepler aile sırları! Zoraki evlendiği karısından nefret eden bir adamın Mardinli karısıyla hayat sınavı! Tüm hakları saklıdır. ** İki genç adam nikâh masasına geldiklerinde birbirlerine baktılar. Nikâh kıyıldıktan sonra Demir tek başına masalardan birinde otururken arkasından gelen kahkaha sesiyle arkasını dönüp kahkaha atan kıza baktı. Sarı saçlarıyla, kahkahasıyla adeta melek gibi görünüyordu. Demirin aklına Sinan'ın dedikleri geldi ve önüne döndü. 'Mardin kızlarından uzak dur!' Gecenin bitiminde Sinan'ın ailesi İstanbul geri dönmek için havaalanına gittiler. Mardin de bir düğün yapılmıştı fakat İstanbul'da da erkek tarafı sade bir düğün yapıp herkese gelinlerini tanıtacaklardı. Sinan'ın ısrarlarıyla Demir bu gece konakta misafir odalarından bir inde kalacaktı. Odasına doğru ilerlerken kendi odası zannedip girdiği odada karşısında elbisesini çıkarmaya çalışan ve elbisesinin üstünü çıkarmış kız ile karşılaşınca sertçe yutkundu. Kapının açılması, kızın aceleyle elbisesini giymesi, Demirin arkasını dönmesi bir oldu. Yirmi altı yaşındaki adamın işte şimdi hayatının sınavı başladı. Heyecan dorukta!!! Kapak Yapımı: Asaletli Çılgınlar/ Facebook