"Kimsesizlik bir kelime olsaydı eğer; kimselere sahip olanlar, cümle dahi kuramazdı." Haslar. Hissizler Sadıklar. ve Sahipler. Yer altı topluluğu Heyet'in dört katmandan oluşan birlikleriydi. Sadıklar, kaleydi. Sahipler, fildi. Haslar, piyondu. Hissizler, vezirdi. Şah, işte en tepedeki isim, kocaman bir bilinmezdi. Ferman, madalyon ve pusula üçlemesinin peşinde olan bu topluluğun karanlık sahibi P. ; yıllar önce bir aileyi darmaduman, bir tabloyu paramparça etmiştir. Fermanın yerini bilen ancak onu saklayan bir adam, ailesi gözlerinin önünde katledilirken ölüm ona geldiğinde bile söylemez ve ruhu bedeninden sökülmeden önce Meva Yaman'a, küçük kızına, fermanın yerini fısıldar. Heyet o gece aileden geriye kalan tek varisin, küçük kızın, kaçmasına izin verir çünkü almak isteyeceği intikam zaten onu, kendilerine getirecektir. Bundan tam üç yıl önce, öyle de olacaktır ve Meva Yaman bir kumarhanede izini bulduğu Sahip'i devirirken Heyet'in ağına takılır. Babası gibi, üç yıllık yer altı esaretine rağmen fermanın yerini asla söylemez ve bir gece ansızın N-15 biriminden olan bir kadın, yeryüzüne giden çıkışlardan birinin anahtarını Meva'ya verir ancak o gece iki değil bir kişi kurtulur. Kader ağlarını örerken, Heyet'in peşinde olan Halef Argunarz o gece tesadüfen Meva Yaman'ı kurtaran isimdir. Gözlerini açtığında altı kişilik eve düştüğünü sanan Meva, asıl gerçeği çok sonradan öğrenir. Aslar ve Asilerin hikayesi. Kanlı bir geçmişin sahnesi. Bu bir savaşın ve başkaldırının ta kendisi. "İnsan kendi hikayesinin ya As'ıdır ya Asi'si. Aksi halde bir başkasının ya kuklasıdır ya da kölesi." Pekâlâ, sıradan olmak yerine başkaldırının tam sırası değil miydi? Fantastik veya distopik kurgu değildir. Aksiyon, gizem, gerilim, polisiye, aşk ve akıl savaşları içerir. Kurgu tarihi:15.01.19

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

Tüm Türkiye'de aranan azılı bir kanun kaçağı ve onu asıl kimliğini bilmeden evine alan gazeteci bir kızın hikayesi... *** İlk bölüm yayınlanma tarihi: Aralık 2016. *** Uyarı: Hikayede anlatılan kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.

KİTAP OLDU. Oyunbaz, Martı Yayınları aracılığı ile raflarda! Tüm seri bu çalışma içinde yer almaktadır. 1. Kitap: Oyunbaz | 2. Kitap: Düzenbaz | 3. Kitap: Cambaz adıyla kitapları kitap satan her yerde bulabilirsiniz! 1 KIZ, 6 ERKEK, ÖLÜMCÜL BİR EV. Afra'nın diğer tutsaklardan dört farkı vardı: Birincisi, bir kız olmasıydı. İkincisi, tutsak alınan son kişi olmasıydı. Üçüncüsü, Ölüm'ün gözdesi ve favori oyuncağı olmasıydı. Dördüncüsü ise... Ölüm'ün telefon ve görevler verdiği tek kişi olmasıydı. Kameralar yerine, onları her an öldürebilecek silahların asıldığı bir ev. İçinde neden orada olduğunu bilmeyen altı erkek ve bir kız. Kendine 'Ölüm' diyen ve tutsaklarıyla haylaz bir çocuk gibi oynayan bir 'oyunbaz'. Gelecek ve şimdiki zaman arasında dokunmuş, sınırları zorlayan, sizi Ölüm'ün oyununu çözmeye davet eden bir ev burası. Ah, uyarmam gerekiyor. Oyunbaz'a yetişmek ve 'Bir Ölü' olmak istemiyorsanız... Sizin de tıpkı Ölüm gibi oyunbaz olmanız gerekli. Ölüm sizi bulmacayı andıran gizemli bir oyuna davet ediyor! Hazır mısın? ● յՅ ɴᴜᴍᴀʀᴀʟı ᴇᴠᴇ ᴋᴀᴛıʟᴍᴀʏı ᴋᴀʙᴜʟ ᴇᴅɪʏᴏʀᴜᴍ. ● ⚠️🔞 Bu kitap ağır, travma tetikleyici olaylar içeriyor olup psikolojisi hassas olanlara uygun değildir. Kurgu Oluşturulma Tarihi: 14.07.2019 İlk Yazılma Tarihi: 15.05.2020 Birinci Kitap Bitiş Tarihi: 20.08.2021 Tüm Hakları Saklıdır. ÇALINTI, ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.

Fransa'dan Türkiye'ye dönecek olan Berfu uçağının bir gün rötar yapması sonucu, uçuş firmasının kendisini yerleştirdiği otelde tanıştığı Cesur ile dolu dolu bir gün geçirir. Öte yandan Türkiye'ye döndüğünde ailesinin baskılarıyla istemediği biriyle evlendirileceğini bildiğinden koca bir günü bitirdiğinde kendisini Cesur'un ona yaptığı kaçış teklifini kabul edip Fransa'da kalmaya devam ederken bulacaktır. '151223 ❄️

Aile-asker kurgusu✨️ 🪷 Gözlerime bakmaya devam ederken sordu. "Sen benim kim olduğumu biliyor musun?" kafamı aşağı yukarı salladım. "Abim!" dedim gür bir sesle. "Abimsin sen benim!" Afalladı. Ona, sen uzaylısın desem bu kadar şaşırmazdı hani. "Ne?" dedi. "Nil ben. Kardeşinim!" 🪷 07.09.24✨️ #aile 1 12.09.24✨️ #gençkurgu 1 21.08.2024🍭 18.07.2025🍭 (TAMAMLANDI)

Serçeyi Öldürmek'ten tanıdığımız Zeliha ve Emir'in hikâyesidir.

Hukuk - Polisiye - Romantizm - Mizah - Dram

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

[tamamlandı - 15.12.19] Her şey gecenin üçünde Whatsapp'dan gelen bir mesajla başladı. 055.....: *Fotoğraf. (03:00) 055.....: Şşşt yavru, hepsi senin mi? (03:00) ~ Yaşlı gözlerle izledi beni. Gözlerim, eminim ki onun güzel gözleri kadar kızarmıştı. Burnu kıpkırmızıydı, dudaklarımı burnuna bastırırken saçlarını okşadım usulca. Saçlarındaki elerimi tuttu ve avuç içimi öptü. Yeni bir hıçkırık koyverirken dudaklarımdan ne yapacağımı bilemedim. Gidiyordum ve o, avuç içlerimi öpüyordu amansızca. Gözlerime baktı uzun bir süre, dudaklarını yaladı ve birkaç küçük mırıldı çıkartı. "Gittiğin için özür dilerim, oysa ki gitmemen için her şeyi yaptığımı düşünüyordum. Yapamamışım, yalvarırım affet." Kalbim onun kamçılı sözleriyle ezilirken bu sözlerin beni kırmak için olmadığının bilincindeydim. Sakince geri çekildim ve son bir kez daha baktım kalbimi yakıp kavurtan bu adama. Çaresizdi, belki de benden bile çaresizdi. Bizi bu hâle sokan annesine küfürler ettim en derinlerden. Kendimi geçtim canım olan oğlunu, bu duruma sokabildiği için nefret ettim anneliğinden. Gözleri, hâlâ etkisi tam anlamıyla geçmemiş olan norkoz ile tekrardan kapanırken fısıldadı. "Bu bir kabus ve uyandığımda yanımda olacaksın. Biliyorum, sen beni bırakmazsın." Bıraktım, ben onu o sözlerine rağmen bıraktım. ©2018 | beatricemutsuz yirmi yedi nisan