Gökyüzünde duran iki sönük yıldız. Dışlanmışlardı, kimseleri yoktu. Tek başlarına güçlü durmak zorundalardı. Bu kör karanlıkta birbirlerini buldular ve diğerlerini sönük bırakacakları kadar parladılar... ❗️UYARI❗️: Bu fic fiziksel ve psikolojik şiddet, cinsel istismar, intihar, argo içermektedir! Hassasiyeti olanların okumaması tavsiye edilir.

[ANGST] Aşk, insanı zehirleyebilir miydi? Hayatı boyunca bu zehiri içinde taşıttırıp acı çektirebilir miydi?

[ANGST] Bedeni cansız bir şekilde yerde yatıyordu, kanla kaplıydı. Elinde ise lavinia çiçeği vardı. Anlamı 'ölüm çiçeği' demekti.

"Seninle gökyüzünde yaşayacaktık. Sen soldun, yıldızların da seninle soldu. Ben ise senin soluşunla öldüm."