Çıldırmıştı gözleri kırmızının en koyu tonuna bürünmüştü öyleki korkudan bayılmamak için zor tutuyordum kendimi En son cama attığı yumrukla ağzımdan bir çığlık çıktı ve gözlerimi sımsıkı kapadım adım sesleri duyunca geri açtım Bana biraz daha yaklaşmıştı elini uzatınca hızlıca geri çekildim. "Yapma" sesi inleme gibi çıkmıştı canını yakıyormuş gibi "Korkma benden vur bağır çağır ama korkma, benden korkma" Hiç birşey demeden aynı şekilde bakmaya devam ettim birden beni kendine çekip sarıldı "Yalvarırım korkma benden herkes korkuyor ama sen korkma" Sonra omzuma düşen tek bir damla yaş hissettim Annesi tarafından çok küçükken terk edilmiş babasını kaybetmiş bir kız bir gün bir vampir tarafından ısırılır ve genlerinde vampirlik olduğunu öğrenirse

Emir vermekten hoşlanan bir vampir ve geri adım atmak zorunda kalan bir kız -"sana birgün yalan söylersem ne yaparsın?"kaşlarını hafifçe çatıp -"seni ilk yanımda tuttuğum zaman ne dediğimi hatırlıyor musun?"sadece başımı eğince -"söyle!"diye sesini yükseltti. Gözyaşlarım akarken -"hatalar bedellere mahkumdur"dedim. -"cevabını kendin verdin"kafamı onun göğsüne koydum. -"ne yapacaksın bana?"sessizce sorduğum sorudan sonra omzumdan tutup geriye çekti,gözlerime baktı. -"bana birdaha yalan söylememeni sağlayacağım" ++++++++++++++++++++++++++

"Kaza! Kaza olmuş!" - Ama artık anlamıştım. Aşk vardı, ilk görüşte aşk ise kaderin bir cilvesiydi... - Karısına hâlâ aşık. Ondan bahsederken gözlerinin içi parlıyor ve bu benim canımı yakıyor. - "Garip olan bunlar değil." Dedim tane tane. "Garip olan onunla birlikte müziği dinlerken veya göz göze gelirken kalbimin hızlanması." - "Kurtardım." Dedim rahat bir nefes vererek. "Kurtardın." Dedi zorla çıkan sesine rağmen fısıldayarak. -20 Mart 2024 Yayın Tarihi-

''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış atılmış ince iplerinden bir şekilde tuttuk.'' Nefesimi burnumdan aldığımda ciğerlerime kokusu yayıldı. Yanıma biraz daha yanaştı. Bende konuşsam dudaklarımız birbirine değecekti. ''Birbirine dolanmış iplerin, yaşadığımız hayata düğüm attığımız en güzel şey oldu...'' Kehribarları gözlerimi delip geçerken hızlı atan kalbimin onunda duyduğundan emindim. ''Bu yüzden seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı. Anlıyor musun?'' Cümleleri kalbime dokunduğunda unutamayacağım bu sesi bu kelimesi kalbimin derinine bir not bırakmıştı. "Seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı." Kapak Tasarımı: gimme_art

"Bana ait olduğunu kanıtlamak zorunda bırakma beni!" Dediğinde ses tonu oldukça sinirli çıkmıştı. Alaylı bir gülüş belirdi dudaklarımda. Kanıtlaması gerekiyordu aksi beni tatmin etmezdi. "Değilim" dediğimde bedenimi sarmaladı ve bir kaç adım geriye doğru ilerleterek yatağa doğru fırlattı. "Bu yatak defalarca kez benim olduğuna şahitlik etti, şimdi bir kez daha edecek" dediğinde dudaklarımın kenarı kıvrıldı. "Kitap yetişkin içerikli bir kurgudur lütfen bu doğrultuda okuyup yorum yapın"

Viranşehir köyünde zamanında halka zulmeden adamın katil oğlu ile ansızın onun kapısını çalan masum güzel lalin ~ Efkan ve lalin Kötü yorumlarınız ve hakaretleriniz sizde kalsın. İlk bölümler okur çekmek için öyle yazıldı xkdnkxdm Yetişkin İçerik

"Geçecek mi peki?" Diyebildim yalnızca hafif çıkan sesimle. Yüzüne bakmak istemiyordum çünkü eğer bakarsam, gözlerinde duymaktan korktuğum cevabı görmekten çekiniyordum. "Geçmeyecek," dedi dudaklarından dökülenlerin yüreğimi bin bir parçaya ayırdığından habersizce. "Ama alışıyor insan." "Sen alıştın mı?" Dedim. "Alıştım." Dedi. "Nasıl peki acıya alışmak?" Bir süre öylece gözlerime baktı. O an anlamıştım. Gözleriyle konuşup anlatmaya çalışmasını gerektirecek kadar zordu belki de onun için sorduğum sorunun cevabı. Gözlerinin çırpınışına daha fazla dayanamayıp önüme döndüğüm sırada aramıza bıçak gibi saplanan gerçek dudaklarından dökülüverdi. "Ölüm gibi." Acı biz gibiydi demek ki...

Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

Aşk insanı değiştirir mi ? Bunun cevabını hikayenin içinde öğreneceksiniz ?

O bir mafya. Tehlikeli bir hırsız ve belki de bir katil. !!! "Senin canını yakmak hoşuma gidiyor Öykü." Yanağıma dokunup sırıtınca, sinirle geri çekildim. "Uzak dur benden." Bana daha çok sokulup gözlerini kapattı. "Ateş kalbini sardı Öykü Sıraç. Artık benden kurtulmak için ölmen lazım." Nefes düzenim birden bozulunca gülmeye başladı. Beni korkutmak hoşuna gidiyordu !! **** Ona gitmek ölüme koşmak gibi bir şeydi. Elindeki silahı masanın üstüne bıraktı. Cebindeki kurşunları da gülerek ağzına attı. "Ben cehennemim. Sense sadece onu söndürmek isteyen küçük bir su damlası."