Ölmek ve kalmak! Ölmek hayatın sona ermesi demek. Peki ya hayat sadece toprağın altına girerek mi olur? Nefes alırken de ölünür mü? Aral öldü. Kalmak sadece aynı durmak mı? Giden veya yollanan senken de kalabilir misin? Rima kaldı. Abisinin nerede nasıl olduğunu bilmeden, onu bulduğunda neyle karşılaşacağını kestiremeden, abisinin onu hayatında isteyeceğinin garantisi bile yokken, tüm hiçe sayılmışlıklarına rağmen abisini arayan Rima. Hayatın sert yüzüyle küçük yaşta karşılaşan, erken yaşta büyümek Zorunda kalan, hayattaki zorluklarla mücadele edip 4 tane kardeş edinen, intikamın içinden atamadan büyüyen, en yakınının acısını ve yalnızlığını yiyen Aral. İkisinin ortak noktası, ikisinin de en sevdiği... Zaaflar nasıl oluşur? Zaaflara kaybediliş yenilgi midir, güçsüzlük müdür yoksa sevgi mi? "Aç ve susuz kalıncağının bir süresi var ama sevgisiz ne kadar kalınır saydın mı hiç?"dedim. "Saymadım ama saysam da bitmezdi."dedi sigara dumanını dışarı verirken. "Ya biterse?" Dedim umut dolu gözlerimi ona çevirerek. Sadece gözlerini kırpıştırıp sessizliğe gömüldü.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.