Bir kabuk iki bağı bağlamak amacıyla iki parçaya ayrıldı. Biri geceye biri aya teslim edildi. Yılar geçti ay parlamaktan hiç vazgeçmedi ama gece kendi karanlığında daha da boğuldu. Şimdi ay geceyi tekrar kendine bağlayabilir yüreğini yine yüreğine kazıyabilir miydi? Aşk herşeyi affedermiydi? Avuçlarımdan kanlar akıyor, tırnak içlerim kuru toprakla kaplanmış. Kulaklarımda ölümün son çanlarını durmadan çalan o ninni. Bir kabuk. İki bağ Unutma beni. Yıldızlar şahidim olsun. Unutmam seni.

"Bir gün bir kar tanesi olup yağacağım" *** Adının ölüm diye anıldığı, yaşama merak duyan kelebeğin hikayesi; Zalim insanların gözlerini hırs köreltti yüreklerini karanlık. Kendilerini tanrıdan üstün gördüler savaşçılar yetiştirdiler. Herşeyin bir felakete yol açacağını bilemezlerken kendilerini bir salgının ortasında buldular vampirler, zombiler, kurtadamlar. Onlar bu neslin asıl canavarı oldular, felaket çanları çalarken koca bir şehrin yıkımına yol açtılar. "Buranın neden heryerden ve herkesten uzak uçsuz bucaksız bir ormanda yapıldığını bilmiyorum. Belkide hayata doyamayan bir kelebeğin özgürlükte nasıl tutsak edildiğini izlemek içindir."