-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir tir titriyordu. "Korkma," dedi Aldemir. Perdeyi azıcık araladı, pencereden aşağı baktı. Evin önü iyiden iyiye boşalmıştı. Geri döndü, yatağa, kızın yanına oturdu. "Adın ne senin?" "Adımı bilmiyon mu?" dedi incecik, nahif bir ses. Su şırıltısı, kuş cıvıltısı, meltem sesi gibiydi. "Cık. Bilmiyom." "Attan indiren sen değil miydin? Yanımda oturan sen değil miydin? Demin alan kabul eden sen değil miydin?" "Bendim amma.." dedi Aldemir. "Adet yerini bulsun diye." Gelin derin bir nefes aldı. Aldemir, kızın işi anladığını fark etti. Amma da zeki çocuktu ha. İyi. Saf olanla uğraşamazdı Aldemir bu yaştan sonra. İşin en çok dert ettiği kısmı hallolmuş oluyordu böylece, hamdolsun. ~~~~ Aldemir'in kalbi Gülayşe'ye, Gülayşe'nin kalbi Aldemir'e düğümlüdür... Ve güzeller güzeli Gazâl, Aldemir'in eli kınalı yüreği umutlu tazecik karısıdır 🌱 Ve bir gün, bu topraklarda, bir sevda için bir destan yazılır...

"Nefes aldım, herkesin suçu için ben nefes aldım." dedim ve gözlerimi açıp onun katı yüzüne baktım. "Ben sadece o cehennem evden kurtulmak için evleniyorum, bana aynı hayatı yaşatacaksan eğer bırak!" "Ben bir kadına vurmam." dediği anda kapı açıldı. Gözlerimin dolu olduğunu hissedip hızlıca sildim gözlerimi. İçeriye giren abim ve Hakan Bey bana şaşkınca bakarken hiç anlamadığım bir anda Kerim Ali konuştu. "Biz karar verdik." dediğinde abim kaşlarını çattı. "Neye?" diye sorduğunda Kerim Ali'nin arkası bana dönüktü ama dikleşmesinden abime sinirle baktığını düşündüm. "Hafta sonu..." dedi ve bana dönüp bileğimden tutarak beni yanına çekti. "Düğünü yapacağız." dediğinde şaşkınca ona baktım. O ise söylediklerini garipsememişti. Ama ben garipsemiştim; bir erkeğin şiddete başvurmadan koruyuşunu, bileğimi kıracak gibi değil de zarifçe tutuşunu... ~ Kerim Ali & Kumru

Işıl, tek başına gittiği ilk tatilde, hiç tanımadığı üç kişi ile tanışır. Tanıştığı kişiler arasında Kağan da vardır. Kağan ile birlikte otelin koridorlarından gelen, iki kişinin gizemli konuşmasına kulak misafiri olurlar. Duydukları konuşma onları dehşete düşürür. Hemen ardından otelden kaçmak için plan yapmaya başlarlar fakat artık çok geçtir. Otelin yollarına çığ düştüğü ve yolların kapalı olduğu haberinden sonra tüm planları altüst olur. ***** Korkum, merakım, buradan kaçmak isteme sebeplerim bir bir artıyordu. Korkuyordum. Çaresizce düşmüş olduğum bu durum beni dehşete düşürmüştü. Gözümden bir damla yaş düştü o an. Kağan'a baktım. O hala yerde yarısı gömülü olan parmağa bakıyordu. Kağan bana baktığında onunla göz göze geldik. Gözümden düşen birkaç damla yaşa takıldı gözleri. Kendini tamamen yerdeki manzaradan soyutladığını hissettim. Yanıma daha da çok yaklaştığında ellerini yanaklarıma koydu ve gözyaşlarımı parmaklarıyla sildi. ''Ağlama. Işıl bizim şu anda güçlü olmamız gerekiyor. Bunlardan etkilenmememiz gerekiyor.'' dediğinde kulaklarım Kağan'ın sesine takılı kaldı. Ormandan gelen rüzgâr saçlarımı onun yüzüne doğru uçuruyordu. Bu ona annesini hatırlatıyordu. Aklıma gelen şey ile saçlarımı geriye doğru düzelttim. ''Kağan, ben daha fazla burada, bu otelde kalmak istemiyorum. Güçlü kalmak istiyorum ama olmuyor bunlarla karşılaştıkça bitiyorum. Güçlü kalamadığımı gördükçe korkuyorum. Ne yapmam gerektiğini kestiremiyorum. Nasıl oluyor bu? Biz nasıl, neden tüm bunları yaşamak zorunda kalıyoruz?'' dediğimde Kağan gözyaşlarımı silmeye çalışıyordu

İnsan ruh eşini nerede bulacağını bilemiyordu. Bazıları hastanede... Bazıları iş yerinde... Bazıları ise sokakta... Kapak tasarım: straykiss0812 ♡♡

"Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?" •° •° •° •° •° •° •° Elleri dizlerimin üzerineki ellerime uzandı. Titreyerek geri çekti. " Duyamaya bile katlanamıyor insanlar. Ama bu dünyada yaşanıyor bunlar." dedim titreyen sesimle. Ellerini yere koyup bana doğru kaydı. Ben sandalyede otururken o tam önümde dizlerinin üstündeydi. "Özür dilerim güzelim."dedi başını hafifçe dizime koymadan önce. Ne yapacağımı şaşırarak ellerimi kaldırdım yukarı. Geri çekmedim kendimi. Geri çekilemedim. Başını küçük bir çocuk gibi dizime yaslamıştı. Ardından dizimde bir ıslaklık hissettim. Omuzları sarsıldı sonra. " Kerem." diye mırıldandım onunla beraber ağlarken. "Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?"

Ahde Vefa: Verdiği sözde durma ••• Yalnız, her zaman çevresinden kötü ithamlar duyan, gittiği her yerde kendini sığıntı hisseden... Buna rağmen annesinin babasının öğrettiği gibi dimdik, yıkılmaz olan Hafsa'ydı o. Yetimhanede büyümenin verdiği burukluk, amcası ile yengesinin ettiği hakaretleri, şiddetleri ve en sonunda kendi keyifleri için yaptığı iş sözleşmesi Hafsa'yı daha çok yaraladı. Hafsa adına yapılmış olan iş sözleşmesi gereği evlendiği adamla mutlu mu olacak? Yoksa gittiği yerde sığıntı mı olacak? ••• Yayınlanma tarihi: 30 Mayıs 2021