Ve Tanrıya bir kez daha isyan ettim kollarında olduğum bu çocuğa sarılamadığım için...

''Piyon? Ah, evet.'' Luhan gülümseyerek ayağa kalktı ve onun önüne geçti. Omuzlarından tutup, parmak uçlarında havalanarak onun dudaklarını dudaklarına bastırdı. ''Her oyunun sonunda, bütün satranç taşları aynı kutuya konulur. Hayatta budur, nasıl bir insan olursan ol, her son herkes için aynıdır. Herkes bir gün ölür, önemli olan nasıl yaşadığındır.'' Sehun şaşkınlıktan konuşamayacak hale gelmişti. Sığındığı sözcükler, ona ihanet ediyor ve bir türlü konuşamıyordu. ''Kendine bir şans ver, insanların seni tanımasına izin ver.'' Luhan, afallamış Sehun'a bakıp gülümsedi. ''Sana aşık olmadım. Aşk bencilliktir ve ben bencil biri değilim. Seni sevmiyorum da, çünkü sevilmeye değer biri değilsin.'' © Tüm hakları saklıdır.

"Kelimelere ihtiyacım olmadı, sevdiğimi anlatırken.." -Sen konuşabiliyor muydun? +Konuşamıyorum mu sanıyordun.. Çin'den ailesi tarafından Luhan Kore'ye gönderilirse ne olur? Bir de Korece bilmiyorsa.. Bir cafe, bubble tea ve tesadüfler..

"Size The Lost Planet in Chongqing'i değil The Lost Planet in HunHan'ı seyrettiricem."

Japon animesi " Desu Notu ( Death Note ) " ' dan alıntıdır . İçeriği benzememekle birlikte aynı olan tek tarafı sadece defterdir. Karakterler , konu ve birçok şey daha değişiktir .

TIMARHANE Yazar:Gizemrhcp(Just 6 Months yazarı) *TANITIM* "İlaçlarını almadığını duydum Luhan."Bay Lee dirseklerini masaya dayamış karşısındaki ufak bedene bakarken içindeki acıma dürtüsünü bastırdı ve bakışlarını daha da sertleştirdi.O uzun süredir buradaydı.O kadar uzun süredir buradaydı ki artık onun varlığını bile umursamıyorlardı. "Onlara ihtiyacım yok."dedi.Sesi kısıktı.Gözlerinin altında iki gündür uyumadığını gösteren koyu renk halkalar oluşmuştu.Bay Lee ona acıyordu.Bay Lee bu çocuğa gerçekten acıyordu. "Uyumuyor musun?"dedi.Ses tonu bir önceki sertliğinin aksine daha sevecen çıkmıştı.Fakat karşısındaki çocuk sanki onu duymuyor gibiydi.Gözlerini camdan dışarıya sabitlemişti. "Uyumuyorum."dedi."Ve bu gecede uyumayacağım."diye sözlerine devam etti.Bay Lee en masum haliyle ona uyku hapı vermeyi teklif etti.Fakat çocuk sert bakışlarını ona yönlendirmişti.Gözlerinde yorgunluk veya tükenmişlik yoktu.Gözlerinde hırs vardı.Gözlerinde nefret vardı. "Artık hap yok."dedi."Artık beni uyutmak yok.Bu gece buradan gideceğim."Çocuğun sesi kesindi.Sanki gerçekten gidebilecekmiş gibiydi.Bay Lee umursamadı. "Elbette."dedi."Elbette bir gün buradan gideceksin."Çocuk gülümsedi.O deli değildi.Deli olmadığını kanıtlayacaktı. "Bir gün değil.Bu gece."Bay Lee yine çocuğun sözlerini umursamadı ve çocuğun arkasındaki hemşireye çocuğu götürmesi için işaret verdi.Çocuk yeniden gülümsedi.Bu gülümsemenin ne demek olduğunu bir tek o biliyordu.Ve o gece Bay Lee aslında çocuğu umursaması gerektiğini çok net anladı. Çünkü Luhan o gece akıl hastanesinden kaçıp kayıplara karıştı.

''Seni Seviyorum.'' ''Seni Özlüyorum.'' ''Seni İstiyorum.'' Derler ki,bazı aşklar hiç bitmezmiş.Bir taraf gitse bile öbür taraf onu sevmeye devam edermiş. Derler ki,seven hiç aldatmazmış.Sadece sevdiği kişiyi görürmüş gözleri başkalarını istemezmiş. Ve yine der bazıları,aşk ağlatırmış.Canını yakar,sahip olduğun her şeyi tek tek alırmış. İnsanlar hep bir şeyler söyler.Sürekli,hiç durmadan. Peki gerçekten doğru mudur dedikleri? Gerçekten var mıdır sonsuz aşk evrende? Peki ya hiç ağlamayan aşık? Yoktur. Aşk,acı verir. Aşk,yasak bir meyve gibidir,zamanı geldiğinde öldürür.

Bir kanal, 12 farklı insan, 6 farklı aşk.

Luhan... Bir kardan adamdı o. Kalbini ısıtacak sıcak dokunuşlardan çok donduracak bir nefese ihtiyacı vardı. || 26.07.2014 || ✕ Tüm hakları saklıdır. Hikaye bu hesaptan başka hiçbir yerde yayınlanmıyor. Eğer başka bir yerde görürseniz lütfen haber verin! ✕