"eve dönüyorsan, eve dönüş yolunu unuttuysan, çıkmaz sokaktaysan veya çıkmaz sokaklardan kurtulduysan, her neredeysen ve her nereye gidiyorsan"

-

Veliaht Prens Chanyeol, Baekhyun ile evleniyordu ve Baekhyun Joseon'un ilk damadıydı.

Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.

Byun Baekhyun, emniyet merkezinin tek psikoloğuydu ve aramızda birkaç bakışma ve tatsız tartışma dışında bir şey geçmemişti. O ufacık boyu, cılız vücuduyla tüm emniyeti çileden çıkarabilecek kabiliyete sahipti kendisi. Ancak hepsi buydu, benden iki yaş küçüktü, yirmi altı yaşında bir klinik psikolog olduğu dışında hiçbir şey bilmiyordum.

Babasının saygın çevresinin desteğiyle, öğretmenlikten mezun olduktan hemen sonra Güney Kore'nin en iyi okullarından olan Shinhwa Koleji'nde çalışmaya başlayan Park Chanyeol... Ve Shinhwa Koleji'nin gelmiş geçmiş en yaramaz öğrencisi olarak bilinen Byun Baekhyun... Bakalım Baekhyun Chanyeol'u ilk eğitim gününde nasıl karşılayacak? ChanBaek ©

"Sen güçlüsün diyip sırtıma kocaman dağ devirdiler." •Sezon1• "Hani derler ya; Güçlü insan ağlar mı? Defalarca aynı yere vurursan, taş bile dayanmaz." •Sezon2• •chanbaek/friends/ •chanbaek'in ne demek olduğunu öğrendiğim zaman yazdığım bir fic, bol bol klişe içerir•

Park Chanyeol, Kore'nin gelmiş geçmiş en iyi Cinayet Masası Komiseriydi. Byun Baekhyun ise Park Chanyeol'e aşıktı.

Evet, dedem koymuş adını. Amerika'ya gidip arabayı bizzat ilk elden aldığında kaldığı otelin önünde bir araba dururmuş, bir tekeri patlakmış. Ne zaman otelden çıksa ilk gördüğü o tozdan griye dönmüş araba ve üstünde kırmızı etiketle yapıştırılmış yazı. FLASH9. Dedem otelden ayrılmak üzere çıktığı gün, Pontiac GTO 1967'ını almaya giderken saat sabah yedi suları, son kez arabayı ve yazıyı görmek istemiş fakat bir bakmış ki araba ortalıkta yok. Etrafa bakınmış, hayır yok. Son kez görememek içine çok oturmuş dedemin, o da yeni aldığı arabasına Flash9 ismini vermiş. Süper hikaye bence. [love hate araba yarışlı ficim, 2019]

"Bir şey olur diye korktum, askerliğim yanar diye korktum komutanım." Ağzımdan bir hıçkırık çıktığında beni kollarımdan tutup kaldırmış ve kucağına doğru çekerek sarılmıştı. Bir eliyle saçımı, diğeriyle belimi okşarken sessizce konuştu. "Çeneni kapalı tutarsan, hiçbir şey olmayacak baş belası." Güven verici bir ses tonuyla konuştuktan sonra yüzümü kendine çevirdi. Suratlarımız arasında çok az mesafe vardı ve o, bunu umursamadan tekrar konuştu. "Çünkü sen beni yakmazsan, ben seni asla yakmam." İşte o an, ona ne kadar güvenebileceğimi tekrar anlamış ve boynuna sıkıca sarılmıştım. Ama aklımın köşesinde kendi kendine dönüp dolaşan bir cümle vardı. Sanırım sen beni çoktan yaktın komutanım. 13.04.2023| exo #1 !UYARI: Okuyucuların bir kısmı angst olduğunu söylüyor, diğerleriyle ise angst olmadığı konusunda anlaştık???