AV, EPHESUS YAYINLARI aracılığıyla raflarda! * Zamanın çok öncesinden gelen bir savaş ve tüm bunlardan habersiz bir genç kız... Annabelle Jefferson, Hiddenfield kasabasına adımını attığı an bir şeylerin yolunda olmadığını biliyordu. Fakat bu kadar akıl almaz olayların tam ortasına düşeceğini asla tahmin edemezdi. Ağaçların arasındaki tapınağın anlatılmamış hikâyesi, kanlı bir tarih ve aydınlık ile karanlığın bitmek bilmez çatışması... Tüm bunların ortasında Annabelle'i, karşısına çıkan tehlikelerden koruyan ama rengini asla belli etmeyen bir genç adam: Jay Sullivan. Peki ya Annabelle'i, Jay'den kim koruyacaktı? Kendi avına âşık olan bir avcı, Yok edecek mi avını hiç düşünmeden? Ya da Koruyabilecek mi onu kendisinden? * #1 in Fantastik

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Sessizce giriyoruz birbirimizi hayatına. Görsek de bilmeden, anlamdan var oluyoruz bir başkasının hayatında. Sonu nereye varacak bilmeden karışıyoruz birbirimizin yaşamına. Sonunu kestirmeden yaşıyoruz her şeyi. Dünyada milyarlarca insan olmasına rağmen hayatımıza en fazla yüz tane insan girer. Sadece iki elimizin parmaklarıyla sayabileceğimiz kadarını görürüz. Ama hiçbiri kalmaz. Buna rağmen hayatımızda olan, ne kadar olduklarını elle sayabilidiğimiz insanlar için üzülürüz, onlar yüzünden değişiriz. Oysa tanımadığımız, hayatımızda olmayan milyarlarca insan var. Ve sadece iki üçü için üzülme değer görüyoruz kendimizi. ... Kendimi değil de başkalarını hayatımın ortasına koymak en büyük hatamdı. Bunu farketmiş olmak güzel ama geç kaldım. Onlar yüzünden kendimi kaybettim. Çok değiştim, eski beni hatırlamıyorum bile. Ama pes de edemiyorum da. Çünkü kendimi kaybettiğim bu yolda aslında kendimi buldum. Bulabilmek için önce kaybetmek gerek. Şu an kayıbım. Kendimi bulmak mı? Bunun bilmek için daha zaman var. Ama önce nasıl kayboldum onun görüneceksiniz. Yolculuğum yenilerek başladı ve öyle de devam ediyor. Ben kaybederken umarım siz bir şeyler kazanırsınız. Saygı ve sevgiyle. ... "Deniz açıklamama izin ver. Ondan sonra ne yaparsan yaparsın. Lütfen dinle." "Kendine iyi bakma Damla. Ben mahvolmuşken sen de iyi olma." Nasıl bir gerçek aşktan vazgeçmeye değer? Peki! İhanet aşkı öldürebilir mi? Ya! Bir aşkın bitmesiyle gerçekleşen bir ölüm aşkı imkansız kılabilir mi? . . .

Dostlar ve düşmanlar. Farklı hayatlar, birleşen kaderler. Oyunlar, entrikalar ve komplolarla dolu bir yaşam. Sürekli kavga eden iki grub arasında kimi destekleyeceksiniz?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Hadi biraz beynimizin içine girelim ve oradaki saklı gerçekleri ortaya çıkaralım! Rastgele; #361 #28 #27 #17 #14 #13 #9 #2 Vee 07.12.2018 #1 ♡

İnsanların bazı sorunları kendi başına aşması zordur. Herhangi bir destek ya da müdahale olmadan bazı psikolojik sorunların çözülmesi zor gelebilir... Yazdıklarım hem sizin anlayabileceğiniz kadar kolay, hem de bazı sorunlarla iyi yoldan baş etmenizi sağlayacak diye umut ediyorum.. Eğer siz de bana soru sormak istiyorsanız lütfen bunu belirtin. Unutmayın paylaşılması en zor sorunların bile en kolay çözümleri vardır. !!İlk bölümler acemilikle yazıldı. Kısa süre içinde düzeltip size daha gerçekçi yazılar yazmayı düşünüyorum.!! Basit bir sorun seansı gibi görebilirsiniz. Psikolojiyle ilgilenen biri olarak yazdım, eğer sizin onaylamayacağınız bir şey ya da yanlış bir bilgim varsa lütfen söyleyin. Yazdıklarımın size yardımcı olmasını istiyorum zarar vermesini değil.

[kısa hikaye, tamamlandı] ve tekrar hatırlattım kendime. ölenlerle yaşanmaz. 18120 | v'

Kendini yazı yazmaya adayan ve yazdıklarını herkesten saklayan genç bir kız. Yazmak onun için bu dünyada bir kaçış yolu. Tek sorunu mutlu sonlardan nefret ediyor olması. Gerçek dünyada mutlu sonlara inanmadığı için yazdığı hikayeleride mutsuz son ile yazıyor. Bir gün uyandığında bu karakterleri, evinde görürse ne olur? Bu hikayenin sonu nasıl bitecek peki?