Bu hayatta ilk babasını kaybetmişti. Ardından annesini. En sonda ise bu hayatta tutunduğu son kişi yüzünden bedenine,ruhuna dair ne kaldıysa kaybetmişti.Şimdi ondan geriye döküntüler kalmıştı sadece. Oysa onu minik de olsa bir ışık sanmıştı. Onun sayesinde hayata tutunabileceğini düşünmüştü. Ona sırtını dönmeyen sadec...
Hakkımda bilmeniz gerekenler kitabın içinde. Kitap zaten başlı başına bir ben. İlk kitap yazma denemem. Zorlanacağımı sanmıyorum çünkü; 6 yıldır günlük tutuyorum. Öyle işte. **Kötü yorumunu kendine sakla.
Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)