Graham Reece był powiązany z February Owens (For You - seria Miasteczko cz.1). Podróżujący mężczyzna dochodzi do siebie po ranie od topora, zmuszony jest uporządkować szereg przypadkowych związków, które miał, i kobietę, którą trzymał na później, Zarę Cinders. Podgrzewał sprawę z Zarą dopiero, gdy kręcił się po mieście. I wie, że to dobra kobieta, która może go uszczęśliwić. Ale co więcej, uznał, że nadszedł czas, aby zakończyć swoje bezcelowe życie i poświęcić je na uszczęśliwianie jej. W chwili, gdy zostaje zwolniony z aresztu ochronnego, wraca do Gnaw Bone, aby właśnie to zrobić. Ale podczas gdy Reece podejmował decyzję, Zara również myślała o swoim życiu. A jej życie nie układa się najlepiej. Musi skupić się na tej spirali spadkowej i przestać skupiać się na mężczyznach takich jak Graham Reece... lub na jakichkolwiek mężczyznach.

Ogień, jest nieprzewidywalny i trudno go utrzymać w dłoniach... Ona ma siłę, która niszczy i tworzy, a On dłonie zdolne utrzymać Ogień... Cykl "Dzieci Żywiołów": Ziemia +Ogień+ Woda Wiatr

- Jestem... jestem tutaj, siostrzyczko. Nie zrobiłam tego, nie umiałam. Nie dotrzymałam obietnicy. Wybacz mi proszę, wybacz mi wszystko. Nie było mnie przy tobie, wybacz mi... Ten, który odebrał ci życie, kona teraz płacąc za twoje cierpienie, własnym. A ja... teraz mogę już tylko porzucić wszystko. Strach, mękę wspomnień, cierpienie jutra. Chcę być znów z tobą, z ojcem... Chcę wziąć was za ręce. Pomóż mi, Imeni, tato, pomóżcie mi... Dajcie dość odwagi bym dołączyła do was. Nie jestem w stanie dłużej dźwigać życia. Nie potrafię, nie chcę... (tu też postój do odwołania)

Kamienne ściany szybko wysysały ciepło z pomieszczenia, a w jego postępującym wyziębianiu niemały udział miał też hulający za oknem lodowaty, późnojesienny wiatr. Wciskał się przez nieszczelności okiennych ram, z których zdarto aksamitne, miękkie kotary, by uczynić z nich okrycia choć trochę chroniące przed chłodem. - Co będzie z nami? Tylko my zostałyśmy. Co z nami uczynią? - Drżącym głosem pytała młodziutka, jasnowłosa Imeni. Stara Nakari objęła ją i przytuliła jej głowę do swej piersi. - Nic się nie martw się, moje dziecko. Skoro żyjemy do tej pory, to raczej nie grozi nam już śmierć. Pewnie wkrótce wypuszczą nas stąd i pozwolą wrócić do domów.