Ünsal ailesinin göz bebeği, mesleğinde oldukça başarılı genç biz kızın yolu, bu hareketli hayatından uzaklaşmak üzere en yakın arkadaşının yanına Şırnak'a düşer. Nereden bilebilirdi ki hayatının en zorlu günlerinin orada geçeceğini, büyük kayıpları orada vereceğini ve gerçek aşkı orada bulup tadacağını. Genç kızın yolu, sadece vatanı için yaşayan ve Gölge timinin komutanı olan Yüzbaşı ile kesişirse sizce neler olur? Bu hikaye Doktor Lina'nın ve dağlarda ün salmış aynı zamanda Gölge timinin komutanı olan Yüzbaşı'nın hikayesi. ❧𝑶𝒓𝒆𝒏𝒅𝒂: 𝑲𝒐̈𝒕𝒖̈ 𝒈𝒊𝒅𝒆𝒏 𝒉𝒆𝒓 𝒔̧𝒆𝒚𝒆 𝒓𝒂𝒈̆𝒎𝒆𝒏 𝒗𝒂𝒛𝒈𝒆𝒄̧𝒎𝒆𝒅𝒆𝒏, 𝒅𝒊𝒎𝒅𝒊𝒌 𝒂𝒚𝒂𝒌𝒕𝒂 𝒅𝒖𝒓𝒖𝒑 𝒕𝒖̈𝒎 𝒃𝒖𝒏𝒍𝒂𝒓𝜾 𝒅𝒆𝒈̆𝒊𝒔̧𝒕𝒊𝒓𝒆𝒄𝒆𝒌 𝒈𝒖̈𝒄𝒖̈ 𝒌𝒆𝒏𝒅𝒊𝒎𝒊𝒛𝒅𝒆 𝒃𝒖𝒍𝒎𝒂𝒌. ❧ 𝑫𝒐𝒌𝒕𝒐𝒓 𝑳𝒊𝒏𝒂 🝮 𝒀𝒖̈𝒛𝒃𝒂𝒔̧𝜾 𝐘𝐚𝐲𝛊𝐧𝐥𝐚𝐧𝐦𝐚 𝐭𝐚𝐫𝐢𝐡𝐢: 𝟐𝟔.𝟏𝟏.𝟐𝟎𝟐𝟑

Her şey bana gelen mektupla başlamıştı. Ufacık bir not kağıdında yazan şeyler büyük olaylara ve hayatımın değişmesine yol açmıştı. Ben kendimden emin bir kız olarak kafama koymuş ve karışıklıkların hepsini çok yanlış yöntemlerle çözmeye çalışmıştım.

B. T. 30.12.2023 ~TURGUT ALPDOĞAN~ O'nu ilk gördüğümde bir Ramazan Akşamıydı. Elimin kirine, üniforma'mın tozuna rağmen kapısını sonuna kadar aralamış, sofrasına buyur etmişti beni. şaşırdım. kim kirli bir adamı evine almak isterdi ki? o aldı . Aşını ,bir kap sıcak yemeğini paylaştı, kendisi yemedi elindekini de bana verdi . Mani olamadım ,o an sıcacık bir his aktı kalbime. kocaman yüreğiyle, küçücük evine elimdeki silahtan bir an korkmadan beni sığdırmayı başardı. örtülerle kaplı bedenine, mesafeli sesine ve gözlerime bir an değmeyen gözlerine rağmen durduramadım. gülüşleri ile bir tohum ekti gönlüme ... ♡ ~YAREN KAYA~ ikinci karşılaşmamız ilk'i gibi Güzel bir anda değildi Elinde yine silah'ı vardı fakat bu sefer korkutucu geldi gözüme . Eli yüzü is içindeydi. yıkılmaz bir kale gibi görünen kocaman omuzlarına bir dünya acı yüklenip çıkmıştı bu sefer karşıma. gözlerine baktığımda acı ile titreşen harelerinden anladım. Şehidimiz vardı! kendi acımın şokunu atamadan O'nun acısından da pay biçtim omuzlarıma . benim canım'a denk gördüğüm her birini evladım gördüğüm öğrencilerimi öldürmüştü o hainler onun ise Silah arkadaşlarını. elini omuzlarıma koyup sarstı beni. kaçmaya fırsat kalmadan adımı zikretti ve tam o an anladım karşımda kimin olduğunu! gözlerinden tanıyamazdım zaten onu... önceleri bakamamıştım bir an yüzüne. fakat şen gülüşlerinden hatırladığım sesi yetmişti onu tanımama ne yaptığımı bilmeden sığındım kollarına . yağmurdan kaçıp sobalı bir eve girmek gibiydi ona sarılmak. bende burada tek güvenebileceğim adam'a sığındım . boğuk çıkan sesime aldırış etmeden hıçkırarak ağladım göğsünde Susmadım, susamadım İkimizin yerine de göz yaşlarımı akıttım

X-18AB9 adında bir virüs..Kim bile bilirdi ki bu küçücük virüsün medeniyetin eşiğindeki Dünya 'nın sonunu getireceğini..Kaosun..Katliamın..Acı içinde haykırış ve çığlıkların kısacası vahşetin habercisi olduğunu.. Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide kıyasıya bir mücadele vererek bir o yana bir bu yana savruluyorsunuz..''Ölüm '' tüyleri diken diken eden soğuk ve sırlarla dolu bu kelime belki de tek kurtuluşunuz.. ''Şuanda bilmediğim dağların arkasında kuzeyde yaşam vardır umuduyla yürüyorum... '' Bilim kurgu #3 Zombi #1 Fantastik#10 Kitap tamamlanmıştır.Hakları saklıdır izinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz..!

0537******* ; Yanıyorum Akif 0537*******; Söndürelim mi? Başlama Tarihi: Aralık 2021

Gurur ve Önyargı, taşralı bir beyefendinin kızı olan Elizabeth Bennett ile varlıklı ve soylu toprak sahibi Fitzwilliam Darcy arasındaki çatışmayı anlatır. Gerçi Jane Austen bu iki karakteri birbirlerinin tuzağına düşmüş kişiler gibi sunar, ama "ilk izlenim"i tersine çevirmekte gecikmez: Soyluluk ve servetten kaynaklanan "gurur" ile Elizabeth'in ailesinin soylu olmayışı karşısında beslediği "önyargı", Darcy'yi mesafeli davranmak zorunda bırakır. Elizabeth'in davranışında da hem özsaygının uyandırdığı "gurur", hem de Darcy'nin züppeliği karşısındaki "önyargı" etkili olur. Zeki ve coşkulu Elizabeth yalnızca Austen'ın en çok sevdiği kadın kahramanı değil, aynı zaman bütün İngiliz edebiyatının en çok ilgi uyandıran kadın roman kişiliklerinden biridir.

Paylaşan: HmeyraHarman

Mardin'de ilk görevine başlayan Doktor Mine ve Mardin Ağası Baver. Mine Antalya'da uzun yıllar yaşamış ve "Asla Mardinli adamla evlenmem!" Diyerek doğu görevine başlamıştır. Asla ASLA demeyin 😳 ... "NERDE LAN BU DOKTOR! ABİMİZE BİR ŞEY OLURSA BAŞINIZA YIKARIZ HASTANEYİ!" "Burdayım beyfendi sakin olun. Çekilin kenara hastayı göreyim. " Adamları itmeye çalışırken aralarından birisi konuştu. "Olmaz! Kadın doktor olmaz." "Niye olmaz bi çekilin bakayım acil durumu var belliki başka doktor yok şuan." "Olmaz diyoruz doktor hanım!" "NEDEN!" "Abim taşacuklarından vuruldu." +18 az da olsa

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."