"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Wattpad Romance TR okuma listesinde. •kısa hikâye | tamamlandı. 17.17. Burası onun evi. Burası gece saçlı bir kadının, kıyamet ortasında uyuyakaldığı ağaç gövdesi. Ve burası... onun ruhundaki kemik heybesi, en gizli mabedi. Kefensizler Mahzeni. Onu uyandırmayın. Hayır. Onu uyandırın. O uyuyakalmadı. Uyuyan Güzel, iğneyi parmağına kendi isteğiyle batırdı. "Aynalar bayım, aynalar..." diye konuştu tınısına nahiflik mimlenmiş sesiyle. "Ölümü yansımalarımıza giydirip boğazımıza doladılar." • aralık 2020 | madamyazar •kapak | elysainfields•

3 kitaptan oluşuyor. Gizem. Romantizm. Yetişkin unsurlar ve rahatsız edici içerikler bulundurabilir. - Aldemir Holding'in göbeğinde yaşanan bir cinayet ve çalınan evrakların ardından bütün gözler, şirketin genç ve başarılı CEO'su Zümrüt Aldemir'e döner. İşini sakin geçen hayatının merkezine koymuş Zümrüt, yaşanan olaylarla yerle bir olur. Kendini bir anda onu yok etmeye yemin etmiş bu bilinmez adamın mantık oyunlarının ortasında bulurken, işler içinden çıkılmaz bir hal alır. Hiçbir şey göründüğü kadar masum, bilindiği kadar kötü değildir. Çünkü bilinenin ve görülenin aksine Zümrüt de aslında pek dürüst bir kadın değildir. Geçmişinde verdiği karanlık bir karardan sonra bütün geleceğinin seyrini değiştirir. Onun bu karanlık kararına ortak olan hayatının aşkı Cenk Alaca ise, o geceden itibaren kayıplara karışmıştır. Ta ki cinayetler yaşandıktan birkaç gün sonra ortaya çıkana kadar. Zümrüt, hayatına iki sene sonra yeniden giren Cenk'i affetmek ve ona inanmakta güçlük çekerken Cenk kalmak için onu bir şekilde ikna eder. Sorun şudur ki, Cenk, kendini Zümrüt'ü yok etmeye adamış Berkan'ın sağ koludur ve Zümrüt'ün hayatına dönmesi, pek de romantik bir sebepten ötürü değildir. Düşmanını tanımadan girdiği bu savaştan Zümrüt'ün sağ çıkma ihtimali oldukça düşüktür. Berkan'la aralarında geçen oyunun Rus ruletinden farkı yoktur. Her hamleleri onları acımasız sonlarına daha da yakınlaştırır, araya karışan Cenk ise, her iki tarafa oynarken bir hayli dikkatli olmak zorundadır.

Acar Devran, kendini bozguna uğramış gibi hissediyordu. Yaklaşık 7 saattir yatağındaki güzelliği seyrediyordu. Birlikte olduğu ilk bakire kız değildi ama kızın dokunduğu her yerini bir daha öpme arzusuyla yanıp tutuştuğu ilk kadındı. Böyle bir güzelliğe ilk kendisinin dokunmuş olması onu bir inci tanesi gibi hissetmesine neden olmuştu. *** Kız giderken ona sadece -Teşekkür ederim." Diyebilmişti. Adam şaşkınlıktan küçük dilini yutacaktı. Tanımadığı bir adama bekaretini aldığı için teşekkür ediyordu. Bu kızda bir şeyler vardı. Adam "Adın?" Diye sordu. Sadece bunu söyleyebilmişti. İçinden iyi sövdü kendine. Kız dün neler yaptığını aklından istemeden geçirip en azından bu adama adını söylemek istedi " Elvin." Kız kapıdan çıktı. Adam gülümsedi, tenini hafızasına kazıyan sıcak bir Cennet Çiçeğiydi demek ki. Hayatındaki gökkuşağının her bir tayfıydı Elvin. O teni bırakmaya niyeti yoktu. Kapak Tasarımı: ebrar-ky

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

"Ondan hoşlanıyor musun?" Kıskanç çıkan sesine ne tepki vereceğimi bilemiyordum. "Ona sarıldın." Kaşları çatıldı. "Hoşlanmasaydın sarılmazdın. Hoşlanıyorsun ki sarıldın." Burnundan nefesini sertçe verdi. "Bana bile sarılmadın." Ters ters baktı. "Bana niye sarılmıyorsun?" Kıskandığı kişi en yakın arkadaşıydı. Ve onun arkadaşı benim babamdı. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Eflah kim olduğumu bilmeden beni seviyordu ama ben, onun kim olduğunu bile bile ona âşık olmuştum. Benim günahım daha büyüktü. Bir insanın başına en kötü ne gelebilirdi? Babam gözlerimin önünde öldürüldüğünde ve onu öldüren annem olduğunda en kötüsünü yaşadığıma çok emindim. Artık annem cezaevinde, babam ise mezardaydı. Bundan daha kötü ne olabilirdi ki? 25 yıl geçmişe gitmek? Bu kötünün de kötüsü olabilir miydi? Ölümcül bir kaza sonucu kendimi 1998 yılında bulduğumda o an için bunun bir felaket olduğunu düşündüm. Felaket bir durumdu çünkü bu zaman diliminde anne ve babamla aynı yaşlardaydım. Onların hayatına bir yabancı gibi girmek zorundaydım. Ama aslında felaket sandığım şey mucize de olabilirdi. Mucizevi bir durumdu çünkü bu zaman diliminde annem cezaevinde, babam da mezarda değildi. Onların evlenmesinin nedeni annemin bana hamile kalmasıydı. Ana rahmine düşmeme sadece üç ay kaldığını anladığımda ise kendi doğumumu engellemenin nasıl olacağını düşünmeye başladım. Annemi cezaevinden, babamı da ölümden kurtarmanın tek yolu bu olabilir miydi? Belki de olabilirdi. Planını uygulamak için babamın arkadaşı Eflah'ın evine bir dadı olarak işe girmekse hayatımda verdiğim en kötü karardı. Bunu ona anlatmanın bir yolu var mıydı? Buraya ait olmadığımı, öyle bir uğradığımı anlatmanın bir yolu olmalıydı. Doğru insanı yanlış zamanda bulmak birine verilen en büyük ceza olmalı.

"Hoşuma gidiyorsun ama seni öldürürüm."