Buzdan duvarlar örmemişti Sahra etrafına, ateşten teller çekmişti. Alevler vardı her yanında; tenine mühürlenmiş ihanetler, kulağına kazınmış yalanlar, boynuna dolanmış pişmanlıklar... Şeytana dokunan yanardı, ona dokunan kül olurdu. Yaklaşan yanacaktı, dokunan kül; sevene ne olacaktı? ❧ "Ne istiyorsun oğlum sen bu kızdan?" "Onu sevdiğim gibi sevsin beni."

Vatan... Üzerinde nefes aldığım, uğruna ant içtiğim, korumak için gözümü kırpmadan canımı vereceğim toprak. Bana burada, bu üniformanın içinde bir kadın olarak zorlanıp zorlanmadığımı soruyorlar. Oysa ben hiçbir zaman kendimi 'kadın bir asker' olarak görmedim. Ben sadece bir askerim. Tıpkı yanımda omuz omuza savaştığım silah arkadaşlarım gibi... Çünkü vatan, bizi ayırmaz; bizi birleştirir. Bayrağın dalgalandığı her yer bizimdir, onu korumak da bizim en şerefli görevimizdir. Bir gün bu topraklara kanım düşecekse, şunu bilin ki ben bundan asla korkmadım. Çünkü vatan için yaşamak da ölmek de bir onurdur.

❝Hatıra defterim bugün doldu akşam için gün sayıyorum. Sahi, şafak söküyor mudur oraya? Bir baksana gözlerime.❞ Taht serisi 2. Kitap

Bir elveda bile ağır gelirmiş, Terk edilmiş tüm yüreklere. Ki bazı elvedalar, Dile getirilemezmiş; Çünkü gözlerden anlaşılırmış bazı vedalar, Gözyaşları, kalbinden akarmış bazı insanların. Gitme, diyemezlermiş, Kimsenin dilinden dökülmezmiş veda sözleri Ama bir gün yağmur yağarmış, Şimşek çakarmış; O gün tarih tekerrür edermiş. Bazı insanlar, bir kimsenin bile hiç kimsesiymiş. Göğün mahzun çocuklarıymış, göğe bakarlarmış; Bu yüzden yağan yağmur onların hıçkırıklarıymış, Çakan şimşek onların haykırışlarıymış. Bu yüzden hep susarlarmış Ve yine susmuşlar. -Kumsal Korkmaz, aldığı büyük risk ile beraber ailesini, servetini, en çok da eski kendisini geride bırakıp bir plan kurar. Yakın dostunun ihanetine uğrayınca kendisini tanımadığı bir adamın peşinde, daha sonra da daha önce hiç karşılaşmadığı bir mekânda bulur. Kumsal Korkmaz, hiç girmemesi gereken illegal bir cemiyete girmiştir. Wattpad'de Sitansel Cemiyeti ismiyle yayınlanan ilk kitaptır. Kelime tamamıyla şahsıma ait uydurma bir kelime olduğu için TDK'de anlamı yoktur. Keyifli okumalar ❤️

Fenrir. Kıyameti getiren o. Ceplerimde çakıllar, Yolumu keser, ayaklarıma takılırlar. Bağıma bülbül konar mıydı? Sendele artık, koşma. Ellerinde şefkat, bileğinde güç, Sıkıca sarılmışsın deli bozuk. Onun kanadının gölgesi şeytan, Su gibi yılları ondan çalan.

Küçüklüğünden beri eksik olan manevi yanlarıyla birlikte normal bir hayat sürdüğünü sanan Liva, can borcu olduğu arkadaşına yardım etmek için çıktığı yolun her bir adımında kendinden birer izler bulur. Aynı zamanda son sınıf moda tasarım ögrencisi olan Liva, İzmir'in sokaklarında hayatını altüst eden adamla tanıştığını düşünüyordur. Ancak henüz adamın İspanya'nın yeni yeraltı lideri olduğundan bir haberdir.

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

Görev için sahte bir evlilik, altı ay sonra biten bir bağ... Ve üç yıl sonra aynı üniformayla bir Karargâh'ta yeniden karşılaşan iki bordo bereli. Biri geçmişten kaçarken, diğeri asla unutamamışken... Görev mi ağır basacak, yoksa kalpler mi? "Bitti sandığım her şey, gözlerine baktığım an yeniden başladı."

Can ve Zehir Bir gece, babasının karanlık planlarından kaçmaya çalışan Cansu Karaca, yeraltı dünyasının en tehlikeli isimlerinden, "Zehir" diye anılan Miran Veleno Alakan'la çarpışır. O an bunun sıradan bir tesadüf olduğunu düşünür... ta ki onu gittiği her yerde görmeye başlayana kadar. Abisinin düzenlediği baloda Miran Veleno tarafından kaçırıldığında ise, tüm perde aralanır. Bu adam, yıllardır ona aşıktır... ve aynı zamanda abisinin en tehlikeli düşmanıdır. Artık Cansu'nun önünde iki yol vardır: Kaçmak... ya da Zehir'e teslim olmak. Can ile Zehir'in yollarının kesiştiği bu hikâyede, ölüm ile nefes intikam ile arzu birbirine karışıyor ve onlara unutulmaz bir son yaratıyor. Bazı aşklar, kaybettikçe daha da derinleşir; ve derinleştikçe bu aşkın içinde savrulan bu iki ruhlar ölümün sunduğu acımasız bir dansa tutuşur. İşte bu aşkın adı Canzehir. ❌BU HİKEYEDR OKUDUĞUNUZ HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR.❌ Bu isme sahip olan tek kitaptır ve kendi şahsıma aittir.

Gözlerine bakınca görebiliyorum içindeki çocuğun yarım kalmış hayallerini. Söyle bana, insan hiç kurtulmak istediği yere bile bile hapseder mi kendini?