Emma Douglas studiuje dziennikarstwo na uniwersytecie w Pensylwanii. Podobnie jak inni studenci z uwagą śledzi artykuły ukazujące się w plotkarskiej gazecie uczelnianej „Last but not Least". W zasadzie to pismo jest prawdziwą biblią dla studentów. Można dowiedzieć się z niego wielu ciekawych rzeczy na temat różnych studentów, jak również ocenić, czy ma się szansę u konkretnego chłopaka. Szczególną gwiazdą na kampusie jest Luke Henderson, kapitan drużyny koszykarskiej. Emma od początku z uwagą obserwuje jego poczynania i nie potrafi zaprzeczyć, że chłopak podbił jej serce.

Luke i Brenda uczą się dorosłości i życia z dzieckiem. Muszą zmierzyć się z niełatwymi decyzjami i wybrać, co jest dla nich ważniejsze. Dodatek do Lost wedding rings:)

- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019

Francesca jest w ciąży, a reszta to już historia...

Ojcowie Luke'a I Rowan są przyjaciółmi od zawsze i równie długo ze sobą rywalizują. Żyją w przepychu i bogactwie, bo tak od pokoleń żyły ich rodziny. Każde z ich dzieci ma obowiązek iść na Cambridge, bo to tradycja, a tradycja to najważniejsza z rzeczy w ich rodzinach. Wszystko się, jednak zmienia przy jednym z rodzinnych obiadów, gdy brat Luke'a wyjawia swój sekret i niszczy tradycyjną rodziny Hemmingsów. Luke także skrywa przed nimi tajemnice, ale nie idzie śladami Bena. Rowan po tej sytuacji zaczyna zastanawiać się nad swoją rodziną i tym, jakim człowiekiem jest jej ojciec. Zaczyna wątpić we wszystko, co mówi i robi, a także tradycje, które tworzy. Luke wie, że jeśli zdradzi ojcu swój sekret, on także nie zostanie potraktowany, jak na to zasłużył. Ale są w tym razem, a może razem po części, bo Rowan także nie zna jego tajemnicy, ale u swoich boków, zaczynają odkrywać rodzinne sekrety, swoje własne, a także dorosłe życie, niekierowane przez nikogo.

"Patrząc na rodziców Iris Martin, jako nauczyciel, albo raczej jako człowiek, uświadomiłem sobie parę prostych faktów dotyczących życia. Po pierwsze - biedna cheerleaderka. Po drugie - pieniądze zdecydowanie piorą mózgi bardziej niż gry wideo. Po trzecie - urodę ma po mamie. Po czwarte - albo jakimś cudem pozwolę jej zdać z angielskiego, albo oni dojadą mnie do takiego stopnia, że kolejne wypracowanie, które do mnie dotrze, będzie przykładową mową pogrzebową do przeczytania na moim pogrzebie." Gdzie szkolna przewodnicząca wszystkiego co się rusza ma problem z napisaniem eseju na lekcje u sarkastycznego nauczyciela. ______________ Druga matka tej patoli: originalqueer napisane: listopad 2019 - maj 2020

Kopciuszek i książe spędzają ze sobą jedną przypadkową noc, która zanosi hańba dobre imiona ich rodzin. Nie mają za wiele do powiedzenia w sprawie swoich decyzji, bo dorośli podejmują je za nich. Skoro zrobiliście sobie dziecko. Teraz weźmiecie ślub. Niespełna osiemnastolatka i dwudziestoletni chłopak, którzy muszą żyć razem, bo tak powinno być, bo to jest to, co powinni zrobić. Czy z czegoś tak średniowiecznego może wyjść coś pięknego?