Bilinmeyen numara: Lan! Bir dakika, bir dakika Bilinmeyen numara: NE? YANİ, SEN BANA MESAJ ATIYORSUN ! Bilinmeyen numara: Bir dakika ver beş dakika ölüp geliyorum. Soran olursa aşkından kendini bilmem nerelere attı dersin... Bilinmeyen numara çevrimdışı... Başak: Hdhdjndnds ( 09. 45 ) Başak: Sen bayağı ciddi ciddi gittin. ( 09. 48 ) ________________ " Karmaşık " isminde yazılmış ilk texting kitabıdır

"Tüm gökyüzünü gözlerine taşımışsın. O maviliği bazen kara bulutlar örtmüş, bazen sağanak almış; hiç utanmadan akmış gözlerinden bir bir..." "Sana herkes kıymış ama sen kimseye kıyamamışsın. Nefret edenlere inat hep daha çok sevmişsin. Her yürümeye çalıştığında düşmüşsün. Sana çelme takanlar düştüğünde de, onlara el uzatan yine sen olmuşsun." "Sen, senden nefret eden bu koca gökyüzünü, hiç gocunmadan gözlerine sığdırmışsın. Yağmurun en ufak bir damlası bile kimseye değmesin diye hem de..." Gelecekten şimdiye uzanan ince bir ip... Bir gece, gördüğü bir grup adamın hayatını değiştireceğini bilemeyen bir kadın. Zamanın acı gerçeği karşısında imkansızı oldurmaya çalışan bir adam. Kapı aralandı, gelecek göründü... İki farklı zaman, iki farklı insan. Ve bundan doğan bir aşk. Zamana karşı verilen bir mücadelede kazanan kim olur? Zaman mı yoksa aşk mı? Burası, zamanın hiç görmediğiniz yüzü. Akrep ve yelkovanın, dakika ve saatin çok ötesinde... Burada, zaman hakkında bildiklerinizi unutun. Buradasınız. Zamanın durduğu o noktada.

Psikiyatrist, karanlık kadar çekici ve zeki bir adam... Şizofren, öldürücü güzellikte bir kadın... Her şey çok normaldi ta ki kadının aslında şizofren olmadığını öğrenene kadar. Her şey karanlıktı, kanlıydı, tutkuluydu, acı verici, büyüleyici ve gerçekti. Bu aslında masal kadar inanılmaz ancak kırmızı kadar kızıl, siyah kadar karaydı.

+44 01386*****: Bir hikaye yazdım. +44 01386*****: Ve defalarca öldürdüm seni. +44 01386*****: Ama kalbim ihanet etti. İçinde büyüttü, şimdi de taşıyor +44 01386*****: Her zerremdesin hissediyorum. +44 01386*****: Elimde ki kemiktesin, parmağımda ki izde, damarlarımda dolaşan kandasın, zihnimdeki feryat eden şeytansın. +44 01386*****: Yudumladığım alkoldesin, unutmaya çalıştıkça her yanıma işleyen zehirsin. +44 01386*****: Zorsun ama kalbimin ihtilali, zihnimin özgürlüğüsün.

**77:Sabah sabah kahvaltıdan önce böyle olabilirdik. **77: Fotoğraf **77:Kaçıp gittiğimiz dağ evimiz olsaydı, evin içinde böyle dolaşırdık. **77:Fotoğraf **77:Asansörde seni sinirlendirip beni böyle taşımanı sağlardım. **77:Fotoğraf **77:Mafya olsaydın silahlanıp çatışmalara giderdik. **77: Fotoğraf **77:Senin gömleğini giyinip sabah sporunu yaparken kaslarını yiyecekmiş gibi seni izleyebilirdim. **77:Fotoğraf **77:Bana atış yapmayı öğretebilirdin. **77: Fotoğraf **77:Motorumuzu yolda durdurup seni öpebilirdim. **77:Fotoğraf (Yn: Yetişkin içerik barındırır. Lütfen bunu bilerek okuyun hikayeyi. Sonradan ileri geri yorumlar yapmayın.)

Yetişkin içeriklidir.(+18) •Kelebek Serisi• Iki kitap halinde olacaktır, birinci kitaptır. ▪︎▪︎ "Bana geldin sevgilim," dedi ve belimdeki elini sıkılaştırıp beni kendine çekerek alınlarımızı birleştirdi. Soluklarımız birbirine karışırken etkisine kapılmamak adına büyük bir çaba sarf ediyordum. Bu gece dünya ikimize de değişecekti. Bu gece dünya, dünya olmaktan çıkıp bir karadeliğe dönüşecekti. Tıpkı gözleri gibi. "Beni bırakmadın." dedi dudaklarını ıslatıp derin bir soluk çekerken ağlamaklı boğuk sesiyle. Gözlerimi açtığımda her ağladığında olduğu gibi burnunun ucu kızarmış, dudakları şişmişti. Yorgunluktan alnına düşen saçları ve kapalı gözüyle her gün içki içip kendini mahvettiğini yolda geçen herhangi bir insan bile anlardı. Ama bu umurumda değildi. Olan bir kere olmuştu ve bu hale gelmemizi sağlayan oydu. Daha fazla bu yakınlığa tahammül edemezken var olan tüm gücümle itekledim bedenini. Anî hareketimi beklemediği her halinden belliydi ve yere düşmekten zor kurtuldu. Deri ceketimin fermuarını açıp silahı çıkarttım ve ona doğrulttum. Az önce yüzünde oluşan gülümseme solarken yerini hüzne bıraktı. Bana yaptıklarının bedelini ödeyecekti. Hayatım bu kadar kolay değildi. Dolu gözleri beni bulduğunda dümdüz sesimle fısıldadım. "94," dedim gözlerine bakarak. Ardından elimdeki silahın namlusunu çekip alnına bastırdım ve devam ettim. "94. kişisin sevgilim..." Ve ardından sokakta yankılanan tok bir ses, duygusuz ve cansız bedenimi hayata geçiren gür bir ses, bütün yaşadıklarımı ve hayatımı tek bir duygu ile bana hatırlatan bir ses. Artık dünya yoktu. Ve artık tek karadelik, içinde bulunduğum durumdu. ▪︎▪︎

Babası tarafından geneleve satılmak istenen bir kızın ve onu kurtaran adamın Tutkulu Aşkı...

UYARIYORUM. +18BİLİP DE OKUYUN. Gerçekler hiç bu kadar yakmamıştı. Girdiği tehlikeli sokak sonu olacaktı belki de. Peki ya aşkta aynı şekilde tehlikeliyse ? Sonu gelmeyen sorunlar Elayı bıktıracak mı ? Yoksa sonuna kadar aşkının peşinden mi gidecek ?

"Dokun bana sadece dokun ....Dokunuşlarına ihtiyacım var . Tenin tenime ,kokun kokuma ....yüreğin yüreğime karışsın istiyorum .Sence de artık perde arkasına gizlenmeden tüm çıplaklığımızla birbirimizi hissetme zamanı gelmedi mi ? Şimdi biz susalım zaten konuşmak için şahlanacak içimizdeki tutku.Bırak esiri olalım " ***** Arkadaşının neler çevirdiğini öğrenmek için peşinden gizlice takip eden kumsal ,kendini bir anda kumarhanede bulur .. Ürkekçe etrafında gezinip geldiği binanın girişini bulmaya çalışırken düştüğü yerin masum bir yer olmadığını sezer lakin arkadaşı içeridedir. Daha sonra karşısına çıkan yabancı adama "Merhaba , giriş ne tarafta acaba ?" Diye çekinerek sorması ile olaylar o anda başlar. Ve konuştuğu bu adamın büyük bir örgüt lideri olduğundan bir habersizdir. Üstelik düştüğü bu kumarhanede yabancı adama aittir. Tek dileği arkadaşını düştüğü bu tehlikeden kurtarmak olacaktır lakin yabancı adamın dikkatini çektiğinden planladığı hiç bir şey istediği gibi gitmez .Ne kadar onu ürküten çevreden uzak durmaya çalışsa da elinde olmadan sürekli yolları kesişmek zorunda kalır ve nasıl olduğunu anlamadığı şekilde de kendini yabancı adamın planlarına toslarken bulur..

Bardağını almak için eğildiğim sırada Aras gülmeye başladı. Ben de gülerek "Neye gülüyorsun?" diye sordum. "Bıyık sana yakışmış." dedi kahkaha patlattı. "Ne bıyı.. Ah çikolata." dedim ve bende kahkaha patlattım. Aras çekinmeden elini dudağıma uzattı. Başparmağıyla nazikçe okşadıktan sonra beni kendine çekti ve öpmeye başladı. Ben de şaşkınlıkla ona karşılık verdim. Neden bilmiyordum ama içimden öyle yapmak geliyordu. Kokusu beni kendimden geçiriyordu. Beni saf bir açlıkla öpüyordu. Öpüşleri gittikçe sertleşiyordu. Beni koltuğa çekti. Sırtüstü yatırdıktan sonra üzerime çıktı. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Bu yanlıştı. O benim hocamdı. Yanlıştı. Ama bir o kadar da doğru geliyordu. O..o hocamdı. O arzuydu. O şehvetti. O adını koyamadığım her şeydi.