"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsam da yapamıyordum. En azından o zalim halkın önüde idam edilmeyecek oluşuma sevindim ve ölümümden saniyeler önce gülümsedim. 3...2...1... Gözlerimi iki kişilik yatakta açtım. Nerdeydim ben? Daha önemlisi kimim ben? Sera Albayrak mı, yoksa Valeria Ernest mi?

Çarəsiz bir halda çabalayıram, qaranlığın içindəki işığı görmək üçün; Ümid edirəm, onunla təkrar qarşılaşacağıma; İnanıram, unutduğum xatirələrimi mənə təkrar xatırladıb itirdiyim hislərimi mənə geri qaytaracağına. Və hər gün dua edirəm, onu unutmamaq üçün. Amma tək başına olan mən, o işığın harada olduğundan xəbərsiz bir halda onu axtararkən, özümü itirirəm! Unuduram! Və yox oluram.. Çarəsizcə sənə doğru çıpınan ruhumu gör! Və azad et məni! Story by: ooinone

Təsvir et, təsvir et, təsvir et. Nə yazmağa çalışmışamsa, nə yazmışamsa, təsvir etməkdən o tərəfə keçməyi mümkün deyil və əgər başa salmağı alındıra bilməmişəmsə, yenə də oxumağa dəyər. | Yayımlandı: 19.08.2015 | ☁️