Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

normal çocuklar gibi bir yaz geçiremedik. boyumuzu çok aştık. derin yerlerde yüzdük. kolluk takmak komik geldi, çocuk değildik artık. lakin tek bir dalga alt etti bizi. boğulduk o sularda. battık gitgide, ta ki ışık kaybolana kadar. şimdi ise ayağımızın değmediği o yerde hepimiz günahlarımızla uzanıyorduk. * rahatsız edici seyler icerebilir

[tamamlandı] "keşke sana her şey düzelecek diyebilseydim, ama düzelmeyecek. sen düzeleceksin." ••• texting & düz yazı küçük bir tw ⚠️ hikaye intihara meyilli düşünceler içeriyor

[angst] Bir dansçı iki kez ölür. Ve ilki her zaman daha acı vericidir. Thanatos: Yunan mitlerinde ölüm demektir. Trigger warning: İçerik; anksiyete, depresyon, bağımlılık ve kendine zarar verme durumlarını tetikleyecek ögeler içeriyor.

Ona silahımı doğrulttum fakat o bir çiçek uzattı bana. dom'um kapak için teşekkür ederim, ellerini öpüyorum ♥️

"Söz vermemi ister misin, küçük?" "İsterim, ama tutabilecekseniz, bayım." 14/04/2018 ~ 29/06/2018