Bu hikâyede elinde kibrit ile ortalığı ateşe vermek isteyenler vardı. Her yanı alevler içinde bırakmak, cayır cayır yakmak isteyenler vardı. Gecenin karanlığını yaktıkları ateş aydınlatsın, ışıyan gecede acı çığlıklar yankılansın isteyenler vardı. Bunlar kalpleri prangaların mahkûmiyetinden kurtulamayan, başkalarının acılarından haz alan acizlerdi. Yaktıkları ateşte yanacaklarını dahi gözleri göremeyecek kadar kibirle dolanlardı. Bir de o acizlerin yaktıkları ateşte yananlar, alevler içinde kalıp da kavrulanlar vardı. Gecenin karanlığından sıyrılıp güneşin aydınlığına kavuşmak için umutla bekleyip, her yeni doğan güne alevlerin sönmesi için çalışıp çabalayarak hayata dört elle sarılanlar ve sabır gösterenler vardı. Peki bu hikâyede kim yanan, kim yakandı ? Kim kül olan, kim kün olandı ?

Bakışlarıma denk düşen bakışları saniyeler sürse de benim heyecandan elimi ayağıma dolamaya yetmişti. Evet... Kalbimin yerinden çıkacak gibi atmasının sebebi karşımdaki adamdı. Kahverengi gözleri, koyu kumral saçları ve tıraşlı olduğundan pürüzsüz gözüken yüzü... Bir insan nasıl böyle güzel olabilirdi aklım almıyordu. Bir insanın kalbi nasıl böyle güzel olur, gözleri nasıl böyle güzel bakar bilmiyordum. Ben ona ne ara bu kadar tutulmuştum onu da bilmiyordum. O beni bilinmezliklere sürüklüyordu. Bana daha önce tatmadığım duyguları tattırıyordu. Bu yeni öğrendiğim duyguların her biriyse, damağımda bal yemişim gibi bir his bırakıyor, beni o tadın müdavimi yapıyordu. Yutkunarak ona doğru adım atmak için hareketlendim. Sesini duymak için bu kadar hevesli olduğumu, can attığımı bile şu an fark ediyordum. Fakat karşıdan gelmesini beklediği kişinin geldiğini görünce adımlarım yarıda kesildi. Bu kimse bilmesin zırvalığını neden çıkarmıştım ki sahi ? Hadi ben bu fikri ortaya atmıştım, o neden kabul etmişti ? Derin bir nefes alarak omuzlarımı düşürdüm. O benim rahat hissedebilmem için bunu kabul etmişti. Ve biliyordum ki sözünde de dururdu. Çünkü o sözünün eri bir adamdı. Bense kendin emin olamayan güvensiz bir kadın. Bu şartın sunulmasının ve kabul edilmesinin sebepleri bunlardı. Peki şimdi gidip vazgeçtiğimi söyleseydim, herkese duyurmak istediğimi... Kabul eder miydi ? Ben, nasıl sevdiğimi, nasıl sevildiğimi herkes bilsin istiyordum. Gözlerime nasıl baktığını herkes görsün istiyordum. Ben bizi tüm dünyaya ilan etmek istiyordum. Ben gerçekten onunla olmak istiyordum. ••• Ecmel & Feza

Ana sınıfına giden Ece, abisinin arkadaş ortamlarında daha fazla yalnız kalmasına dayanamaz. Öğretmenini de çok sevdiğinden öğretmenini ve abisini denk görür. Evli olanların yüzük taktığını da öğrenen Ece, öğretmeninin parmağının da abisininde olduğu gibi yüzüksüz olduğunu fark eder. Fakat öğretmeninin, bu yakıştırması karşısında abisiyle tanışmıyor olmasını öne sürmesiyle işin kendisine düştüğünü düşünür. Ve bir gün öğretmeninin sınıftakilerden hayvanları tanımak için evcil hayvanlarını getirmelerini istemesi üzerine abisinin kendisiyle hep atçılık oynadığı aklına gelir. Atların da evcil hayvan olduğunu abisinden öğrenen Ece'nin aklına gelen fikirle Ece abisini öğretmeninin çağırdığını söyler ve ertesi gün abisini zorla okula götürür. Böylelikle bu küçük kız, öğretmeninin ve abisinin tanışmasına vesile olur ve hikâyelerinin ilk satırlarını yazar. •Bu isimle yayımlanan ilk hikâyedir. 17.07.2022 Spiritüel 2