"Sana bunca acıyı hediye eden birine sevgi beslemek nasıl bir his Ateş?" canımdan kopan her parça dilime vuruyordu sanki. İşte o an kalbim susmuş dilimin bağı çözülmüştü. O asi kız merhaba demiş ve ipleri eline almıştı. "Peki ya sen Nazlı, nefes alamadan yaşamak nasıl bir duygu?" benimle oyun oynuyordu. Kafamı iki yana sallayarak pencereye kilitledim bakışlarımı. Ben bu oyunu çoktan kaybetmiştim. Yolların aktığı gibi zaman hızlı akıyordu. Ve ben o zamanın içinde her gün biraz daha yok oluyordum geleceğe adım adım. 15.11.2017

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.