"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Melez bir Asker ve akıl hastası katilin hikayesi. Her şey bir genelevde başladı. Sokak aralarında ki korkuyla tanıştı. 8 yaşında bir adamın babanım deyişine inandı. O gün bütün sırlara saklandı her şeyden habersiz yaşadı. Bir kukla, bir oyuncak, para kaynağı yerine Koyuldu. Külük sayılan teni, boks torbası yerine koyulan bedeniyle, herkesin kulandığı birine dönüştü. Defalarca çırpınan beden 6 adamın altında ezildi. Nefret, ilk defa kalbe işledi. Beyin, acının intikamını körükledi. Yaşanmayan Bütün duygular, yok oldu. Geriye herkesin sonu olacak, kin ve öfke kaldı. Bir intikam duygusunda nefes alan Efsa Amirova. Hiç ummadığı birini buldu. Pars Viranlı. Güzelliklerin başlangıcı acının sonu olacak Adam. Vatanına aşık Melez bir Türk askeri bir katili sevebilir mi? Daha doğrusu iki sokak çocuğu bambaşka hayatlarda tekrar karşılaşacak mı? Eskisi gibi olmayan iki kalp, iki insan bir araya gelecekti. Bu ya onların başlangıcı ya da sonu olacaktı. +18 argo cinselik,şiddet,uygunsuz hareketler içermektedir

Ufak bir hata... Sadece minicik bir hata benim çocukluğumun katili oldu. Doğduğum gün yapılan o hata, benim 16 yılımı elimden aldı... - |13.03.21|-|20.11.21| - -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. -inek ince çizgimiz-

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

Kazanmak mı? Yoksa kaybetmek mi? Kaç kere hayata karşı savaşımda kazandım, girdiğim her savaşta çoğunlukla kazanırdım.. Peki neden bu savaşta kaybettim... Neden kalbim aşk savaşına yenik düştü? "Bebeğim" dedi başımı kaldırıp ela gözlerimi siyah harelerine teslim ettim, o hareler bana karşı bitmeyen bir sevgi besliyordu. "Karanfil kokulum" dedim bana söz versin, kalbim sevgisine ve güvenine yenik düşmüşken söz versin. "Söyle bebeğim" dedi parmakları hala çıplak kolumda geziyordu, desenler çiziyordu. "Bana söz ver" dedim burnumun üzerine uzunca bir öpücük bıraktı. "Yatağımız sadece ikimize özel olsun olur mu?" "Sadece ikimize özel" dedi sesinde huzur bulduğum adam. "Kimse değil oturmak yanına bile yaklaşamaz" "Söz mü?" Dedim burnunu saçlarıma daldırdı. "Söz bebeğim" dedi Benim karanfil kokulum... Benim Berzan'ım... •Mardin Masalının düzenlenmiş halidir• •+18 sahneler mevcut olacaktır, psikolojik şiddet ve işkence sahneleri fazladır. Eğer bunları sevmiyorsanız lütfen okumayın.• ©️ Tüm hakları saklıdır.

✨Güçlü kadın karakter okumak mı istiyorsun? 👍🏻Doğru yerdesin... Boran, "Derya bu kadar büyütülecek bişey değil." dedi gördüğü en güzel mavilere bakarak. Umuyordu ki biraz sakinleşsin... Umduğunu bulamadığı gibi daha da yükselen kadını ilk defa böyle görüyordu. "Öyle mi? Ben seni böyle bir ortama soksaydım. Karşı da ki kendini akıllı zanneden kişi seninle dalga geçmeye, laf sokmaya çalışsaydı da büyütülecek bir şey yok dermiydin acaba?" diyerek çıkıştı haklılığından emin ve dik tavrıyla. Boran burun kemerini sıkarak, "Haklısın, özür dilerim." demekten başka çıkar yol bulamadı. Kendini o konumda düşünmek bile istemiyordu. Derya ise kendi derdindeydi, bünyesinin alışık olmadığı kıskançlık duygusunu sindiremediği için söylenmeye devam etti, "Haklıyım tabii, bu evlilik yalanda olsa kimse benim kocama yürüyemez! Yok nasıl kandırdın, yok hanım ağa oldun çalışmazsın artık, terbiyesiz." derken burnundan soluyordu. Boran gülmeye başlayınca, Derya ileri gittiğini fark ederek sustu. "Gerçek olsa daha ne kadar kızacaktın merak ettim doğrusu. Seni hiç böyle sinirli görmemiştim." diyen Boran ilk defa Derya ile gerçekten evli gibi hissetmişti. "Bence bilmek istemezsin Boran ağa! Bi an önce dönebilir miyiz?" dedi. Boran'ı deli gibi kıskanmıştı, bu daha önce hiç yaşamadığı bir duyguydu. Zelal'in gözünün Boran'a değmesine bile tahammül edememişti. Boran'ın yüzündeki anlamsız gülümseme uzun bir süre silinmezken, Derya sessiz kalmayı tercih etmişti. Konağa vardıklarında arabadan inip, hiç bişey söylemeden arabanın kapısını kapattı, arkasına bile bakmadan konağa girdi. Boran, Derya'nın bu haline anlam veremese de, 'kimse benim kocama yürüyemez' deyişini hatırladıkça yüzüne yayılan gülümsemeye engel olamıyordu.

Hüküm belliydi.. berdel.. İki farklı insan sözleşmeyle bağlandılar... Bu işte duygulara yer yoktu.. Aşk'a sevgiye yer yoktu... Zaman geçti.. aylar geçti.. Önce Aşk karıştı.. Filizlendi... büyüdü.. Artık geri dönülemezdi..

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Bence bir şans verebilirsiniz klasik abi kitabı işte hadi gelin yavrularım okuyacak abi kitabı yoksa sizi bekleriz içeriye 😋

3 hafta- 2 gün serisi🌸 Ben kimseydim. Ben biriydim. Ben Deren'dim. Deren dans etmeyi severdi. Deren mutluydu. Deren eğlenceliydi. Ama diğer tarafım böyle değildi... O vahşeti severdi. O ölümü severdi, ölümü isterdi. Ölümler ona adaleti getirirdi... __________________________________ Asker, vatanını korumaya ant içmiş asker. Ben asker Baran'dım. Vatanımı korumak için çıktığım bu yolda ne ile karşılaşacaktım? Bir askerin başına ne gelebilirdi en fazla? __________________________________ Kitabıma bir şans verirseniz sevinirim 🙏