Üstümden ağır bir yük kalkmış gibiydi ama ruhum paramparçaydı. Öz olmayan aileye baktım gözleri parlıyordu. Bir kez olsun bana böyle bakmayan aile, şimdi öz kızlarına sevgi dolu bakıyorlardı. Anne gidip öz kızına sarıldı, bir kez bana sarılmamıştı oysaki...

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"

*TAMAMLANDI.* "Ben bu meslek uğruna her şeyimi feda ettim. Ailemi, silah arkadaşlarımı, komutanlarımı şehit verdim. Bunca şey feda ettiğim bir mesleği, benim için hiçbir anlamı olmayan biri uğruna mı bırakacağım?!" ... Mesleği uğruna her şeyi göze almış bir kadın asker. Dışarıdan güçlü ve sert görünürken, içinde bir kız çocuğu yatan asker; Kıdemli Yüzbaşı Ateş. ... *Kitabımın bütün kurgusu ve hakları bana ait olmakla birlikte, orjinal kurgumdur. Çalıntı durumunda gerekli hukuki işlemler başlatılacatır.* . *Bu kitap bir askeri kurgudur. Olaylar tamamen hayal ürünü olup, kitapta geçen; kurum, kuruluş, olay ve kişilerin gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur. Yaşanabilecek benzerlikler tamamen tesadüftür.*

❝Gördüğü kâbuslar aslında yaşadığı, yaşayacağı her şeyin habercisiydi.❞ NOT: BU HİKÂYEDE AZINLIKTA OLSA DA ŞİDDET, KÜFÜR VE RAHATSIZ EDİCİ UNSUR BULUNMAKTADIR. ETKİLENECEK OLANLARIN OKUMAMASINI TAVSİYE EDERİM. NOT : BU HİKAYEDEKİ KURUM VE KURULUŞLARIN GERÇEK KURUM VE KURULUŞLARLA İLGİSİ YOKTUR. HEPSİ HAYAL ÜRÜNÜDÜR. 21.06. 2021 #doğu #1 07. 09. 2021 #tomrishatun #1 10.11. 2021 #askerikurgu #1 19. 03. 2022 #astsubay #2 11. 05. 2022 #turan #1 29. 06. 2022 #keskinnişancı #1 13. 07. 2022 #vatanaşkı #1 22. 07. 2022 #tomris #1 03. 08. 2022 #astsubay #1 Başlangıç: 22.03.2021

Bir gerçek ailem klişesi. Düzgün yazılmış, saçma olmayan bir biyolojik ailem kitabı arıyorsanız, hoş geldiniz. Yalnız içeri girmeden uyarayım! Ankara'da su, Selin'de mantık aramayın. ⩤⩥ Hayat, Selin için abisi ve arkadaşlarından ibarettir ancak bir gün çıkıp gelen ve 'biz senin gerçek aileniz' diyen Zemheroğulları aşiretiyle, Selin'in hayatında köklü değişiklikler meydana gelecektir. ⩤⩥ 18 olunca gidecekmişim zattirizort yani. Süleyman Çakır gelse beni döndüremez bu evden. Olum, aşiret kızıyım ben. Saçımın teline zarar gelse yaşadığın şehri yak- "Selin, motorumun anahtarını sen mi aldın, güzelim?" Hassiktir topuk. --Kurgumdaki olaylar kendi hayal gücümün ürünüdür ve herhangi bir çalıntı durumunda, taklitçi hakkında işlem başlatılacaktır. -- -Aşiret Paket adıyla yazılmaya başlanan 'ilk' biyolojik aile kurgusudur.- Gurur Tablomuz 🐺 24.08.2023| Ağabey etiketinde 1. sıra 24.08.2023| Kuzen etiketinde 1. sıra 25.08.2023| Sülale etiketinde 1. sıra 25.08.2023| abilerim etiketinde 1.sıra 27.08.2023| gerçekailem etiketinde 1. sıra 29.08.2023| antep etiketinde 1. sıra 30.08.2023| mizah etiketinde 34k içerisinde 7. sıra 31.08.2023| Arkadaşlık etiketinde 24k içerisinde 1. sıra 02.09.2023| baba etiketinde 1. sıra 02.09.2023| Aşiret etiketinde 1. sıra 05.09.2023| komik etiketinde 1. Sıra 05.09.2023| gerçekaile etiketinde 1. Sıra 06.09.2023| biyolojikailem etiketinde 1. Sıra 19.09.2023| sevgi etiketinde 79K içerisinde 6. sıra 30.09.2023| aile etiketinde 25.7K içerisinde 4. sıra 18.10.2023| gençkız etiketinde 1. sıra 18.12.2023| pişmanlık etiketinde 1. sıra

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...

Gecenin üstüne çöken uğultulu rüzgar ağaçları kökünden sarstı. İçimdeki rüzgar ise fırtınaya evrilerek ruhumu derinden yaraladı. Ağaçlardan bir farkım kalmadığını o an anladım. Kurnaz Tilki, rüzgara teslim olmuştu.

"Sen hep böyle cevap olarak başını mı sallarsın?!" Başımı salladım. Kaşları çatıldı, o güzel mavi gözlerini gözlerime dikti. "Gıcık mısın Aras?!" Bilmem anlamında başımı sallayınca sabır çekti. "Başın kopsun Aras!" Kaşlarım çatıldı. "Tövbe de!" Bensiz ne yapar sonra? Canımı koşulsuz vereceğim o güzel gülümsemesini sundu bana. "Tövbe!" Dediğinde güldüm kısıkça. Güzel gözlüm... •Kitabımda reklam yorumu istemiyorum! Yapanları siliyorum ve engelliyorum!•

Asker ve mahalle kurgusudur. Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarında kilometreler vardı sanki. Uzansa dokunabilirdi, neden elleri ona ulaşmıyordu. " Ruhumun ışığı, güzel kızım. Evim yurdum." dedi uyuyan kadının saçlarını yavaşça okşarken. O onun eviydi. Bakışları cenneti, kalbi yuvasıydı. Bu hayatta iki şey için gözünü bile kırpmadan canını verebilirdi. Biri vatanı iki sevdiği kadındı. Not : Arkadaşlar bölüm sayısı fazla değil bazı bölümler part olarak ve birkaç alıntı paylaşıldığı için böyle gözüküyor.

Ölmekten korkma asker! Bu bizim kaderimiz çünkü!