Διαφάνι 1958. Ένας έρωτας αναγεννήθηκε μέσα από τις φλόγες φέρνοντας απρόσμενες συνέπειες. Δύο εγκυμοσύνες. Μόνο μία σωστή. Ένας πόλεμος μυαλού και καρδιάς. Ποιος είναι άραγε ο σωστός δρόμος μέσα στο σκοτάδι;
Ένα πρώην ζευγάρι, αναγκάζεται να συνεργαστεί ξανά, με αφορμή μία εκπομπή έρευνας στην τηλεόραση.
Εξακόσιες ώρες, τριανταέξι χιλιάδες λεπτά τώρα θα κυλήσουν άδεια, σκόρπια στο μαύρο ποτάμι του χρόνου που τα πνίγει όλα και τα πηγαίνει σε μια θάλασσα που εμείς ποτέ μας δεν θα βγούμε. Δύο εκατομμύρια δευτερόλεπτα και κάτι που η ανάσα σου θα πονάει κάθε φορά που τα χείλη σου θα σκαλώνουν στο όνομα μου. Όταν θα έρθει ε...
Πού ανήκω, με ρωτάς Στο κοχύλι που κρατάς Πού ανήκω, με ρωτάς Στο φεγγάρι που κοιτάς
Ένα πάρτι μασκέ. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Μια γυναίκα που ποτέ δεν έχει ξαναδεί ή έτσι τουλάχιστον νομίζει. Αυτά τα μάτια που τον τράβηξαν από την πρώτη στιγμή, θα τον οδηγήσουν στα άκρα.
Το μυαλό πολλές φορές δε συμβαδίζει με την καρδιά. Τα συναισθήματα είναι πιο δυνατά από τη λογική. Η ευτυχία χρειάζεται θάρρος και τόλμη, αλλά αξίζει κάθε θυσία μέχρι να φτάσεις στο φως.
"Και τότε ο ήλιος ζεσταίνει πιο πολύ τη γη, όταν αντανακλά τις ακτίνες του στις καρδιές των ανθρώπων" Μια διαφορετική τροπή στην ιστορία του αγαπημένου χαρακτήρα, στην οποία καταφέρνει να ζήσει και ουσιαστικά ελεύθερος, με αγάπη και γαλήνη.
Je crois que ces deux-là étaient faits pour être ensemble et fonder leur famille ! ✨
Μπορεί να συμβεί κάτι και να αλλάξει τα δεδομένα; Μια νέα αγάπη τα φτιάχνει όλα ;Και αν ναι, τα φτιάχνει σίγουρα με τον σωστό τρόπο ή μήπως όχι; Ποια είναι η σωστή επιλογή; Υπάρχει επιλογή; Ή είμαστε η επιλογές μας !
Τι θα αποφασίσει να κάνει η Ελένη με αυτό που έμαθε;Πως θα το αντιμετωπίσει μόνη της; Άραγε θα γυρίσει πίσω ο αγαπημένος της Λάμπρος; Φτάνει μια χαραμαδα ελπίδας,για να ζήσουν μετά από τόσα εμπόδια την απόλυτη ευτυχία;
|| τι έρωτας, τι θάνατος δεν έχεις να διαλέξεις || •1968• Δικτατορία. Άνθρωποι του καθεστώτος, κρύβουν ένοχα μυστικά, που μπορούν να τους προδώσουν. Στοιχεία που, αν βγουν στη φόρα, οι ίδιοι θα καταστραφούν. Πώς θα αντιδράσουν, όταν κάποιος σκαλίσει αυτά τα μυστικά; Τι θα συμβεί όταν ο θάνατος απειλείσει τον έρωτα;...
Πως θα είχε εξελιχθεί η ιστορία του Λάμπρου και της Ελένης, αλλά και των αδελφών Σταμιρη αν ο Σέργιος δεν πέθαινε εκείνο το πρώτο βράδυ ;
"Λοιπόν, μικρή μου, αυτό το χαρτί λέει... ότι από τον Σεπτέμβριο θα είμαστε μαζί στο σχολείο."
Κάθε στιγμή ευτυχίας είναι σημαντική. Κάθε λεπτό είναι ξεχωριστό. Η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα και να φτάσει στη λύτρωση. Η ζωή κρύβει σπουδαία θαύματα.
Βρισκόμαστε στα τέλη του '56, την περίοδο που ο Λάμπρος μόλις είχε πάρει μετάθεση στη Δράμα , στο χωριό της Θεοδοσίας . Τι θα γινόταν αν δεν προλάβαινε να συμβεί τίποτα μεταξύ τους; Αν ένας από μηχανής Θεός του έδινε και πάλι ζωή; Τη ζωή που στερήθηκε τόσα χρόνια.
Τι θα γινόταν αν ο Λάμπρος όταν έλαβε το γράμμα της Ελένης στο στρατόπεδο πήγαινε να τη βρει για να της εξηγήσει και να της ζητήσει να κάνουν μια νέα αρχή; Θα δεχτεί να γυρίσουν σελίδα στη σχέση τους ή θα τερματιστεί για πάντα;
Πως θα είχε εξελιχθεί η ζωή των ηρώων και κυριως η ζωή της Ελένης και του Λάμπρου αν ο Γιώργης είχε πάει εκείνη την μέρα να του μιλήσει; Θα ήταν όλα αλλιωτικα;
Μια προσωπική εκδοχή για το τι έγινε πριν φύγει ο Λάμπρος για να πάει να σπουδάσει στην Αθήνα δάσκαλος μακριά από την μοναδική του αγάπη. (Η γραφή του βιβλίου γίνεται ξεκάθαρα και μόνο για προσωπικούς λόγους χωρίς να θέλει να θίξει κανέναν)
"Με λένε Λενιώ" "Εμένα Λάμπρο" "Να είμαστε φίλοι;" "Εντάξει" Τι θα γινόταν αν αυτή η ιστορία ξεκινούσε 60 περίπου χρόνια μετά; Αν ο Λάμπρος και η Ελένη μεγάλωναν ως αχώριστοι φίλοι ή κάτι παραπάνω, κοντά στο σήμερα...;
Τι θα γινόταν εάν τα παρατούσαν και συνέχιζαν απο το μηδέν; Θα δεχόταν να τα αφήσει όλα πίσω της για εκείνον, τον πρώτο της έρωτα;Ή θα τα άφηνε όλα ως μια ωραία ανάμνηση για να μην χαλάσει την οικογένεια της.Εκεινος από την άλλη θα δεχόταν να μείνει μακριά από τους δικούς του ανθρώπους, από τον αδερφό του,τον πατέρα τ...
Τι κι' αν τα πράγματα γίνονταν αλλιώς; Η λιακάδα μετά τη μπόρα; Η σπίθα της αγάπης στη καταχνιά που φέρει το σκοτάδι; Οι άγριοι καιροί; Διαφάνι 1966. Λίγο πριν μπει ο χειμώνας ήρθε η άνοιξη. Κι όταν το σκοτάδι έμοιαζε να χε διαλυθεί, το κρύο κι η καταχνιά σκέπασαν τα πάντα. Πως όμως μπορεί κανείς να βρει ζ...
Το κείμενο αποτελεί μια διαφορετική εξέλιξη για μια ήδη υπάρχουσα σκηνή. Τι θα γινόταν αν ο Λάμπρος έβρισκε τον Βοσκαρη στο σπίτι της Ελένης, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν είχε πάει να τη βιάσει ξανά? Πως θα αντιδράσει ο Λάμπρος βλέποντας τους χειρότερους εφιάλτες του, να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του? Θα παλέψουν...
Άγριες Μέλισσες - ΛΛ Μικρό αφήγημα για την επίσκεψη της Λενιώς στη Λέρο (εκτός canon - το γράφω λίγο πριν προβληθεί το επεισόδιο)
[Άγριες Μέλισσες one-shot] Είμαστε αρχές Απρίλη του 1967, λίγους μήνες μετά τη μαύρη νύχτα του Διαφανιού. Ο Λάμπρος ξυπνάει ξαφνικά σε μια παράλληλη, άγνωστη πραγματικότητα, η οποία γίνεται παράδοξα οικεία, καθώς στο νου του εμφανίζονται σιγά σιγά "μνήμες" που δεν υπήρχαν πριν. Πασχίζοντας να ξεμπερδέψει το κουβάρι...
"Υπάρχει ομορφιά στην κόλαση..." Έξι μικρές στιγμές, όσες και τα χρόνια της στη φυλακή, επανέρχονται στην Ελένη το βράδυ που αποφασίζει να πει στο Λάμπρο το μυστικό που θ' αλλάξει τη ζωή τους. Άγριες Μέλισσες - ΛΛ [Δεν περιέχει καθόλου αναφορές σε βία, αλλά προσθέτω ένα Content Warning λόγω φυλακής: αποτύπωση κακής ψυ...
Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1966, μετά τα τραγικά συμβάντα στο Διαφάνι, όλοι παλεύουν να επουλώσουν τις πληγές τους. Κυρίως ο Λάμπρος. Και ενώ όλα μοιάζουν να καλυτερεύουν, μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο του ματώνει ξανά τις πληγές...
Καλοκαίρι του 1966 και μια άκρως σημαδιακή ημερομηνία κινεί τα νήματα για τη συνάντηση δύο ανθρώπων που με μια ειλικρινή συζήτηση αφήνουν πίσω τα παλιά...
Λίγο μετά την αποφυλάκιση της, η Ελένη παλεύει να επιστρέψει στην παλιά της ζωή. Κάτι που θα καταφέρει μόνο με τους σωστούς ανθρώπους στο πλευρό της...
Άνοιξη στο Διαφάνι. Η στολισμένη φύση σηματοδοτεί τη χαρά, την αισιοδοξία, την ελπίδα. Στην ψυχή της Ελένης, ένα μικρό ανθάκι παλεύει να κρατήσει τα αισθήματα αυτά ζωντανά. Ευτυχώς, υπάρχει πάντα κάποιος εκεί για να το ποτίζει, στάλα στάλα.
